|
< terug
Puist
Zoon zit in een eindspurt naar zeurderig gepuber, en de laatste stuiptrekkingen worden glansrijk bezegeld met een faciaal geschenk. Het tienerkado concretiseert zich in: de eerste puist. Hij loert in de spiegel naar het onding dat de rechterzijvleugel van zijn sproetneus siert. En zucht, drie keer, heel luid.
"Nu dat nog,"kermt hij," ik haat het ouder worden!" Geheel eensgezind zucht ik met hem mee, de kaap van veertig nog fris in mijn gedachten. Hij zegt dat hij de jaren tussen twaalf en zestien wil overslaan. Dat hij in een ruk zeventien wil zijn, zodat hij met de auto kan rijden en geen zorgen meer heeft. Dat hij meer dan drie kleine schaamharen zal hebben, of toch minstens een bosje op zijn borst. Dat hij dan zal weten wat zijn beroep zal zijn, want nu nog twijfelt hij tussen kok en meester en deejay, maar dan zonder avondwerk, want dan kijkt hij naar tv. En zucht, weerom drie keer. Het kleine Godot-wachten zit in zijn genen, en ik herken mijn eigen ongeduld. Op twaalf verlangen naar borsten, op veertien naar een vriendje, op zestien naar een rijper vriendje, op achttien naar afstuderen, op twintig naar een reis rond de wereld en op veertig naar weer dertig.
Ik aai hem even over zijn bol en trek hem naar me toe. Hij omarmt me en zegt dat ik de liefste ben, en stapt alweer vrolijk en kinderlijk de trap af. De puist is even vergeten, en glimlachend vul ik het boodschappenlijstje aan met een nieuw standaardproduct. Het antipubersmeersel.
(Uit de reeks: Veertig en…)
feedback van andere lezers- aquaangel
gezellig lees-verhaal ann
leuk, behalve voor die puberpuist dan hihi
annvanbyl: Thx ! Enne...puberpuisten, zou het een werkwoord zijn ? :-) - zwartkopje
Heel leuk geschreven Ann!
En herkenbaar (wat de puberpuist betreft toch)
groetjes,
zwartkopje
annvanbyl: bedankt zwartkopje, fijn te weten dat we niet alleen zijn h? :-)
|
