Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 019. Calimero
Ik verlos Lappie Laptop uit zijn draagzak, druk op het knopje en laat hem draadloos in verbinding treden met miljoenen netwerken overal ter wereld. Zijn batterij is zo goed als leeg. Minzaam leg ik hem aan de elektriciteitsborst. Hoelang zal het nog duren voor de apparaten zelf hun weg naar de energiebron gaan zoeken en vinden? Strengloos en zonder onze hulp.
Ik ga voor het raam staan dat flikkergewijs de aanwezigheid van Kerstpoeha verraadt. Mijn brein lijkt het contact kwijt met de wriemelende buitenwereld. Mijn batterij, door nachtrust, ontbijt en ochtendtochtje opgeladen zendt noodsignalen uit. Geen min, geen God, geen ster legt mij aan de borst. De gebraden kippen vliegen in het wilde weg rond; de slachtdag van de feestkalkoenen staat op de agenda. Mijn maag keert. Het ontbreekt mij aan lust.
Drie jaar geleden, op mijn allereerste interviewmissie, stond ik plots voor het glas van een couveuse met een nauwelijks levend prenataaltje erin, verbonden door ettelijke draadjes die zijn onderontwikkeld systeempje op gang hielden. De moeder spande 'Connie' voor haar kar om gehoor te krijgen. De kraamkliniek stond lijfelijk contact tussen moeder en baby niet toe. Mede dankzij de publicatie van het interview kreeg de jonge vrouw uiteindelijk haar zin. Het kind stierf toch, evenwel niet zonder een paar keren vel op vel te zijn geweest met de buitenkant van de binnenkant waaruit het te vroeg geworpen was. "Ik zou het niet hebben kunnen loslaten, als ik het nooit had mogen vasthouden." schreef de moeder mij weken later. Isabelle moest mij toen nog helpen een antwoord te formuleren.
Nu tover ik zonder blikken of blozen antwoorden uit mijn hoed, met de routine van een doordeweeks softwareprogramma. En keer op keer word ik de hemel in geprezen voor mijn zogenaamd wijze woorden en mijn inlevingsvermogen. Wat zou ik wijs zijn? Van het leven heb ik maar zeer weinig kaas gegeten, voornamelijk bestaand uit gaatjes. De empathie met mijn eigen leven valt mij al zwaar, wat zou ik dan in staat zijn mee te voelen met een ander? Qua beleving ben ik klein, Calimero. Ik sta al jaren op het perron. Ik heb alle treinen gemist. Ik zie de ene na de andere vertrekken. Ik zwaai ze uit.
Op een dag strandde er een grote meeuw op perron 7. Hij wenkte me. "Ahoi!" meende ik te horen. Ik verstopte me onder zijn veren op de matras van zijn longen. De meeuw heette Marcel. Hij troonde me mee naar de goorste achterbuurten van Parijs, naar clubs waar negerzweet tegen de schaarse lampenkappen plakte, naar de ingewanden van het Meerdaalwoud waar alle takken grillig leken te wijzen naar vreemde geluiden, naar verscholen meren waar we naakt in de regen zwommen, zat van levenslust. We dronken de beker tot op de bodem. Een vogel hoeft zijn weg niet te zien. Zelfs door nevel voelt hij waarheen hij moet gaan. Marcel was mijn gids. Tot hij in een nest rolde compleet met vrouw en kinderen, vaste job en eigen huis… mijn Marcel…
Ik neem de zware glazen asbak uit mijn kastje. Zo'n grote gele asbak die je vroeger vond in elk volkscafé. Zo'n asbak die je maar eens om de drie dagen hoeft te legen. Als ik dit ding door de ruit keil, zal er een ster verschijnen. De kern zal een gat zijn; de stralen barsten. Ik zet de asbak op mijn tafel en steek een sigaret op. Vul mijn longen met gif. Gulzig. Ik log in. "Welkom, Tanne" lees ik op het scherm. "Wil je erover praten?" fantaseer ik erbij. Ik lach. Calimero lacht. Het is niet eerlijk. Maar het geeft niet.
feedback van andere lezers- commissarisV
Ik meen het. Het is weer zover. Ik kan niet anders dan je uitstekend geven. Ik wilde echt niet.Ik kon niet anders. Tijdens het lezen heb ik een (bijna) traan weggepinkt, geglimlacht en gebulderd.Alles in één; enne vertel de plek in het Meerdaalwoud eens waar je naakt kunt zwemmen? :-D!!(ik weet dat je niet die plek bedoelt hoor, ik kon het weer niet laten). Dat gevoel van alle treinen te missen ken ik ook :-)
Vansion: ik heb nog nooit naakt gezwommen. dat is een trein die ik ooit nog eens zal halen. never too late. - geertje
Prachtig verhaal Vansion !
Beeldend, tot in de details, ik meen zelfs de geluiden erbij te (kunnen) horen... stel je voor.
het zet me aan om er eentje van mezelf uit 1989 te gaan intikken... (wegens pc-loos toen)
warme groet want ' t wordt koud de komende week
(de russen zitten er voor iets tussen)
Vansion: ja die russen he - duffel je in en tik maar tegen de klippen op - drebddronefish
Nu heb ik even gezeurd, heb een paar delen overgeslagen, maar die lees ik morgen wel, ik zit nu eventjes op de trein van inertie, ben er moe van..het leest wel als een trein, misschien kan Calimero de lorrie nemen
Vansion: :) soms is moe worden een goeie zaak ... - CaptainNorth
Strengloos
Ik zou het niet hebben kunnen loslaten, als ik het nooit had mogen vasthouden."
Een vogel hoeft zijn weg niet te zien.
Als ik dit ding door de ruit keil, zal er een ster verschijnen. De kern zal een gat zijn; de stralen barsten
Wil je erover praten?" fantaseer ik erbij.
Je bent groot.
Ik lees je.
Vansion: wel neen. klein meisje. word wel graag gelezen ... bloos ervan ... - Jean_Loeckx
Beste Vs, gelieve mijn repliek op jouw Sabelwals reactie te beschouwen als mijn recatie op dit heerlijk stukje roman.
De klungel van dienst.
Vansion: had ik al gesnapt - ik laat je vijfde deel (sic) nog wat sudderen en word dan wederkerig even tot je dienst ...
(je hebt gelijk - de vroegere dwang is een plicht geworden - eerste keer dat ik niet boos en weerbarstig als Jona word als iemand zoiets zegt ... ) - maridava
Prachtig. Geen commentaar. - Marlis
Pure klasse!
Groetjes
Marlis - Das
Juist ja. Toch weer bijzonder interessante denkpistes. "De empathie met mijn eigen leven valt mij al zwaar, wat zou ik dan in staat zijn mee te voelen met een ander?", "wil je erover praten".
Hey, met jou zinnen en woorden zou ik een heel ander stukje kunnen maken. Knip en plak. "fantaseer ik erbij".
Kerstkalkoenen, braadkippen, rolmopsen,...te beklagen beesten zijn het. "Geen min, geen God, geen ster legt ze aan de borst." Jammer!
Vansion: Weet je wat? Ik zal mijn rdx-taart versnijden. Dan mag jij er hier en daar wat dialogen tussendoen. Van de trant "Ik wil erover praten met Mireille". En gelijk zet je maar je naam onder het hele spul ook. Dan ben ik van dat ongewenste kind af.
Rolmopsen ... daartussen wil ik nog wel eindigen! Uit mededogen... met de beestjes, en om de azijn te bederven ... - kronos
ok!
Vansion: uitroeptekens tikkend...
|
