Volg ons op facebook
|
< terug
H2 Israël d2 the land of milk and honey
Daar zaten wij dan op de achterbank in het midden van het horrorscenario.
Stef als een verzopen kat uit de Aristocats en ik als een soort psychotische Billy Idol
Beiden in een legergroen jacket dat leek ons een slim idee en een Ray-Ban.
We zaten nu boven Kreta en het zou niet lang meer duren voordat wij in Tel-Aviv aan
zouden komen, tenminste dat was de bedoeling gezien de staat van het vliegtuig en
dat er in de jaren tachtig nog wel eens een vliegtuig naar beneden werd geschoten door de PLO.
De Rabbi's werden stil, er gebeurde iets, er ging een geroezemoes rond en er vielen heimelijke blikken over schouders achterom kijkend naar ons. Of leek dat maar zo? Nee, we wisten het zeker,
het geroezemoes werd luider en zakte weer af en zij gingen verder met hun gebed, zij het nu nog heftiger. Ze kopten de hoofdsteunen voor hun er nu bijna af, gelijk Zidane en mompelden Hebreeuws of hun leven er van af hing, tussen door, heimelijk naar ons kijkend.
Mijn maat ving op dat er terroristen aan boord zouden zijn.
"Maak me nou niet gek," en gaf hem een poeier met mijn elleboog in zijn milt waarop hij serieus kijkend mij vertelde dat hij dat echt had gehoord, wat goed zou kunnen daar ik zelf maar één goed oor heb. Onze ogen gingen rond het vliegtuig, wie moesten die terroristen dan zijn knaagden onze vragen, één van die rabbi's? Eerlijk gezegd zagen ze er wel een beetje gluiperig uit, ze konden het allemaal wel zijn wat ons betrof. Iedereen werd stil. De Middellandse zee verdween. We gingen dalen. Iedereen in de gordels, intussen wij ook biddend tot wie was ons een vraag maar het was nou eenmaal zo n sfeertje waar je alles kon verwachten. De piloot nam een duik waar je u tegen zei, waarschijnlijk blij dat hij het gehaald had.
"Oh kijk zei ik tegen Stef er staat een ontvangstcomité in plaats van een luchtsluis."
Met zijn half blinde muil, hij had min vier geloof ik, hing hij over mij heen om door de patrijspoort te kijken. Godverdomme er stonden wel honderd soldaten waarvan vijftig links en vijftig rechts in een nauw aaneengesloten rij met de M 16 s aan een riem aan hun schouder. Normaal loop je zo het vliegtuig uit een sluis naar de aankomst hallen. Niets daarvan. Ons vliegtuig stond midden op de landingsbaan geparkeerd geen Airport te zien en via een smal trappetje moesten we het vliegtuig uit klimmen waarna we tussen de twee rijen soldaten door moesten wurmen, de aluminium framebuizen van onze rugzakken tikkent tegen de kolven der geweren.
"Nou dat is gezellig," zeg probeerde ik te zeggen maar werd direct in de rede gevallen door de soldaten: "No talking!"
Wat is er godverdomme aan de hand? En waarom bleven die sneaky rabbi's achterom kijken naar ons en wijzen? Met die duimpjes over hun schouder, hadden wij het nu gedaan?
Eenmaal door de troep soldaten heen werden we letterlijk als laatsten in een busje gegooid, begeleidt door vier militairen, geen kolven maar lopen prikten nu in onze ribben.
Ha fijn, eindelijk iets wat op een luchthaven leek, iedereen mocht uitstappen, wij niet.
Ruw werden wij in een ander busje gezet en naar de zijkant van het gebouw gereden en er uit gesleurd, bij ons kraag gegrepen en letterlijk vooruit geschopt door die vier militairen die er op stonden dat we geen woord tegen elkaar zeiden.
Nou was dat heel erg moeilijk voor twee a-socialen uit Rotterdam-Zuid zoals ons die van niemand iets pikten laat staan als je je van geen kwaad bewust bent.
Elk woord een schop deed ons maar zwijgen op wat ongelooflijk gepruttel na.
We kwamen aan bij een soort van kleedhokjes zoals je die in het zwembad ziet.
Zij wilden dat we ons uitkleden en er nu stond een speciale eenheid van de explosievenopruimingsdienst in zwaar beschermd materiaal om ons heen.
"Waar zijn de bommen?" "We weten dat jullie terroristen zijn!"
"Waarom opgestapt in Antwerpen als jullie uit Holland komen?"
"Waarom zonnebrillen dragen in een vliegtuig?"
Als de situatie niet zo serieus geweest was hadden we spontaan een lachkick gekregen maar nu werden we boos en scholden hun uit voor alles wat in ons op kwam.
"We waren maar eenvoudige fucking tourists ain't we?"
Het legergroene jasjes idee was dus geen goed idee geweest.
Voorzichtig, heel voorzichtig kleden zij ons uit tot we poedelnaakt waren. Een applaus klonk, van der zijde der randdebielen, ze waren veilig.
"No explosives!!!"
Nu kwamen er twee ander nog gemener uitziende, bleken later narcotica agenten aan.
"Waar is de Heroine?"
"Heroine?"
Wij konden niet vertellen dat we hier hier juist naar toe waren gekomen om af te kicken daar waren we voor gewaarschuwd.
Mond dicht over drugs op je krijg geen werk of sterker nog, je wordt het land niet binnen gelaten.
Ik hoorde Stef gillen schreeuwen en vloeken op zij engels uit het andere hokje, ik probeerde kalm te blijven, wat lukte totdat hij begon: "Vertel het nou maar waar is de Heroine?"
"We hebben jullie gecheckt en we weten dat je moeder de hoer speelt"
Hoorde ik dat nou goed? Ineens ik gaf de man een hoek op zijn kin en viel het pashokje uit waarna ik door vijf man en twee vrouwen naakt met mijn smoelwerk plat op het zijl gedrukt werd. Ik voelde grof een vinger in mijn reet gaan op zoek naar iets wat er niet was.
De latex handschoenen werden met een knal uitgetrokken met de woorden: "He's clean!"
Ja, in me reet wel dacht ik, nu de rest nog.
"Clean !!!" hoorde ik nu ook uit het andere hokje roepen.
Vernederd en half verkracht werd ik bij mijn maat gevoegd met een vage glimlach van de MP's.
"Welcome to Israël, the land of Milk and Honey!"
"Fuck you!" Zeiden wij in stereo, ons niet meer schelend of we nou wel of niet mochten blijven. Met grote stappen liepen wij zwaar verkankerd naar de paspoortcontrole maar dat was niet meer nodig we hadden vrijbaan na een wenk een der MP's. Een visa en belastinggeld moest wel betaald worden, gek genoeg want in elk ander land betaal je alleen belasting als je er uit gaat. We stierven van de koppijn en desillusies. Na wat informatie bij een balie vernamen wij dat we bus vijftien naar Tel- Aviv konden nemen of een taxi. Bus dus. We liepen met grote passen op de uitgang van dit ellendige vliegveld af. Eenmaal buiten sloeg de hitte om onze oren en schreeuwde Stef: "Een palmboom!"
"Een palmboom!" "Hier mijn camera, maak een foto van me onder die fucking palmboom."
Ik zag een vies bushokje en een prullebak met daarnaast een klein plantsoen met inderdaad twee palmbomen alsof dat mijn stemming in vervoering kon brengen.
Stef dus wel. Met zijn armen over elkaar onder de bomen moest ik hem fotograferen alsof hij op Haïti zat in plaats van dat hij net geript was door de plaatselijke douane alhier.
Klik, hij was zo blij als een kind.
"Nu jij!" Met een afgezakte muil nam ik plaats onder die boom en gelukkig is die foto mislukt, ik zei het al min vier, dus scherpstellen. Tsjaa, wordt een moeilijke zaak.
Na wat enige informatie bleek dat onze bus pas over twee uur zou vertrekken.
Ruggelings tegen die bomen probeerden wij wat slaap te vatten in het plantsoen vlakbij onze halte.
feedback van andere lezers- Mistaker
Heel graag gelezen, het heeft vaart en humor.
Met mij gaat het prima, ik had 17 dagen vakantie (dinsdag weer beginnen) en ben 4 dagen naar Brussel geweest met mijn ma, was heel erg leuk!
G
Francis: lekker voor jullie toch? ik was meer op een spirituele vakantie...
waar ik geen klote mee opgeschoten ben en mn moeder ook niet, dan doe jij het beter...xxfrans en bedankt vh lezen - sproet
leuk reis verhaal, graag gelezen. hier en daar zijn een paar typfouten ingeslopen.
gr, sproet :)
Francis: bedankt zal t nog ff checken - aquaangel
Billie Idol was ik verliefd op.... sweet 16...........
wij in stereo , ons niet (zwevend kommaatje)
Amusant geschreven xxxxxx
Francis: Oh daar heb ik wel wat van weg, ons niet?
Wat bedoel je?
x Frans
bed. vh lezen - klaver4
psychopatische B I..; zou ik niet graag tegenkomen!
gezellige verwelkoming daar!!! is niet direct bestemming die mij trekt, nu nog minder :o)
gr
klaver4
Francis: Was waardeloze ontvangst, verschrikkelijk
gr
|
