|
< terug
Hulpstukken voor het welbehagen van de vrouw
In zeven haasten trek ik de voordeur achter me dicht en plof me in de auto. Met dezelfde snelheid slalom ik me door het ochtendverkeer, en probeer het knagende gevoel dat zich van me meester maakt te onderdrukken. "Raam op slot en de deur op de knip?"vraag ik me halfluid af, "radio uit en douchekraan dicht?" Ik leg onlosmakelijke verbanden van boekentas en Zoon, en Lief en laptop, mezelf en handtas en lipstift, boterhammen en paraplu en …. het dringt tot me door dat mijn mobieltje vandaag zijn naam niet waard is. Het ding ligt immobiel en lusteloos op een kast te liggen, met als enige energiestoot de lader in zijn poepgaatje.
Ik voel me ineens onveilig, onbereikbaar en ongerust.
En toch herinner ik me een niet zo ver verleden waarbij het begrip GSM niet in mijn woordenboek stond en de masten het landschap niet ontsierden. Dat die draagbare halve telefoontoestellen voor yuppies waren, en niet voor een jammie-mammie als ikzelf. Tot Opa vond dat de moeder van zijn kleinzoon nooit hulpeloos met de wagen op de pechstrook zou staan, maar een permanente noodlijn behoefde. Dat dezelfde moeder van zijn kleinzoon het ding later zou gebruiken voor minder eerbare doelstellingen, heeft hij nooit geweten. Het zwarte kleinood werd doorheen de jaren gretig gebruikt om te bellen naar ongetrouwde minnaars, te sms-en naar de gebonden exemplaren, een snoepreis te boeken onder het mom van werkverplichtingen en avondvergaderingen te simuleren die uitspattingen waren in een prieeltje van het gemeentelijke park. Recenter keert het weer terug naar de oude glorie, en is het de missing link met Zoon als hij bij de ex is, zodat ik hem slaap- maar - lekker kan wensen en hij mij ook zoveel.
Misschien, ja, heel misschien kan ik het attribuut niet meer missen, net zo min als de microgolfoven en het multifunctionele hulpstuk van de douchekop. Als de dvd-speler en de waterproof mascara. Als de sunblock en mojito's. En misschien ook niet.
Dan voel ik me de rest van de dag ongemoeid, ongestoord en onbevangen.
(Uit de reeks: Veertig en...)
feedback van andere lezers- Liesje
raar hé, hoe zoiets zo onvervangbaar kan worden...
annvanbyl: en beangstigend hoe afhankelijk we ervan worden.... - Ghislaine
Gelukkig smijt deze meid haar celfoon in de bureaulade en slaapt de slaap der gelukzaligen. Voor mij hoeven al die moderne dingen niet. Ik wil niet altijd te vinden zijn, laat staan, te horen.
annvanbyl: Jàà, daar gaan we vanaf nu voor, de slaap der gelukzaligen !!! - sproet
er zitten hele knappe en grappige woordspellingen in.
ik vermoed dat het iets vlotter zou lezen door hier en daar een alinea te scheiden.
liefs, sproet :-)
annvanbyl: Bedankt sproet, ik vind alinea's scheiden in kleine stukjes altijd een moeilijke oefening... maar herbekijk het zeker ! - Mistaker
Ik zou 'm ook missen, net las de dvd-speler (nog veel erger zou ik die missen) en het sunblock!
Leuk om te lezen.
Groet,
Greta
annvanbyl: Bedankt Greta ! - pieter
Ik vind dat je lekker soepel schrijft.
Wat is een jammie-mammie?
Groet,
Pieter.
annvanbyl: Een jammie-mammie? Pieter, dat is het ultieme beeld waarnaar iedere moeder streeft: een rock'n roll mama, met sex in the city-allures en supernanny-kwalificaties.... in de realiteit is het vaak een mama met jamvlekken op haar praktische huis-tuin-en keuken-outfit, dat is dan een jam-mammie...:-))
|
