|
< terug
Het bloedbroederschap XIX
"Moet je dat zien, dit is niet te geloven. Kijk toch eens wie zijn naam hier geschreven staat". Tante Sophie hield de loep zo dat Arno mee kijken kon, en vroeg.
"Heb je het gelezen vind je dit niet frappant, waar heb jij dat zakhorloge gevonden"?
Dat heb ik in de mijn gevonden op zowat een meter of twintig van de ingang aan de rechterzijde, daar waar die houten deur staat. Ja, dat is zo een grijze houten deur die we niet open kregen omdat er een zware ketting met een slot aan hing."
"Dat moeten we aan de politie vertellen, want dat is een waardevol stuk en we weten van wie het komt. Stel je voor ging tante dat men jou met dit horloge gezien had dan werd je nu als een dief bekeken, en dat willen we niet, is het niet zo, Arno?
Wacht eens, zei tante Sophie, ik heb een goed
idee. Jij belt de politie op en je zegt dat je iets waardevols gevonden hebt dat waarschijnlijk met die diefstal van een paar weken geleden te maken heeft.
"Met de politie"? Ja, u spreekt hier met Arno, ik ben hier op bezoek bij mijn tante en ik wil een aangifte doen van een kostbaar uurwerk dat ik gevonden heb. Tante meent dat ik dit moet aangeven omdat het heel zeker gestolen werd". De stem aan de andere kant van de lijn wilde eerst even de tante spreken vooraleer hij tot actie over wilde gaan. Want zei hij;
"we krijgen geregeld telefoontjes van grappenmakers, dus geef me jouw tante, wil je?"
Tante Sophie vertelde het verhaal zoals haar neefje dit aan haar verteld had, waarop de stem hen op het plaatselijke politiebureel uitnodigde, samen met het gevonden voorwerp.
Het was Dieter geweest die aan zijn vrienden verteld had dat ze de mijn bezocht hadden. Iedereen in het dorp wist dat dit een gevaarlijke plaats was waar je beter niet kwam. Men had de overheid al meermaals daarop aangesproken en gevraagd de ingang te sluiten vanwege het instortingsgevaar dat niet denkbeeldig was. Er was al ooit iemand verloren gelopen en men had toen meer dan een halve dag nodig om het slachtoffer terug te vinden.
Het was dan ook heel normaal dat de moeder van Erica haar dochter op het hart had gedrukt tante Sophie op de hoogte te brengen van Arno's bezoek aan de mijn.
Tante Sophie en Arno werden aan de balie van het politie bureel door een oudere vrouw in uniform begroet. Doordat iedereen in het dorp iedereen kende werden ze al met een glimlach verwacht. "Ach, dat is de mijnwerker" begroette de politiebeambte Arno al lachend.
"Vertel maar eens wat je voor ons hebt meegebracht en zeg ons dan ook waar en wanneer je dit vond". De agente hield haar hand al open om het corpus delicti in ontvangst te nemen en bemerkte dat de jongen voor haar, moeite had zich van het voorwerp te scheiden. Hij had het tenslotte toch eerlijk gevonden.
"U moet eens op de naam letten" zei tante Sophie "ik meen dit stuk bij mijn laatste bezoek aan het museum in de vitrine gezien te hebben, maar ik kan me natuurlijk ook vergissen".
feedback van andere lezers- sproet
ik volg je verhaal ook op het seniorennet en kijk steeds uit naar het vervolg.
:) sproet
Hoeselaar: Dank je wel sproet, het doet me goed je op twee plaatsen te weten
Willy - Ghislaine
Zit er achter dit verhaal een verborgen collega?
Hoeselaar: De toekomst zal het moeten uitwijzen
Willy - henny
Van diefstal! Het was toch een armbandhorloge? Ik pik nog een deel mee.
Hoeselaar: Heb het veranderd, dank je wel voor de tip
Willy - yrsa
graag gelezen :)
Hoeselaar: dank je wel leuk dat je me volgen doet
Willy
|
