Volg ons op facebook
|
< terug
Honingtante .3
Bovengekomen keek Johannes zijn ogen uit. Prachtige, oude meubelstukken stonden in de grote voorkamer: een glanzend bureau met vele deurtjes en laatjes waarvan de handvatten met donker hout waren ingelegd, kostbare tafels en stoelen met elegant gebogen poten, een grote boekenkast, een bank met houten armleuningen die glommen in het schaarse licht.
`Art deco,' zei Toos. `Amsterdamse School. Jaap is zo'n beetje een connaisseur op dat gebied - een expert, een verzamelaar. Kijk eens wat een boeken hij daar over heeft.' Ze wees op een rij lijvige kunstboeken achter de glazen deuren van de enorme boekenkast.
Johannes wreef zachtjes met zijn handpalm over het emailachtig gladde hout van de grote schrijftafel en het buffet. Toos noemde de verschillende houtsoorten: mahonie met palissander, blank gepolijst eikenhout, notenhout... Ze gaf toe dat ze lang niet alles wist te benoemen; daarvoor moest je bij Jaap zijn. Overal stonden sierlijke vazen, bronzen beelden en kandelaars. Ze liet hem de hele bovenwoning zien. Een studeerkamer en een slaapkamer, beide zeer ruim, een keuken waar alles even netjes en schoon was. Terug in de voorkamer opende Toos de glazen deuren van Jaaps boekenkast, zodat Johannes in de prachtige kunstboeken kon kijken, terwijl zij in de keuken voor de twee katten zorgde. Die mochten niet in de voorkamer omdat ze misschien hun nagels zouden scherpen aan de fraai versierde poten van de meubelstukken of aan de wandkleden.
Heel aparte boeken had Jaap. Veel boeken over kunst met afbeeldingen van schilderijen, niet alleen oude - Jugendstil - maar ook moderne, hedendaagse. Een tiendelige encyclopedie! Johannes las er al bladerend hier en daar dingen in die aansloten bij wat hij op school geleerd had. Zo stond er iets over Mahatma Gandhi wat hem verbaasde: dat de beroemde man al op twaalfjarige leeftijd getrouwd was. Een jaartje ouder dus dan hijzelf. Kon hij maar spijbelen van school en in zijn eentje hier een paar dagen doorbrengen met al deze mooie en interessante boeken. Jaap was immers toch weg en zou nog wel een tijdje wegblijven: hij verkeerde in een of andere crisis, een geloofscrisis, had Toos gezegd. Als Toos hem nu de huissleutel gaf...
In een boek over voornamen stond dat Toos de verkorte vorm was van Antonia, afgeleid van de rooms-katholieke naamheilige Antonius. Er waren veel boeken over godsdienst. Ook een aantal geschreven door iemand met dezelfde achternaam als hij; zelfs met één zelfde voorletter: J.K. Huysmans. Maar die boeken waren in het Frans en dat kon hij jammer genoeg niet lezen. Enkele boeken over seks; een beknopte encyclopedie. Hij zocht het woord vaginisme.
Toos zette het gietertje op de grond waarmee ze door het huis had gelopen en kwam naast hem op de bank zitten. Vagina dentata, wees ze aan op de bladzijde die hij voor zich had. `Belachelijk wat voor voorstelling mannen kunnen hebben van vrouwen. Ze denken dat sommige heksachtige vrouwen daar rijen scherpe tandjes hebben waarmee ze pikkies afbijten en oppeuzelen.' Ze las met hem mee. Vroegere joodse schriftgeleerden waarschuwden voor de gevaarlijke vulva, de beth shenayim, de plaats met tanden. `Het joodse geloof is al net zo krankjorum als het katholieke...' Christelijke kerkvaders hadden het over de toegangspoort voor de duivel, waarmee ze het vrouwelijke schaamdeel bedoelden. `Allemaal castratieangst,' zuchtte Toos. `Toegangspoort tot de hemel zullen ze bedoelen!' Ze stond op en liep naar de slaapkamer.
Johannes las wat er stond over vaginisme. Thuis zou hij zulke boeken nooit mogen inkijken. Zijn vader, en ook mevrouw Doornbos, zou dat niet goedvinden, hij was er nog te jong voor. Maar van Toos mocht hij vrijwel alles. Zij was anders. Zij behandelde hem meer als een volwassene, als haar gelijke. `Jij bent een heel bijzondere jongen,' had ze eens gezegd. Ook had ze hem vroegrijp genoemd. Maar thuis hadden ze zo hun bedenkingen over de opvattingen van Toos. En haar hele levenswijze. Toen Johannes laatst de woonkamer binnenkwam, was hij nog even bij de deur blijven staan. Mevrouw Doornbos was bezig de tafel te dekken en zijn vader stond met de rug naar hem toe uit het raam te kijken. Uit flarden van hun gesprek had hij begrepen dat er iets mis moest zijn met tante Toos, dat ze zich zorgen maakten om haar. `Wat zou u voor haar kunnen doen?' had mevrouw Doornbos gevraagd. `Ze zoekt haar heil bij die geflipte priesterfiguur...' En zijn vader had mompelend geantwoord: `Het blijft m'n schoonzuster... misschien zit het wel in de familie, net als bij m'n vrouw...'
Terwijl Toos in de klerenkast in Jaaps slaapkamer snuffelde, las hij een paar bladzijden in een van de geïllustreerde boeken over initiatieceremonieën bij vreemde volkeren: jongetjes en meisjes van ongeveer zijn leeftijd die allerlei gruwelijke dingen moesten ondergaan ten teken dat hun kinderjaren voorbij waren. Gelukkig hoefde hij zoiets niet mee te maken.
Plotseling stond Toos voor hem. Ze was gehuld in een vreemd gelig-wit gewaad dat ze over haar trui en spijkerbroek had aangetrokken. Het hing in grote plooien van haar schouders en reikte tot haar enkels, een stukje van haar broekspijp kon hij nog net zien. Over haar schouders en om haar hals hing een lange kleurrijke bandstrook in rechte banen naar beneden.
`Kijk, dit heeft Jaap aan als hij de zwarte mis opdraagt.' Ze draaide in het rond. `Zo zie ik er zelf uit als priesteres.' Hij keek bewonderend naar haar, ze zag er inderdaad vreemd en indrukwekkend uit; een mysterieuze, heksachtige vrouw. Haar lange, donkere haar stak af tegen de vaalwitte stof van het gewaad. Johannes vond dat ze er met haar zigeunerachtig-bruine huidskleur en haar koolzwarte ogen uitzag als die Inca- of Azteken-priesteressen, zoals die stonden afgebeeld in het boek dat hij net doorbladerde. Toos noemde allerlei kledingstukken die priesters tijdens de eucharistieviering droegen. Ze had het over kazuifels, soutanes en andere misgewaden... Johannes kon het niet helemaal volgen.
`Dit kledingstuk heeft Jaap stiekem meegenomen uit een klooster waar hij het in een bergkast in de sacristie had zien hangen. Dit grote zwarte kruis dat je hier ondersteboven ziet...' ze opende de brede plooien, zodat het kruis duidelijk zichtbaar werd, `dat heb ik er voor hem opgenaaid. Ook deze grote zakken heb ik er later opgestikt.' Ze graaide in de zakken die op heuphoogte waren aangebracht.
`Daarin bewaart hij de condooms die we altijd gebruiken. Die deelt hij dan uit.'
`Hoe bedoel je, deelt hij uit? Zijn er dan meer mensen bij? Niet alleen jij en Jaap?'
`Bij de zwarte mis horen zekere ritulen...' Ze haalde uit een van de zakken een handvol ronde witgele schijfjes die op kleine biscuitjes leken. `Priesterhosties,' zei ze. `Die heeft hij ook stiekem meegenomen.' Ze kwam naast hem op de bank zitten. `Heb je honger?'
`Wat voor rituelen?' wilde Johannes weten. `Wie doen er dan aan mee?'
Ze zweeg. Aan haar gezicht kon hij zien dat ze er niet zeker van was wat ze hem erover kon vertellen. Toen haalde ze onverschillig haar schouders op en zei: `We vormen een klein, select gezelschap...een soort geheim genootschap. Enkele beter gesitueerde en welgestelde lieden behoren ertoe, mensen van wie je het niet zou verwachten: een rentenierende notaris, een paar zakenlieden en advocaten - ook vrouwelijke -, de burgemeester en zijn vrouw, leden van een vrijmetselaarsloge... Tijdens geheime, middernachtelijke bijeenkomsten, soms bij die rijke mensen thuis, soms hier, maar in de zomer ook wel eens op het kerkhof buiten...een keer in de aula van het crematorium in de nabijheid van de overledene...'
Ze bleef zwijgend voor zich uit staren.
`Wat doen jullie dan precies?'
`Ik weet niet of ik je daar alles over moet vertellen. Later misschien.' Ze zag de teleurstelling op zijn gezicht en sloeg haar arm om zijn smalle schouders. `We wijden ons aan occulte seks, onder meer aan karezza oftewel coitus sublimatus,' zei ze op ernstige toon. `Zoek het maar op in dat boek. Het is een methode om extatische religieuze gevoelens op te wekken, een gevoel van tenhemelopneming, vooral als in m'n Heilige Maria na urenlang coitus prolongatus...' Ze voelde met beide handen in haar kruis. `Als het in m'n Heilige Maria helemaal begint te gloeien van tot gekmakens toe uitgesteld... als m'n Heilige Maria in opperste staat van genot is gebracht...als ik dat genotvolle, romige gevoel in m'n honinggleuf krijg...' Ze keek hem verschrikt aan. `Moet je mij eens horen...' Ze stond op en liep naar de boekenkast. `Hier, het staat allemaal in dit boek van Dr. Alice Bunker Stockham van de Oneida Community in New York. Een heel oud boek waar Jaap met veel moeite de hand op heeft weten te leggen. In het Engels, je zult dus moeten wachten tot je op het gymnasium bent, in een van de hogere klassen, voor je dit kunt lezen.'
Ze zette het boek terug en kwam weer bij hem zitten.
`Daar zijn dus die condooms voor. Alleen een paar vrouwen die al door de menopauze heen zijn en die dus geen gevaar meer lopen, doen het zonder condoom.' Ze keek hem even van opzij aan, nieuwsgierig naar de uitwerking van haar woorden op hem. `Artsen waarschuwen er voor dat karezza heel gevaarlijk kan zijn -- psychisch oftewel geestelijk, niet lichamelijk natuurlijk. Maar dat zal wel loslopen, want onder de gasten bevinden zich een arts, een rijke weduwnaar, en zijn assistente. In gezelschap van zijn nerveuze achtienjarige dochter blijven die meestal gewoon toeschouwer bij de gebeurtenissen, maar ze hebben er ook wel eens alledrie lijfelijk aan deelgenomen. Soms gebruiken we afrodisiaca - zekere kruiden, merg uit stengels van planten en in het najaar ook wel een extract van een paddestoel genaamd amanita muscaria - om de liefdeslust op te wekken en om visioenen te krijgen. Honderden jaren geleden zouden wij - en vooral ik - als heksen verbrand zijn.'
feedback van andere lezers- Klaver4
intrigerend en de stemming wordt donkerder.
Toosdoos gevaarlijke vrouw me dunkt !
ik zal my eyes wide shutten.. :o)
mooi hoor!
gr
klaver4 - Ghislaine
Lijkt me niet zo'n kosjer mens, die Toos.
|
