Volg ons op facebook
|
< terug
ook vrouwen doen stoute dingen
Zondagvoormiddag. Ik zit aan mijn bureau, heb mij voorgenomen om te studeren. Ik geniet van de rust in afwezigheid van Cybil, vandaag geen toneelrepetities. De cursus die ik voor me heb, ziet er onaangenaam nieuw uit. Dat verhelp ik met opzettelijk toegebrachte koffievlekken en een ezelsoor hier en daar. Het is al erg genoeg dat ik mijn ogen moet folteren met het doornemen van een cursus, maar dan toch geen splinternieuwe verzorgde cursus die nog vers ruikt naar de drukker. Mijn brood heb ik ook liever oudbakken. Ik zit nog geen half uur gebogen over de razend boeiende wereld van de pedagogiek of er klimt een wijf door mijn raam.
Gezellig, denk ik; het is een droom. Ja, ik die studeer. Daar zit een geurtje aan. Ik schat haar 1m 77 groot. Ze komt over mijn vensterbank gekropen. Volgens mij heb ik te maken met een fotomodel, maar ik weet uit ervaring dat de wijven die ik voor fotomodel aanzie, meestal te dik zijn voor dat beroep. Ik vind een vrouw er al snel mager uitzien. Misschien scheelt er wel iets met m'n ogen, misschien versmallen die alles. Moet ik eens voorleggen aan mijn oogarts. Ik vraag het mogelijke fotomodel hoe ze hier zo gekomen is.
Geen flauw idee waarom, maar ik stel haar de vraag in het Frans. Een moordwijf als zij, spreekt vast Frans, redeneer ik. Ze antwoordt in het Nederlands. Die baarmoederhoudster heeft natuurlijk een air van hier tot een stuk voorbij Tokio. Ze zegt dat ze uitstekend kan klimmen en dat ze geen moment twijfelde toen ze mijn raam zag openstaan. Beschouw mij als een achterlijke idioot met het verstand van een onderontwikkelde spreeuw, maar ik wil weten wat de bedoeling is van haar klimpartij.
Stiekem stel ik me voor dat ik onderhand al zo'n naambekendheid verworven heb dat de vrouwen zich nu ook al vrijwillig komen aanbieden op een luie zondagvoormiddag als deze. Helaas, ik moet nog een beetje werken aan mijn faam. Ze is voortvluchtig, zegt ze. 'Voortvluchtig voor wat dan wel?, vraag ik, uitzonderlijk eens geïntrigeerd. 'Ik heb een man verkracht.', brengt ze uit terwijl ze mijn kot nonchalant inspecteert. 'Zit de politie je op de hielen of is het je slachtoffer dat niet genoeg van je kan krijgen?'
Ik hoop dat ze het verdoken compliment weet te appreciëren. 'Mijn slachtoffer is een flik en ik betwijfel dat hij snakt naar een reconstructie van de feiten.' 'Jij wel?, wil ik weten. 'Nee, één keer volstaat. De eerste keer is de beste. Ik heb de ongelukkige neiging om mijn slachtoffers achter te laten als damaged goods.' 'Dus hij zit je niet achterna?' 'Ik betwijfel het. Volgens mij zijn ze hem nu aan het inzwachtelen.'
Ik bekijk haar met een onderzoekende blik. 'Zeg me alsjeblieft dat je zijn ballen niet hebt afgesneden.' 'Nee, dat niet. Ik ben geen mannenhaatster of iets in die aard. Maar ik ben een gezonde meid en ik heb zo mijn noden.' 'Is het echt nodig om mannen aan te randen? Volgens mij verlenen ze graag hun vrijwillige medewerking.' 'Ik houd niet van getreuzel of van dat kinderachtige gekwetter die de noodzakelijke inleiding vormt op de doorsnee neukbeurt. Er op en er over. Da's mijn motto. Trouwens, ik geniet niet van seks als ik rekening houd met de noden van de ander. Daar komen gevoelens van en die wil ik niet. Ik weet het, ik ben niet goed wijs. Jij ziet er overigens ook uit alsof je een vijs mist, maar ik mag blij zijn als ik nog een vijs héb.'
Haar woorden suizen voorbij als pijlen Ze zet zich neer op mijn bed. 'Kun je thee voor me zetten of ontgrief ik je dan?' Thee heb ik toevallig in huis, dus dat kan ze krijgen. 'Dank je, ik vind jou lief.' Please verkracht mij, please o please verkracht mij, denk ik als ik haar een koekje aanbied voor bij de thee. Ik ben nog nooit verkracht, tenminste niet in de letterlijke betekenis van het woord, zelfs niet door een katholieke priester of een begeleider op kamp. Ik ben nooit bij de scouts geweest.
'Hoe begin je eigenlijk aan zoiets? Je ziet er niet meteen gevaarlijk uit. Met die gelakte nagels en die modieuze kleren. Ik zie in jou geen verkrachtster.' Ze schudt van nee bij wijze van protest. 'Ik speel rugby, ik heb mijn slachtoffers meteen vastgepind.'Als ik nog meer vrouwen ontmoet die rugby spelen, kan ik mijn eigen team beginnen, bedenk ik. 'Ze laten zich natuurlijk al te graag vastpinnen door iemand als jij.', argumenteer ik. 'Goed, die eerste paar seconden misschien wel.'
'En daarna?'
'Daarna bind ik hun ballen af, dan is de lol er voor hen meteen af.'
'Maar je snijdt ze niet af?'
'Nee, daar bloeden ze maar dood van. Dat is ook niet de bedoeling. Ik heb liever dat ze blijven leven met de vernedering altijd vinnig levend in hun trieste gedachten'
Ik krab door mijn haar. 'En jij noemt jezelf geen mannenhaatster?' Een voorspelbare vraag van mijn kant. 'Nee. It's just my idea of fun. Trouwens, je zet lekkere thee, maar dat geeft je niet het recht om te graven in mijn privé-leven.' We zitten een tijdje te zwijgen. 'Wil je nog meer thee?, vraag ik uiteindelijk. 'Graag, dank je. Je bent een schat. Als je niet te veel vragen stelt. Zeker een wijvenzot, niet?'
Ik kook water en giet het over in een tas. 'Waar maak je dat uit op?'
'Ten eerste uit het automatisme waarmee de vragen over je lippen rollen. Ten tweede omdat je net subtiel parfum opgedaan hebt. Ten derde uit de misogyne teksten die aan je muren hangen. Mij maak je niks wijs. Je haat enkel wat je lief hebt. Daarom weet ik wel zeker dat ik niet van mannen houd.'
'Maar je hebt hen wel nodig?'
'A call of nature, zo af en toe, ja.'
'Op welk soort type man val je dan?'
'Ik ben niet kieskeurig. Als ze niet te oud en niet te dik zijn is het mij eender.' Ik dacht dat krankzinnige vrouwen biologisch gesproken niet konden bestaan, maar deze is aardig op weg om mijn ongelijk te bewijzen. 'Ben je niet bang voor aids?, vraag ik ondanks haar vermaning.
'Waarom zou ik niet kunnen verkrachten met een condoom? Waar zie je mij voor aan? Een zelfdestructieve stoephoer?'
Ik heb zin om ja te zeggen, maar doe het niet. Liever wil ik haar naam weten. 'Debs', zegt ze. Ik kijk haar aan en probeer goedkeurend te knikken. 'Ik weet het.', zegt ze, 'het is een foeilelijke naam.' Ik zou haar graag van het tegendeel overtuigen, maar ze heeft gelijk. Debs is net de naam voor een verkrachtster. 'Verkracht je vaak?, vraag ik. 'Ben ik soms naar binnen geklommen in het politiebureau? Jezus, kerel, word later maar vlug flik. Het ligt je.'
Verkracht ze me daarom niet? Omdat ik geen uniform draag? Ze staat op. 'Nou, ik denk dat ik maar weer eens verder ga. Nonchalant langs the scene of the crime. Daar word ik nat van. En dan naar huis toe. Mijn moeder heeft beloofd dat ze pannenkoeken zou bakken.'
Ze gaat weg? Zonder mij zelfs ongevraagd een tong te draaien? Ik voel mij vernederd en boos. 'Bedankt voor de thee.' roept ze als door mijn raam klautert. Ik zeg dat ze ook gewoon langs de voordeur naar buiten kan. Nee, ze klimt liever. 'Bedankt voor de thee', herhaal ik gepikeerd. Gemeen kreng. Ik vind haar al geen moordwijf meer.
Vanaf een meter hoogte springt ze de grond op. 'Ik kom nog wel eens langs, als je het goed vindt.' Mijn ogen gaan wijd open. 'Da's goed', roep ik enthousiast. Ik kijk haar na terwijl ze snel doorstapt. Vlak voor haar steekt een man de straat over en wisselt van stoep. Tien op tien voor zijn overlevingsinstinct. Wetende wat ik weet, zou ik ostentatief stoppen en mijn veters dichtknopen of zoiets, en dan hopen dat ze mij een steeg in sleurt en haar ding met me doet.
Eigenlijk is het toch wel een razend knappe meid, bedenk ik. De rest van de dag studeer ik braaf. Mijn raam laat ik open, zelfs als het te koud wordt in mijn kamer. Je weet nooit. Misschien verveelt ze zich en komt ze terug. Ik masturbeer bij de gedachte. Drie keer.
Naast koffievlekken, komen er ook spermavlekken te zitten op mijn cursus. Altijd bevorderlijk voor de concentratie. 's Avonds laat kijk ik een laatste keer door het raam. Geen verkrachtster te bespeuren. Die nacht voel ik me extra eenzaam in bed. Ik verlang zelfs naar Cybil om mijn onuitgesproken pijn weerkaatst te zien op haar gezicht. Om plakkerige seks met haar te hebben, ook al zal ik onvermijdelijk aan een ander denken als ik klaarkom in haar.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Flikken verkrachten, daar komt geheid gedonder van.
pisatelj: hmm, die kans zit er allicht wel in ja - Mistaker
Foute boel ;-)
Heel graag gelezen!
En wat die huwelijksbeloften uit je andere werk betreft: ik zou daar voor weglopen omdat de opsteller ervan op mij over zou komen als een bezitterig type, niet iemand die het een beetje los neemt allemaal, in het begin dan toch. Dat superserieuze hoeft niet voor mij en ik heb veel vrijheid nodig, dat benauwde me in die beloftes, het 'samen voor altijd' gedoe, wees blij als je de 10 jaar haalt zou ik zeggen en laat elkaar een beetje los, je bent niet alleen een duo maar eerst en vooral een individu. Maar nu lijk ik wel een relatietherapeut en als je mijn privéleven kent..amai... ;-)
Privet,
Greta
pisatelj: je prive?-leven begint mij, hoe meer ik er over hoor, steeds meer te intrigeren :-)
Mijn lief en ik zijn eigenlijk very down to earth en erg realistisch, soms misschien te, maar we hebben alleszins de bedoeling om de tien jaar te halen en liefst nog meer ook
merci voor de uitgebreide reactie - sproet
Reeds eerder stukjes van jou gelezen, kon toen nog geen feedback geven. Je weet de aandacht te trekken en hem ook te behouden. keitof.
grtjes, sproet
pisatelj: dit is echt heel leuke feedback, merci
groeten
Pisatelj
|
