|
< terug
Het bloedbroederschap XVIII
Tegen de avond waren de twee grot onderzoekers weer terug. Het was toch verder rijden dan dat Dieter eerst dacht, want hij was bekaf toen hij bij tante Sophie Arno afleverde. Voor dat hij Arno verliet vroeg hij of zijn tante ook in het bezit van een fiets was, zodat hij niet meer als pakezel dienen moest. Natuurlijk had tante een fiets en die kreeg hij ook als hij dat vroeg. Maar zolang hijzelf niet hoefde te trappen moest hij wel gek zijn om deze gratis rit te laten schieten. Arno zei daarom ook dat hij eerst tante moest vragen.
Een van de grotere jongens had eens smalend zo langs zijn neus weg gezegd, dat dit groepje waartoe Arno zich had aangedokt net een clan was waar niemand anders toegang voor kreeg. Ja, Arno vond dat ook, hij en zijn vrienden waren net zoals de vier musketiers in dat gelijknamige boek van Alexandre Dumas, één voor allen, en allen voor een.
De dagen schenen veel te kort te zijn want in een mum van tijd kwam het einde van de schoolvakantie al in zicht. Over een week zou opa bij tante Sophie weer voor de deur staan en hem komen halen. Bij die gedachte kreeg de jongen zowaar een krop in zijn keel. Hij zocht naar eventuele oplossingen om de resterende tijd zolang mogelijk te kunnen lengen, maar hij vond niets dat hem als geloofwaardig scheen.
Erica had er wind gekregen dat Dieter en Arno naar de oeroude mijn waren geweest zonder zijn beste vrienden daarvan op de hoogte te brengen. Zij stapte daarom naar Tante Sophie en biechtte haar geheim op, want stel je voor dat ze in die donkere mijngangen verdwalen zouden, ze moest er niet aan denken wat dan gebeurde Tante had verschrikt naar dit verhaal geluisterd en had beloofd haar neefje daarover aan te spreken.
"Men heeft me verteld dat Dieter en jij in de zoutmijn waren, weet je wel hoe gevaarlijk zo een mijn kan zijn"? Als je eenmaal de weg kwijt raakt is het heel moeilijk om de uitgang weer terug te vinden".
"Stel je eens voor wat ik tegen je moeder moest gaan vertellen als jij daar verloren liep, ik had toch wel meer verstand van je verwacht". Tante Sophie was werkelijk kwaad, en hij moest toegeven dat ze gelijk had. Hij begreep ook dat tante Sophie gelijk had.
"En wat sta je daar te prutsen, wat is dat voor een ding"? Tante Sophie fronste haar wenkbrauwen toen ze dit kleinood in Arno's hand betrachtte
"Hoe kom je aan dit horloge? Waar heb je die vandaan? Laat me dat ding eens zien".
Arno deed wat van hem verwacht werd en gaf zijn eerlijk gevonden horloge aan tante.
"Ik wilde dit al aan u laten zien maar omdat het zo vuil was moest ik het eerst even zuiver maken".
"Arno, hoe kom je aan zo een duur armband horloge, wilde tante weten, terwijl ze dit dure uurwerk langs alle kanten bekeek viel het haar op, dat dit niet zomaar een horloge was. Dit is een duur merk horloge waarin een naam gegraveerd staat. Tante haalde een loep uit de lade en las de naam van …
feedback van andere lezers- Ghislaine
Hier zitten geen leuke dingen achter. Laat je hoofdpersonage liefst zijn goed verstand gebruiken als hij dat al heeft op die leeftijd.
Hoeselaar: Ik zal het hem zeggen misschien hoort hij wel op me, in ieder geval bedankt voor jouw trouwe aanwezigheid
Willy - Aquarel
Goed geschreven Hoeselaar.
Hoeselaar: Angelique mag ik je danken voor jouw bezoekje aan mijn verhaal
Willy - yrsa
graag gelezen :)
Hoeselaar: Dank je wel voor het mooie compliment
Willy - henny
Ik wil weten welke naam. Ik ga snel door!
Hoeselaar: Leuk dat je me volgen doet, die naam doet er niet toe is niet van belang in dit stuk
Willy
|
