|
< terug
Tijger in de tank (2)
Terwijl mijn hoofd in de diepvries van het warenhuis verdwijnt op zoek naar een multipack vissticks, rinkelt mijn mobieltje. Ik herken het recent opgeslagen nummer en de koude rilling die mijn vingers al vatte, zet de weg verder naar mijn sandaaltenen.
"Lady in red, nemen we de koe bij de horens, ook al ben je vegetariër?" Mijn argumenten zijn verwaarloosbaar, want Lief is niet thuis en Zoon is op school, en de snipperdag verlof moet zinvol worden ingevuld. We spreken af voor de lunch. Ik kijk op mijn klok, die geeft me nog twee uur.
Honderd minuten later parkeer ik mijn wagen schuin over het kleine eethuisje, en schuif ik aan bij het tafeltje dat hij reserveerde. Hij staat galant voor me op en zoent me op de linkerwang, met lippen die een beetje vochtig zijn of zinvol wachten op meer.
We drinken een glaasje, en nog eentje om het eenzame eerste te vergeten, en praten en eten en lachen. Tijden van toen vervloeien in momenten van nu, en de periode met elkaars afwezigheid voelt aan als schuldig verzuim. De reden van onze breuk vervaagt met de minuut, en wimpelen we af als jeugdige onbezonnenheid en de kinderlijke drang naar ander en beter.
Tweehonderd minuten later houdt hij mijn hand vast en vergeet ik tijd en ruimte en jaag het kleine duiveltje dat de kop opsteekt resoluut weg.
We belanden in bed, of toch aan de herinnering ervan, en bij het afscheid zoent hij me vol en warm op de mond. Ik kus hem terug en zie mezelf in zijn ogen stralen als toen.
Achter het stuur van de benzinevolle wagen wrijf ik nijdig een traan weg. Zo een die de tijger in de tank van mijn verleden voorgoed moet begraven.
(Uit de reeks: Veertig en...)
feedback van andere lezers- sproet
leest vlot.
liefs, sproet :-) - Liesje
gevoelig en op een heel mooie manier neergepend!
|
