Volg ons op facebook
|
< terug
Honingtante .5
`Weet je...' Haar stem klonk aarzelend uit de diepte. `Hier zou ik dat wel voor je willen doen...wat ik je boven al beloofd had...net als die vrouw op dat schilderij...' Haar ademhaling was nu nog duidelijker hoorbaar. Hij voelde een vreemde lichtheid in zijn borstkas, alsof hij zweefde.
`Wil je dat ik het doe?'
Er viel een diepe stilte. Geluiden van buiten kwamen van heel ver. Toen begon ze, zonder zijn antwoord af te wachten, zich te ontdoen van haar spijkerbroek en onderbroek die ze vervolgens naar het voeteneinde van de kist schopte. Hij durfde het licht niet aan te knippen. Met haar ontblote onderlijf lag ze nu in de kist. `Voel me maar...hier.' Ze nam zijn hand en drukte die tegen haar buik. `Twee handen op één buik,' grinnikte ze. Ze leidde zijn vingers naar beneden en hij voelde plotseling haar krullerige schaamhaar dat onder zijn hand springerig opveerde als een mospolletje. `Hier...in mijn Heilige Maria.' Ze duwde zijn vingers tussen haar dieper liggende plooien en in haar opening. `Voel maar, geen tandjes, echt niet. Geen Vulva Dentata, niks daarvan.' Haar stem klonk dromerig zacht. Johannes voelde zijn borst helemaal hol worden - alsof alle lucht, alle adem uit zijn lichaam was weggezogen. `Stop je vingers maar in m'n honingpotje...de vingerdoop is dat...Johannes de Doper.' Ze zei het stamelend, half kreunend; alsof ze moeite had de woorden uit te brengen. `Dit is wat ze bedoelen met de kinderdoop... Twee vingers...helemaal bij me naar binnen...' Ook haar eigen vinger doopte ze in. Daarna streek ze met haar vocht over zijn voorhoofd, zijn lippen en zijn wangen.
`Hiermee zegen ik je...hierbij zalf ik je met mijn Heilige Oliën...uit mijn Heilige Maria. Proef mijn lichaamshoning... mijn zoetvloeiende lekkernij...' Ze zei het zacht prevelend, als een toverformule. Ze was nu inderdaad een priesteres. `Wacht...' Haar hand zocht in de opgestikte zak van het priestergewaad tot ze enkele hosties vond. Ze doopte een ervan in haar vocht en drukte die tegen zijn lippen. `Het Heilige Sacrament,' prevelde ze. `Je eerste communie. Hoc est enim corpus meum...' Dankbaar slikte hij de kleverige priesterhostie in na het eerst tussen zijn tong en gehemelte te hebben laten smelten. `Want dit is uit mijn lichaam...' Ze deden het nogmaals met een tweede hostie. En nog eens. Ook proefde zij er zelf van, nadat ze er eentje bij zichzelf had ingedoopt. Tot er geen hosties meer over waren. `De Wonderbare Spijziging,' fluisterde ze hem toe. `Nu weet je ook hoe de stroopwafel is uitgevonden die ze tegenwoordig op de markt verkopen: door een of andere non of moeder-overste met een honinggleuf zo groot als mijn schoen.'
`Knip het licht aan, dan mag je zien hoe ik het bij mezelf doe. Dat wilde je toch zo graag?' Toos schoof naar onder zodat haar onderbenen over de rand bij het voeteneinde van de kist bungelden. `Beschijn me maar vanonder, in m'n Heilige Maria...' Johannes ging gehurkt aan het voeteneinde van de kist zitten. Met een hand hield hij zich vast aan de opstaande rand, met de andere scheen hij de lichtbundel tussen haar benen. Ze had haar heupen omhoog gestoten zodat hij er met zijn neus bovenop zat en alles goed kon zien. Met duim en wijsvinger sperde ze haar schaamlippen voor hem open en hij scheen het licht van de zaklantaarn bij haar naar binnen. Het was of hij de vochtig glinsterende binnenkant van een bloemkelk zag.
`Kom eens...' Ze kwam half overeind, pakte zijn hoofd met beide handen en trok hem aan zijn oren naar haar schoot. `Proef me...ruik me: De Geur van Hoger Honing! Geef me daar een zoen, een diepe tongzoen...' Hij deed wat ze van hem verlangde. `Later - op het gymnasium - zul je dat gedicht lezen, dat Engelse gedicht dat eindigt: Beware! Beware! His flashing eyes, his floating hair. For he on honey-dew has fed and drunk the milk of paradise! Dat gedicht gaat over jongens tussen de twaalf en twintig die een zekere toverdrank krijgen toegediend en daarna eeuwig naar het paradijs verlangen. Welnu, die toverdrank, die honingdauw...mijn zoetvloeiende lekkernij is een soort levenselixer...heb ik je bij deze...geschonken.' Ze liet hem los en kneedde zacht en moederlijk zijn oren alsof ze bang was dat ze een beetje te hardhandig was geweest en hem pijn had gedaan. Ze ging weer liggen. `Kijk maar...' fluisterde ze hem toe. Hij zag bij het licht van de zaklantaarn hoe haar vingers kringetjes draaiden in haar kruis. `ChristuskriebelendeJezus wat is dit lekker...' steunde Toos, `...ik kom zo...' Haar benen trilden. Toen ze hevig begon te schokken, greep ze zijn arm en trok hem de kist in. Tegen haar aan liggend schokte hij met haar mee tot ze weer helemaal tot bedaren kwam.
`Dat was het dan,' fluisterde ze in zijn oor. `Vond je het fijn? Wacht, kruip bij me binnen in dit kleed, dan blijven we nog even rustig liggen. Doe ik nog even m'n beha los, mag je m'n tietjes voelen. Ze zijn wel niet erg groot, maar je weet wat ze zeggen: een kinderhand is gauw gevuld.' Ze ging rechtop zitten en frunnikte onder het priestergewaad en de overige kledij haar beha los. `Kom in de tent.' Ze hield het priesterkleed voor hem open zodat hij er met hoofd en bovenlichaam in kon. `Weet je wat? We schuiven de deksel weer op de kist - niet helemaal natuurlijk, we mogen niet stikken.' Ze trok de deksel op de zijkant en vervolgens over hen heen. Ze propte haar onderbroekje ertussen zodat bij het hoofdeinde een smalle kier openbleef. Zo lagen ze in het donker knus tegen elkaar aan. Ze leidde zijn handen naar haar blote borsten.
`Eigenlijk moest jij nog even met jezelf aan de gang. Met je lieve piempje, doe je dat wel eens?' Haar zachte stem klonk hol in de kleine houten ruimte. `Of zal ik je even lekker bij je slurfje pakken? Ik zal je een handje helpen, daar ben jij vast nog een groentje in.' Haar hand ging naar beneden. Ze maakte zijn riem los en ritste zijn broek open. Haar hand gleed onder het elastiek van zijn onderbroekje. `De Heer is waarlijk gerezen. Dit knaapje dat hier zo ondeugend de kop opsteekt, zal ik eens even uit de tent lokken. Wacht...' Ze onderbrak even haar bezigheden, ging met haar hand tussen haar eigen benen, en bevochtigde zijn piempje met haar sappen. `Je kleine Luthertje met z'n kale monnikshoofdje - Hier staat hij, hij kan niet anders! - zalf ik hierbij met Heilige Oliën uit mijn eigen Heilige Maria.' Met liefdevol-strelende en knedende vingers nam ze hem onder handen terwijl ze lieve woordjes in zijn oor fluisterde. `Ik zou het heerlijk gevonden hebben om nu je lieve piempje in me te voelen - jouw Lieve Heertje in mijn Heilige Maria, dat zou pas fijn zijn. Maar dat kan nou eenmaal niet. Ik zou zwanger kunnen raken, we mogen geen enkel risico nemen. Je kunt toch niet zomaar je eigen tante zwanger maken! Dat zou pappa de paus uit Rome vast niet goedvinden en je eigen pappa thuis ook niet. Want condooms kon ik bij Jaap nergens vinden - laat staan speciale kindercondooms. Voor het zingen de kerk uit is altijd zo verduveltjes moeilijk; voor je het weet is het te laat, te laat m'n kleine Winnetou... Nee, nu nog niet...later misschien. Als je twaalf bent, op je verjaardag - Birthday Boy - dan mag je met mij de plons in het diepe maken. Als ik erop voorbereid ben. Tot dan moet je er nog maar eerst een poosje naar blijven verlangen. Alles ineens is ook niet goed. Het zo doen is toch ook lekker?' Het was alsof haar woorden waren bedoeld om hem te troosten. En op bijna zorgelijke toon, alsof ze hem voor iets ernstigs wilde waarschuwen, zei ze: `Schrik niet als je straks - misschien wel voor het eerst - dat jubelende halleluja-gevoel in je goddelijke lustduiveltje voelt opkomen...' Ze ging door met haar strelingen. Ze kon aan hem merken dat er wat ging gebeuren. `Toe maar, lieverd...' Hij schokte tegen haar aan. Ze zoende zijn mond, zijn wang. `Goed zo, jongen!' fluisterde ze in zijn oor met iets van trots in haar stem. `Eens mag je de echte, hele liefde met me bedrijven, dat beloof ik je. Dan word je zoals dat heet door mij ontknaapt. Op de doos bij tante Toos! Lijkt je dat wel wat? En later, veel later zul je vanzelf wel ontdekken dat mijn Heilige Maria niet de enig zaligmakende is. Als je op het gymnasium zit en zestien of zeventien bent, met meisjes van je eigen leeftijd... Als je lieve elfjarige piempje inmiddels is uigegroeid tot een ferme jongenspiem... Kruip nu nog maar even lekker tegen me aan, even doekie doekie doen. Bij mij is het ook altijd een soort slaapmiddeltje, of om weer even helemaal tot rust te komen.'
Een tijdlang lagen ze zo tegen elkaar aan tussen de houten schotten, nagenietend in een soort halfslaap. Straatgeluiden drongen nauwelijks tot hen door. Hun ademhaling was rustig, bijna onmerkbaar. Toos roerde zich het eerst. `Hoe is het, m'n jongen, heb je net even een lekker roesje gehad? En ben je nu weer uitgeslapen?' Het was of de tijd even had stilgestaan. Toen Toos eindelijk de deksel opzij schoof, hoorde ze nog net de laatste slagen van een verre torenklok.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Zouden alle pedofielen zo'n verklaring afleggen? Dacht van niet. Maar jij helpt deze rechercheur er wel een flink eind mee op weg.
|
