|
< terug
one-night stand met Braziliaanse straatmuzikant (4)
Ik verwachtte -noem mij trots of zelfingenomen - dat minstens één van hen mijn aandacht zou proberen trekken, maar dat gebeurde niet. Ik hield het er op dat ze echt op gingen in hun creatieve proces, in een andere optie had mijn kwetsbare zelfvertrouwen geen zin.
Mijn ogen liepen vlot over de lijnen van mijn handboek, hun muziek stoorde mij allerminst. Ze konden nog wat oefening gebruiken, maar het waren zeker geen volslagen amateurs.
Het gedeelte van het park waar ik zat had een soort U-vorm met langs de rand rijen bomen waar bankjes voor stonden, en in het midden van de U had je een uitgestrekt grasplein. De paadjes tussen het gras door waren vlezig roze, de banken degelijk en ruim, alles mooi onderhouden.
Op het grasplein trokken verschillende jongens mijn aandacht. Eentje, een gedrongen Aziaat -geen Chinees of Japanner, misschien een Indonesiër, al kan het net zo goed een Indiër geweest zijn- was in zijn eentje een gevechtsport aan het oefenen.
Ik vroeg mij af of het zijn bedoeling was om meisjes te imponeren, als dat zo was, slaagde hij niet in zijn opzet, hoe sierlijk en getraind zijn hoogteschoppen ook waren. Alle vrouwen gingen met een erg wijde boog om hem heen. Hij liet een ronduit agressieve indruk na, hoewel hij -voor zover ik zijn gelaatsuitdrukking kon lezen- dat waarschijnlijk van nature niet echt was.
Ik hoopte voor hem dat het plaatsgebrek was dat hem naar het park dreef met zijn kung fu kunstjes, anders kon ik geen begrip opbrengen voor zo'n postsierlijke tentoonstelling van 'mannelijkheid'. Jongens die een gevechtsport oefenen wilde ik altijd attent maken op het feit dat er reeds enkele eeuwen zoiets als vuurwapens bestond en dat wat ze deden niet bepaald efficiënt leek in een modern gevecht.
Een andere jongen kon op meer bijval rekenen. Hij had kort geknipt zwart haar, nogal warrig als van een vogelverschrikker, maar hij mocht er wezen. Hij was misschien 1m78 groot, mager met geconcentreerde ogen. Ik was geneigd om alle aanwezige jongens te verdenken van het lopen op vrijersvoeten, maar hij viel meteen buiten die categorie. Wat hem voor mij automatisch aantrekkelijker maakte.
Ik viel voor jongens die niet de intentie hadden om op de een of andere manier indruk op je te maken. Tenzij ze het natuurlijk zo subtiel deden, dat ik het niet eens opmerkte. Zo zal je er ook gehad hebben.
feedback van andere lezers- Mistaker
Subtiliteit is een groot goed...
Privet,
G
pisatelj: dank u zeer :-) - Liesje
ik zie het zo voor ogen... heel natuurgetrouw en heel vlot geschreven...
pisatelj: merci merci :-) - sproet
oog voor de mens en oog voor de omgeving, mooi gecombineerd; :))
pisatelj: dank u zeer, heb mijn ogen goed opengehouden terwijl ik int park studeerde,
zoen,
William - Klaver4
leest wederom echt prettig, en effectief, god is in the details!
dacht vlezig roze of iets van die kleur net gelezen te hebben in één van je gedichten...
haha, toen ook al (vetzak ! studeren, ja waarschijnlijk wel! :o)
gr
klaver4
pisatelj: :-)
vetzak, totally
veel gestudeerd, maar niks dat ze doceerden aan de unief
|
