|
< terug
Op een doordeweekse zaterdagavond
Hier zit hij dan..het lijkt alsof hij alleen op de wereld is achtergebleven en ware het niet dat het hier over mezelf gaat ik zou zeggen dat dit een droevig verhaal lijkt..
De muziek draagt verder dan anders in deze eenzame periode, buiten schijnt er een zwak schijnsel over de vijver, het huis is buiten de muziek muisstil, mijn hond ligt te zuchten onder mijn stoel alsof hij voelt welke eenzaamheid er knaagt aan zijn baasje.Wie deze tekst onder ogen krijgt zal zeker weten wat ik bedoel als ik zeg dat eenzaamheid pijn kan doen.
Mijn straat ligt er verlaten bij en op een eenzame zwerfkat na is er geen leven te bespeuren, de rook kringelt tergend langzaam uit mijn even eenzame buur uit zijn verweerde schouw op zijn honderjarige huisje, deze namiddag zat hij hier nog bij me in de keuken om elkaar wat moed in te spreken bij een heerlijk glaasje jenever, telkens hij hier voorbijslentert op zijn pantoffels kijkt hij richting mijn huisje in de hoop dat we even met elkaar kunnen van gedachten wisselen..elk op onze eigen manier, hij is zo'n 40 jaar ouder dan ik en toch begrijpen we elkaar heel goed, hij was nooit gehuwd en geeft me dan ook de raad van alleen te blijven, er geen voordelen zijn aan een vrouwmens, zoals hij ze noemt, in huis te halen wat telkens een fijne glimlach op mijn bekje tovert, ik vind sommige van zijn uitspraken bijzonder comisch.Ik zou hier voor geen geld ter wereld willen weggaan, hier zal ik blijven tot de rest van mijn dagen, ik heb dit vertrekje zelf en met eigen handen uit de grond gestampt en niks of niemand zal me hier ooit kunnen weghalen, ook al zou het met de beste bedoelingen zijn.
Ik voel de nood in me opkomen van me te gaan omkleden en me in het nachtleven te gaan gooien, mensen te ontmoeten en te wisselen van gedachten..voel de nood om te praten.Ik wil de denkbeeldige kettingen losgooien, me losmaken van mijn plichten.Ik laat de brave huisvader hier even achter en ga me in een andere gedaante eens uitleven onder de zovele andere eenzame zielen.
feedback van andere lezers- geertje
"in je eentje " zijn is fijn (betekent tevreden zijn.)
eenzaamheid kan beklemmend worden...ik woon sinds 20 jaar alleen ( eerst met kind, daarna zonder)
heel herkenbaar in alle facetten van je verhaal...
groetjes
geertje
roggemanj: je tovert hier een glimlach op mijn bekje :-) thx - harmandi
Eerste en laatste alinea vind ik goed, het middenstuk komt wat warrig over. Waarschijnlijk door een gebrek aan punten. Maar als ik die erbij denk, dan komt het goed.
roggemanj: als het enige troost kan bieden, het middenstuk komt me ook verwarrend over :-) groetjes, johan - sabine
ook in volle zalen kun je erg eenzaam zijn
mooi verhaal
groet Sabine
roggemanj: bedankt voor je reactie
|
