|
< terug
De scheiding (19)
Ook nu valt de pastoor haar bij. Met geveinsde verontwaardiging zegt hij:
'Zo is het! Men ziet te veel van die rotzooi! Gelieve ook mij te verontschuldigen. Mag ik mij voorstellen: Piet Brusselmans. Ik ben pastoor van de Heilig Hartparochie in Zaandam. Ik was in Brussel voor een conferentie. Toen ik vernam dat de kindertjes op onze school werden gegijzeld, heb in onmiddellijk de trein genomen. Mijn plaats is bij hen, om hen moed te geven.'
De laatste woorden van de pastoor brengen Michel terug bij het doel van zijn reis: de Gijzeling van een twintigtal schoolkinderen in de lagere school in Zaandam. Totnogtoe had hij alleen maar geamuseerd geluisterd naar alle banaliteiten van zijn mede coupegenoten. Hij had zich met opzet niet in het gesprek gemengd. Maar nu begon zijn reportershart harder te slaan. Misschien dat die magistraat ook naar Zaandam reisde. Mogelijk kon hij van deze precieze informatie lospeuteren. Op neutrale toon wendt Michel zich tot de magistraat en vraagt:
'Bent U ook op weg naar Zaandam? Naar het crisiscentrum wellicht?'
Wanneer de magistraat bevestigend antwoordt, vraagt Michel verder:
'Hebt U een boodschap voor de gijzelnemers?"
Zoveel nieuwsgierigheid maakt de magistraat wantrouwig. Op zijn hoede vraagt hij:
'Mag ik misschien weten wie u bent?'
'Ik ben reporter bij de Belgische radio, omroep Brabant. Ik ben op weg naar Zaandam voor verslaggeving over die gijzeling.' antwoordt Michel zonder aarzelen.
'Zozo!' doet de magistraat nu 'u komt dus uit België. Welnu, ik werd door de bevoegde Minister gestuurd om te proberen met onderhandelingen de zaak op te lossen.'
'En heb je een bijzondere boodschap voor de gijzelnemers? Zal op hun eisen worden ingegaan?' wil Michel nog weten. Maar de magistraat oordeelt dat hij al meer dan voldoende heeft gezegd en antwoordt kordaat:
'Hierover kan ik geen mededelingen doen. Dit zou het leven van de gijzelaars in gevaar brengen.'
Dit was meteen het einde van het gesprek. Na enige tijd haalt Michel zijn pijp uit zijn jas. Met het hoofd doet hij teken om te vragen of het niet zal storen als hij een pijp rookt. Niemand heeft bezwaar. Vol welbehagen zuigt Michel de rook in zijn longen en blaast die dan overvloedig naar buiten. Intussen kijkt hij dromend voor zich. Automatisch gaan zijn gedachten naar Denise en de korte tijd die ze samen doorbrachten.
En terwijl de trein voortraast over de rails recht naar zijn bestemming, denkt Michel opnieuw aan die bijzondere jonge vrouw die hij zo kort geleden heeft ontmoet. Haar charme had hem bekoord. Ze had nochtans op geen enkel ogenblik geprobeerd om hem te verleiden. Michel voelt geen hartstocht, als hij aan haar denkt. Enkel een zekere genegenheid. Denise is zijn leven binnengestapt en daar slechts eventjes gebleven. Hij ontmoette haar op een ogenblik van eenzaamheid, toen hij in paniek dacht dat hij vrouw en kind had opgeofferd aan een loopbaan, waarvan hij de evolutie niet kon voorzien. In zijn vertwijfeling voelde hij zich aangetrokken door het spontane van Denise en door haar jeugd.
feedback van andere lezers- sproet
blijft vlot lezen.
liefs, sproet :-)
Julien_Maleur: Dank je Sproet.
groeten
JM - ERWEE
Dit was het einde van het gesprek.=> zou hier: Dit was meteen het einde van het gesprek. van maken, de 'meteen' geeft iets meer kordaat dat eine aan.
ook eens bekijken of er geen ander woord te zetten valt voor 'frak'
verder prima deel
Julien_Maleur: Ik volg je Erwee. Bedankt voor blijvende interesse. Het zou kunnen dat ik voor een drietal weken uit de eter verdwijn. Ik vertrek volgende week naar het Zuiden van Frankrijk en ik weet niet of ik er een internet toegang zal hebben.
groeten
JM - henny
Blijft leuk.
Julien_Maleur: Dank je
groetjes
JM - Magdalena
heel vlot en boeiend geschreven
verveelt geen moment
XXX
Julien_Maleur: Dank je Magdalena. Blij dat je mij gevonden hebt.
groetjes
JM - hettie35
Het blijft trekken je verhaal en smaakt naar meer,
groetjes Hettie
Julien_Maleur: dank je Hettie
JM
|
