|
< terug
30 april - gekkendag
Dertig april is de dag waarop Bea haar verjaardag viert. En hoewel ze op die dag helemaal niet verjaart ben ik haar dankbaar. Het levert mij immers een vrije dag op. Dat Willempie, als ie ooit nog koning wordt, van plan is die dag te verschuiven naar de dag van zijn verjaardag, zal me een zorg zijn... zolang het maar een nationale feestdag blijft.
Vooralsnog is het de dag waarop mijn buren trouw vlaggen. De overburen nog net niet met hun hand op het hart het volkslied zingen bij het stadhuis en een dag die altijd veel te vroeg begint omdat er een oude traditie bestaat in de stad waarin ik woon.
Midden in de nacht, zo rond een uur of vier, komen alle jongeren met een scooter of brommer bij elkaar om dan hun opgevoerde pronkstuk de wegen als circuit te gebruiken en vaker dan nodig is op de claxon drukken en je straat te passeren.
Een spectakel wat gezien het animo ervoor, vaak tot de volgende ochtend duurt.
Wanneer je er zelf voor gekozen hebt om die nacht ervoor al een voorproefje mee te pikken in een grote stad zoals Utrecht en pas rond drie uur thuis komt, dan duurt 30 april héél lang.
Als je dan min of meer verplicht naast je zoon op de vrijmarkt zit op het harde trottoir en slaapdronken om je heen kijkt, dan is het alsof de mensheid compleet gek geworden is.
Waar mensen eerder uren voor de spiegel stonden om zich zorgen te maken over de kleur broek die eigenlijk niet kleurt bij het blouse, lopen ze nu met knal oranje Pippi pruiken op, met daar weer boven op een oranje narrenhoed die rinkelt bij elke stap die ze maken. Op hun wangen kleuren vlaggen en ze dansen tot groot ongenoegen van hun knideren de Plopdans bij de draaimolen.
Mijn zoon vind het best. Sinds hij heeft vernomen dat de gemiddelde Nederlander zo'n 92 Euro verdiend op de vrijmarkt, heeft hij in gedachten al die grote achtbaan van knex op zijn kamer staan.
Hem wijs maken dat het niet zal lukken met de spullen die hij op zijn kleed heeft liggen is zonde van de energie en aangezien ik die niet heb, aanschouw ik zijn energie en glimlach verplicht na een bekende die al voor het middaguur een terras gevonden heeft wat bier schenkt.
'Wat kost deze dvd?' Een oudleraar staat voor ons, en ik ontwaak abrupt uit mijn trance. Hij lijkt me niet te herkennen en ik ben er blij om, want zijn verschijning moet de nobelprijs voor de humor verdienen. Vooral omdat het niet rijmt met de persoon die ik ken van vroeger.
'Die is drie euro meneer' zegt mijn zoon, zonder zich te storen aan de kledingdracht.
Met iets wat op een vijftigmaal vergrote oranje hand lijkt, pakt mijn oude leraar de dvd op en begint geboeid de achterkant te lezen, terwijl ik mijn zoon aankijk.
Zwijgend wil ik hem uitleggen dat hij die dvd uit de opuimringsbak van een winkel heeft voor 50 eurocent, maar mijn zoon is oost indisch doof.
'Is hij origineel?' Mijn oudleraar kijkt mij aan en ik knik gehaast. Bang om het te verliezen van een schaterlach.
'Dan wil ik hem graag hebben.' Uit zijn zak haalt hij drie euro die mijn zoon statig in ontvangst neemt. En ik... ik ben verbluft. Helemaal omdat ik weet dat wanneer ik het bedrag had moeten noemen ik veel lager gezeten zou hebben.
'Nou,' mompel ik, als mijn oudleraar vertrekt en zijn grote oranje hand opsteekt naar iemand die hij kent, 'ik kan denk ik wel naar huis gaan, of niet?'
Het is als grap bedoeld, maar mijn zoon knikt zelfverzekerd.
Even twijfel ik, maar als ik bij de tweede koop opmerk dat mijn zoon zijn mannetje echt wel staat, geef ik toe aan het kopje koffie wat op me wacht en met de gedachten dat we op twee minuten afstand van huis zijn en mijn zoon zo thuis kan komen, besluit ik te gaan.
'Over een klein uurtje ben ik terug' verzeker ik hem.
Hij kijkt me enkel aan en richt zich dan tot weer een koper.
'En?' wil ik weten, als ik terug kom met wat drinken en eten voor hem, 'Wil het een beetje?'
'Ja best...' Hij haalt uit zijn zak veertig euro, alsof het niets is. 'Wil jij dat bij je houden?'
'Ja, natuurlijk' stamel ik weer verbluft, terwijl ik van het geld naar het kleed kijk.
'Jij verdient in een uur meer dan ik' zeg ik als ik het geld in mijn zak stop.
Hij kijkt me even aan en haalt dan zijn schouders op. 'Dan heb jij een hele lage baan' vindt hij.
feedback van andere lezers- lief
de oerhollandse gezelligheid die heerst op die dag verpakt in een persoonlijk jasje en welke kleur die jas is maakt niet meer uit na het lezen......
liefs
yrsa: :)
thnxx lief
groetjes xx - Hoeselaar
Heb er zelf gewoond maar toen as het nog niet zo overdreven als dat het nu het geval is
Willy
yrsa: thnxx willy voor je fijne fb en beoordeling :)
groetjes xx - Aquarel
Een leuk verhaal over 'gekke' toestanden bij onze buren.
Mooi verteld.
yrsa: Dank je wel Aquarel voor je fijne fb en beoordeling :))
groetjes xx
|
