|
< terug
Het bloedbroederschap XIV
Arno werd al vroeg uit het bed gejaagd door de haan van de buren. Hij had zijn hoofd al onder de plumeau gestoken, om toch maar verder te kunnen slapen. Hij kon niet horen hoe dat tante naar het bed toe sloop om met haar ijs koude handen Arno's rug te bewerken. Met een sprong alsof er een spiraal ontspannen werd stond Arno buiten het bed. Hij wist niet of hij nu lachen of huilen moest. Zulke kuren had mama niet, zij liet hem als hij niet naar school moest, slapen totdat hij vanzelf wakker werd.
"Kijk eens wat een stralende dag je begroet, dit is toch zonde om die te verslapen, jonge man. Morgenstond heeft goud in de mond, en dat goud gaan wij met z'n twee-en zo dadelijk zoeken". Arno wist niet waarover tante het had, en keek een beetje sip omdat hij het warme bed tegen zijn zin verlaten moest.
"Waar gaan we naartoe"? De slaap uit zijn ogen aan het wrijven.
"Waar gaan we naartoe tante", vroeg Arno terwijl hij aan het vechten was met de onwillige pyjamabroek.
"Toe zeg, tante, waar gaan we naartoe
"Ik zeg het je zodra dat je gewassen gekamd en onderen bent en niet je tanden vergeten bent te poetsen".
"Dat doe je nu altijd, hé! Je doet dit maar juist om me te plagen, en dat vind ik niet fijn. Als mama komt dan zeg haar dat jij me altijd plagen doet". Verongelijkt bleef Arno mokken en treuzelde ongemeen lang.
Tante Sophie had de bokkenpruik van haar neefje al zien aankomen en besloot de grovere middelen aan te wenden. Ze liep naar beneden en kwam in een sneltreinvaart naar boven gestoven met in haar hand een ijsblokje.
"Kijk eens wat ik voor je heb, dat is het beste middel om meteen wakker te worden, voel eens hoe heerlijk dat is". Ze liep achter Arno aan totdat hij in de badkamer verdween en de deur sloot. Toen tante dacht dat hij nu op zijn plaats was opende Arno nog eens snel de deur. Hij stak zijn hoofd erdoor en liet zijn tong zien om meteen weer te sluiten.
Na enkele minuten kwam Arno op kousenvoeten de trap afgerend en weer schoof hij als op een ijspiste over de gang. Dit miste hij thuis wel, mama had niet zo een heerlijke glijdende gang. Nee, ze woonden in een flat. Arno begreep ook niet waarom tante Sophie zo een groot huis moest hebben, ze woonde toch de meeste tijd maar alleen. Arno nam nog eens een aanloop en gleed tot aan de voordeur die juist op dit moment geopend werd. Verstomd door dit onverwachte bezoek keek hij recht in de ogen van dat meisje dat papa op de knie gekust had. Een vrouw met een knotje in het hel blonde haar begeleidde dit meisje. Sorry, ik meen dat ik gebeld had, maar er deed niemand open en dus. Verder kwam die vrouw niet omdat tante Sophie achter haar neefje stond en begroette. Jawel, ik heb het wel gehoord maar deze ondeugd wijzend op Arno hield me totaal in de ban.
"Goh, ik had je al eerder verwacht, maar eerlijk gezegd ben ik blij dat je nu pas komt".
feedback van andere lezers- Ghislaine
Meesterlijk neergezet.
Hoeselaar: Bedankt voor jou bezoekje
Willy - yrsa
graag gelezen :)
Hoeselaar: Bedankt Jacqueline, groetje
Willy - henny
Goed hoor! Nog even aan de leestekens denken en de aanhalingstekens bij de end van de gesproken zin. Het verhaal leest als een trein.
Hoeselaar: Welk een heerlijke reactie, dank je wel Henny
Willy
|
