|
< terug
Kwetterende kwezels
Na tachtig jaar op aarde houdt de vader van de vriend het leven voor bekeken en nemen zijn voetstappen afscheid van de huiselijke vloer.
Lief houdt niet van begrafenissen en stoort zich daags vooraf al aan prevelende priesters, kosteloze kosters en kwetterende kwezels. Hij noemt ze dan ook verdwaalde tijdschriftfiguren. Ik ga niet mee in zijn tirade. Want hoewel de cirkel rond is en het leven soms vierkant draait, moet er ergens een einde aan komen. En verdient ook het nieuwe begin daar ergens boven een gepast onthaal.
We rijden veertig minuten en zoeken naar de kerktoren in het kleine westelijke gehucht. De futuristische moderne toren van het goddelijke paleis brengt ons even uit balans. Het regent en is koud op de zomerse junidag, en rillend nestel ik me nog even tegen Lief z'n arm aan.
De vrienden zijn er allemaal, want ook al kenden we de vader niet, we kennen wel de zoon. We mompelen allemaal iets over het weerzien dat niet zo fijn is en de mojito's beter, en knijpen begrijpend in de hand van de vriend. Zijn witgeworden gezicht dat anders altijd blij- lachend is, treft ons unaniem als een mokerslag.
De man achter het orgel zingt vals en fout, en het oude koppel dat de rij achter ons gestationeerd is, ook. Ze vervolmaken zich in de discipline hardop fluisteren, en keuren iedereen die de tempel betreedt. Dat die daar links er ene van de grootstad is waar ook de zus woont, en hij daar de leraar die nog lesgaf aan de buurjongen van schuinover. Van de slager, weet je wel. En de gekiste geen pijn heeft gehad, naar 't schijnt, en dat het vooral koud is voor de tijd van 't jaar.
De vriend leest postuum een brief voor aan zijn vader, zijn stem breekt en we huilen allemaal mee. Want wij hebben de onze nog, en het is morgen vaderdag. En ik vergeet ineens de kleine kantjes waaraan ik me erger, en vergeef al de ouderlijke bemoeienissen die ingegeven zijn door liefde. En besluit Zoon bij thuiskomst een extra knuffel te geven. En Lief, die ik geruisloos een derde papieren zakdoek aanreik, ook.
(Uit de reeks: Veertig en...)
feedback van andere lezers- Liesje
heel gevoelig neergepend en zo herkenbaar de zwakte en de sterkte van het leven...
annvanbyl: Bedankt voor de fijne feedback Liesje - Klaver4
mooi, en jammer genoeg herkenbaar.
begrafenissen en ik gaan niet goe samen, maar al doende leert men...
inderdaad kern mooi gescheiden van de omkadering en het belang die sommigen aan dit laatste hechten
Liefs
Klaver4
annvanbyl: Jammer genoeg dat men al doende moet leren hé... bedankt voor je lezing, Klaver4 !
|
