|
< terug
Bij de indianen. een Elsje-avontuur deel 7 + 8
Het was heel druk, 's avonds op het Grote Naamfeest.
Want alle stammen van de prairie en de grote bossen waren uitgenodigd.
Iedereen had lekker eten meegenomen.
De vrouwen roerden in grote kookpotten, heerlijk rook het!
Een heleboel krijgers hadden beesten aan het spit geregen, kippen, kalkoenen en zelfs een groot varken. Maar gelukkig geen herten, dacht Elsje.
Jonge krijgers dansten woeste dansen en loerden tegelijk stiekem naar de meisjes. Of die wel naar hen zouden kijken natuurlijk.
De toms toms roffelden achter elkaar door en het Grote Vrouwenkoor zong echte indiaanse liederen.
Prachtig vond Elsje dat en zij dacht: Als ik later groot ben, ga ik dat ook doen.
Er waren wel honderd meisjes die hun bij-naam zouden krijgen.
Allemaal hadden ze mooie jurken aan.
Maar die van Anna en Elsje waren het mooist!
Versierd met blauwe kralen, stekelvarkenpennen en zelfs adelaarsveren.
Toen moesten ze bij het Grote Opperhoofd komen.
Die had gehoord wat er gebeurd was en hij sprak wel vijf minuten over hun dapperheid en dat hij zo trots op hen was.
Toen gaf het opperhoofd onder luid gejuich van alle krijgers hun bij-naam.
Anna werd Dappere Vlecht en Elsje werd Dappere Blauwoog.
Als zijn Eregasten mochten ze de hele avond naast hem zitten.
Even later lagen ze allebei met hun hoofd op zijn schoot in diepe slaap.
Vier poezenpootjes liepen weer eens over Elsje's hoofd heen en maakten haar zo wakker.
Die had natuurlijk toch weer bij haar op het bed geslapen.
Dat vond ze vast lekker, op die dikke wollen deken.
Ze had zo'n lief poezekoppie en ook van die mooie gele ogen en Elsje gaf haar een aai over haar nek.
De poes draaide haar kop weer naar haar toe en Elsje stopte het puntje van haar neus in haar vacht.
Wat rook ze lekker! Net een wild beest!
"Wakker worden meisje", riep haar moeder.
"Je moet nog een hoop doen. Je moet je spullen inpakken.
Want vandaaag ga je bij Anna logeren op de camping."
Toen wist Elsje weer helemaal wat er gebeurd was.
En zij vertelde haar moeder het hele verhaal.
Van de wasberen en het bosbessen plukken.
En hoe eng het was geweest met die gemene stroper.
Hoe zij en Anna toch dat zielige hert gered hadden.
En ook nog van het Naamfeest en van het Grote Opperhoofd.
Elsje's moeder geloofde er weer niks van, lachtte maar wat en
zei dat ze weer eens raar gedroomd had.
Toch is het waar, dacht Elsje en zij voelde aan de grote schram op haar been.
feedback van andere lezers- Liesje
graag gelezen... en héhé, ik dacht dat ik de enige was die 's nachts vier poezenpootjes op mij voelde lopen ;-)
in elk geval een leuk verhaal!
pieter: Ik vind het plezierig dat je het graag gelezen hebt. Dit soort waardering inspireert mij om verder te gaan. Want ik begin er achter te komen dat als je iets publiceert, het niet meer van jou alleen is. En als iemand het dan graag leest, wauw! - Ghislaine
Ik voel liever poezenpootjes, dan dikke plompe poten van de Duitse Doggen over me wandelen.
pieter: Maar Ghislaine, je weet het. Poezenpootjes kunnen zo maar ineens veranderen in gevaarlijke wapens. Maar een beetje gevaar prikkelt de fantasie en dat vindt ik leuker dan naar een suffe voetbalwedstrijd kijken, zoals vanavond met het Nederlandse elftal. - henny
Natuurlijk is het waar gebeurd! Moeders begrijpen er niets van. Het is een heel leuk verhaal geworden en, zeker kinderen, zullen er van smullien.
pieter: Henny,
Het is misschien ook een beetje onbegrijpelijk, maar toch is het waar.
Bedankt en groet,
Pieter
|
