|
< terug
De scheiding (5)
Michel was prikkelbaar en ook zijn echtgenote liep er steeds zenuwachtiger bij. Ze maakten ruzie en iedere woordenwisseling overschaduwde een beetje meer hun liefde. Steeds meer hinderden de kleine tekortkomingen van zijn vrouw hem en steeds vaker vluchtte hij weg in zijn werk. Steeds langer bleef hij overwerken op de redactie, dit tot grote voldoening van de hoofdredacteur. Maar wanneer hij dan diep in de nacht thuis kwam, moe en uitgeblust, vond hij zijn echtgenote in bed, boos omdat hij haar weer eens alleen had gelaten. Boos ook omdat hij haar wakker had gemaakt.
Hoe echter zouden ze elkaar kunnen begrijpen? Leefden ze niet in twee verschillende werelden? Ook al hadden ze elkaar lief, in wezen waren ze zo verschillend. Hoe konden ze dan uitgroeien tot een ware eenheid, tot één cel, door verbondenheid gewapend in de verdere levensstrijd? Ze hadden zich afgezonderd, ieder in zijn universum en slechts af en toe raakten deze leefwerelden elkaar gedurende een kortstondig ogenblik.
Michel leed omwille van deze toestand. Hij had er steeds van gedroomd om een vrouw te ontmoeten, die hem met bezorgdheid en lieftalligheid zou omringen en hem de nodige geestelijke steun zou verlenen om zijn toekomstdromen waar te maken.
In zijn geest verrees nu ook het beeld van zijn zoon. Levensgroot kwam het op hem af: een slanke, lieve jongen van acht jaar en enkele maanden oud. Het kind had een ietwat droevige blik in de ogen, was erg zenuwachtig, wellicht door de vele spanningen in het gezin. Het jongetje verafgoodde zijn moeder. Het kende een immens verdriet, wanneer hij haar zag wenen en deed dan al het mogelijke om haar te plezieren.
Bartje, zo heette zijn zoon, hield ook dolveel van zijn vader, naar wie hij opzag en wiens voorbeeld hij in alles navolgde. Michel hield van zijn kind. Maar het viel hem moeilijk om zijn gevoelens te tonen. Hij had schrik om wat in hem omging uit te stallen voor de buitenwereld.
feedback van andere lezers- hettie35
Je geeft hier een goed beeld van het hele gebeuren,knap
groetjes Hettie
Julien_Maleur: dank je Hettie.
groetjes Julien - ERWEE
Er is reden waarom ik dit -graag- blijf lezen.
Julien_Maleur: Blij je appreciatie. Dank je.
groeten
JM - sproet
het boeit, maar ik vermoed dat een roepnaam voor de echtgenote het krachtiger zou maken. het verlangen naar verbinding is er bij de man en zonder roepnaam... het is mijn gevoel vanuit vrouw zijn. :))
Julien_Maleur: Je kunt gelijk hebben Sproet. Neem dit mee
groeten
JM - henny
Heel het gezin lijdt er van. Goed weergegeven.
Julien_Maleur: Dank Henny
groetjes
JM - aquaangel
Bartje, zo noemde zijn zoon,
Bartje, zo heet zijn zoon,
Julien_Maleur: Dank aquaangel.
|
