Volg ons op facebook
|
< terug
het spinnenmeisje (5)
Ragnya draaide zich nu beter met haar gezicht naar haar oma toe en herhaalde verwachtingsvol haar verzoek om een verhaaltje. De oude vrouw keek gepijnigd naar haar kleinkind en zuchtte. Ze haalde daarop diep adem en maakte aanstalten om iets te zeggen, maar de woorden bleven steken in haar keel, zodat ze gefrustreerd van nee schudde. 'Een verhaaltje heb ik je niet, mijn lieve kind. Fantasie is niet aan mij besteed. Op school kreeg ik voor opstellen zonder uitzondering altijd net de helft. Correct spellen kon ik gelukkig als de beste'. Oma grinnikte, maar viel meteen weer stil toen ze de hongerig smekende blik van haar lieveling kruiste.
'Wacht', zei ze opeens met oplichtende ogen en ze stapte kordaat de kamer uit. Ragnya hoorde fikse rommelgeluiden aanwaaien vanuit haar grootmoeders slaapkamer en ze ging vol spanning rechtop zitten in bed, wat zouden we nu gaan krijgen? Na goed tien minuten verscheen de oude vrouw met een hoopvol gezicht. 'Open je hand' zei ze, 'als ze zich opvallend kwiek terug op de matras liet ploffen.
Ragnya opende haar hand en aanschouwde met grote ogen een klein houten kistje. Een echt kunstwerkje. Het had net een puntdak dat openklapbaar was, zodat het leek alsof er een piepklein huisje op haar handpalm stond. Op de 'muren' van het huisje stonden tekeningen die vreselijk oud aandeden. Ragnya keek er naar en voelde haar lichaam van top tot teen vol warme energie stromen. Ze besefte dat dit kistje iets bijzonders waardevol was, iets 'hogers'. Met haar vinger streek ze langs de inkepingen van de tekeningen.
Ook haar grootmoeder had haar ogen strak op het kistje gevestigd. 'Een familiestuk juist?, fluisterde Ragnya. 'Juist geraden', bevestigde grootmoeder, 'ik heb het zelf van MIJN grootmoeder. Wat je ziet op de voorste tekening is een tafereel uit de oud-Egyptische dodencultus. De oude Egyptenaren geloofden dat elke overledene zich moest verantwoorden tegenover de god Osiris.
Dat gebeurde in de zaal van Maät, die je hier ziet afgebeeld. Langs de weerszijden van de zaal zetelden 42 rechters. Links en rechts stonden twee schalen, met een Baviaan gezeten voor elke schaal. Op één van de schalen lag het hart van de dode, als de overledene loog bij zijn ondervraging raakte de weegschaal uit balans en werd hij opgegeten door Anubis. Die zie je trouwens afgebeeld op de zijkant.'
Grootmoeder draaide het kistje met de zijkant naar Ragnya. Ze zag de afbeelding van een monster met de kop van een krokodil, het lijf van een leeuw en de poten van een nijlpaard. Afschrikwekkend was het niet, daarvoor was de afwerking te kunstzinnig en te perfect. Ragnya kon niet begrijpen hoe iemand zo'n prachtige gedetailleerde insnijdingen had kunnen maken op zo'n kleine oppervlakte.
Ze draaide het 'huisje', zoals zij het beschouwde, met de achterzijde naar zich toe en ontwaarde zo de afbeelding van een schitterende vrouw. 'Een prinses? Jouw grootmoeder?', vroeg Ragnya met rode wangen van opwinding. Blozen deed het kleine meisje met haar teint uiterst zelden, normaal enkel als ze erg intensief gesport had. 'Nee', zei grootmoeder', 'dat is de godin Isis. Volgens mijn grootmoeder stond ze symbool voor een vrouw die zich ten volle bewust was van haar uitzonderlijke kracht als vrouw en deze perfect controleerde en kon aanwenden.'
Ragnya slikte en vroeg vol verbazing: 'Was jouw grootmoeder een Egyptische?' Een bescheiden glimlach speelde rond grootmoeders lippen, ze was bijzonder dankbaar en blij dat ze haar kleinkind tenminste op dit unieke stukje familiegeschiedenis kon trakteren. 'Nee, mijn grootmoeder werd net als jij en ik in dit land geboren.
Maar de kans bestaat natuurlijk dat er in veel oudere generaties Egyptenaren verschijnen in onze stamboom. Het zou verklaren waarom onze familie, vooral de vrouwen eigenlijk, zo'n exotisch uiterlijk hebben. Bij mij zie je dat niet meer, op een zekere leeftijd gaan oude vrouwen allemaal op elkaar lijken, allemaal even lelijk.' Oma giechelde halfslachtig. 'Maar bij jou is het nog duidelijk genoeg.' waarop ze de wang van haar kleindochter streelde.
Daarna draaide grootmoeder het kistje terug naar de voorkant. Ragnya's blik viel nu op de edelsteen die als een ovalen raam in het dak leek te zitten. Met haar duim bevoelde ze het gladde oppervlak. 'Volgens mijn grootmoeder neemt de steen de kleur van je hart aan of alleszins van je gemoed.'
Ragnya bracht de steen, die sneeuwwit was, dichter bij haar oog om die te onderzoeken op enig teken van kleurverandering. 'Als een toverbol zo'n beetje?' vroeg het meisje en ze dreef meteen een hoektand in het vlees van haar onderlip omdat ze een kostbaar erfstuk net vergeleken had met snoepgoed.
'Ja, wie weet, misschien als een toverbol', sprak grootmoeder, 'eerlijk gezegd heb ik de steen nooit anders dan wit geweten.' Ragnya omsloot haar huisje met beide handen en vroeg 'mag ik het open maken?' Grootmoeder krabde achteraan in haar nek en zei: 'dat kun je niet, geloof mij, ik heb het geprobeerd.' Ietwat teleurgesteld vroeg het meisje of het doosje dan niets bevatte.
'Toch wel, toch wel, tenminste als je mijn grootmoeder op haar woord mag geloven. Volgens haar kun je het enkel openen als je jezelf de vraag, stelt: wie ben ik?' Ragnya keek naar het doosje en zei: 'wie ben ik?'. Toen er niets gebeurde, herhaalde ze haar vraag en toen er toen nog niets gebeurde, herhaalde ze de vraag afgemeten, woord per woord.
'Doe geen moeite', lachte oma. 'Zo heeft ze het niet bedoeld, mijn kleintje, de vraag moet spontaan opborrelen vanuit je diepste'.
'Heb jij je nooit die vraag gesteld?', wilde de kleindochter weten. 'Het kistje oordeelde kennelijk van niet. Ik denk dat ik mijn hele leven te praktisch ingesteld ben geweest om mezelf dat soort vragen te stellen.'
Het meisje snapte het niet al te goed. 'En wat bevat het dan?' Oma trok haar schouders op. 'Mijn grootmoeder beweerde dat de inhoud voor iedereen anders is.'
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Klaver4
met veel plezier gelezen!!
knap, en mooie verwoordingen weer
psjes:
ik je niet: je te veel
'als : aanhalingsteken te veel
gr
klaver4, in verlengde middagbreak..;o)
pisatelj: dank je zeer, ik meen het serieus met dit verhaal :-) - Liesje
opnieuw heel erg knap...
het begin van een bestseller?
go for it, zou ik zo zeggen...
pisatelj: ik mag het hopen ja :-) - Ghislaine
Masterart.
pisatelj: amai, dank je - sproet
KLASSE !
liefs, Trees ;-)
pisatelj: :-)
ik schrijf dit verhaal met bijzonder veel plezier
|
