Volg ons op facebook
|
< terug
Roman-in-wording .1
De dag voor zijn vertrek was hij 's morgens bij haar langs gegaan om te zeggen dat hij geen klusjes voor haar meer kon doen omdat hij de brui had gegeven aan zijn studies en besloten had met het geld dat hij had verdiend rond te reizen in Europa. Ze moest maar een andere student zien te vinden om gras te komen maaien en struiken te snoeien.
'Maar je komt toch wel terug, John?' had ze teleurgesteld gevraagd.
'Ik weet het nog niet, het hangt ervan af...' had hij gemompeld.
Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte haar troostende lippen zachtjes op zijn wenkbrauw en toen plotseling op zijn mond. Het verraste hem volkomen.
'Kom even mee, John. Ik heb een afscheidscadeau voor je, iets waardoor je altijd aan me zult denken.'
Ze nam hem mee naar de slaapkamer en kleedde zich langzaam uit. 'Jij ook,' zei ze.
'Maar je man dan, is Dr. Goodrich niet thuis?'
'Hij is in z'n studeerkamer, van hem zullen we geen last hebben,' glimlachte ze. Ze zag zijn verbijstering en zei: 'Grapje, hij is op de universiteit en komt pas vanmiddag thuis.'
'Ik heb niet zo'n... ik heb geen voorbehoeds...'
'Dat hoeft bij mijn niet, lieve jongen. Ik kan geen kinderen krijgen, anders had ik die al lang gehad.' Ze hing haar jurk en ondergoed netjes over een stoelleuning. 'Maar ik waardeer het dat je op zo'n moment aan zulke dingen denkt, de meeste mannen kunnen dat niet opbrengen. Je bent zeker heel netjes opgevoed, he - altijd rekening houden met een ander en denken aan de gevolgen van je daden? Ik mag dat wel.'
Hij was stuntelig bezig met zijn kleren.
'Je eerste keer?'
Hij knikte verlegen.
Ze keek hem vertederd aan. 'Dacht ik wel. 'Kom maar. Laat alles maar aan mij over. Daar zijn oudere, ervaren vrouwen voor.' Het was zo vanzelfsprekend.
Zijn eerste keer. Achttien; hij kende jongens die het op hun veertiende of vijftiende voor het eerst hadden gedaan, maar dan niet met een lieve, rustige, moederlijke vrouw van achter in de dertig, maar met wilde jonge meiden van hun eigen leeftijd die nauwelijks wisten wat ze deden.
Ze keek hem in de ogen en zei met een spottende glimlach: 'Laatst las ik dat jongens van jouw leeftijd het niet kunnen laten om om de elf minuten aan seks te denken; geldt dat ook voor jou?'
'Dat weet ik niet, ik heb mezelf nooit getimed,' lachte hij.
Ze bleef hem plagerig aankijken.
'Hoe is dat dan bij vrouwen van jouw leeftijd?' wilde hij weten.
'Bij mij is het zo dat ik om de elf minuten even aan iets anders denk dan seks,' lachte ze. 'Heel even maar. Ik weet niet hoe dat is bij andere vrouwen van mijn leeftijd.' Ze was even stil en vroeg toen: 'Heb je nu nog hoofdpijn?' Hij schudde zijn hoofd.
'President Kennedy kreeg altijd hoofdpijn als hij een tijdje geen seks had gehad,' zei ze. 'Ze lieten dan gauw een vrouw komen naar het Witte Huis. Toen ik dat eens las in een damesblad dacht ik bij mezelf, Waarom zou ik jou dat niet gunnen? Die arme jongen heeft seks nodig, wist ik, als ik die diepe frons in je voorhoofd zag. Medicinale seks, de beste remedie; een probaat middel om iemand van zijn hoofdpijn af te helpen. Als dat niet werkt, helpt niets. Ik heb me al heel lang voorgenomen om dit eens met je te doen. Het kwam er alleen nooit van. En nu ineens...'
Urenlang had hij met Mrs.Goodrich -hij moest haar nu maar Heather noemen, stelde ze voor- in het grote echtelijke bed gelegen, hun naakte lichamen dicht tegen elkaar aan. Hij vertelde haar dat hij een artikel had gelezen over zogenoemde Lebensborn kinderen in Noorwegen die op zoek waren naar hun echte ouders. Het had hem op het idee gebracht om dat nu ook te doen; het had hem altijd al bezig gehouden. Hij vertelde haar over de vrouw die hem had grootgebracht, zijn adoptiemoeder, die onlangs na een slepende ziekte was overleden. Op haar sterfbed had ze iets losgelaten over zijn natuurlijke, zijn biologische vader en moeder. Zijn echte moeder was een jong meisje geweest van vijftien, een kind nog, zwanger geraakt van een leraar, een uitgetreden priester. De twee hadden haar ter adoptie afgestaan, alles geregeld door de kerk. Ze waren samen verder gegaan en hadden zich steeds verder in het verderf gestort. Nee, hun namen kende ze niet, die had ze nooit mogen weten. Later was het meisje in de prostitutie beland in een van de grote steden, Amsterdam, Rotterdam, Antwerpen misschien.
De ernstig zieke vrouw had haar adoptiekind na veel aandringen alles vertelt wat ze wist: dat de ex-priester en het meisje porno-films hadden gemaakt. Een video had nogal wat stof doen opwaaien in katholieke kringen: een afschuwelijke film waarin die twee als priester en non verkleed seksuele handelingen verrichtten in een kerk. Onder valse voorwendselen had de filmmaker toestemming gekregen om binnen in het gebouw opnames te maken. Het gebouw, de Sint Jozefkerk, in welke plaats wist ze niet, zou namelijk binnenkort gesloopt worden en de ex-priester overtuigde het nietsvermoedende kerkbestuur dat het prachtige interieur vereeuwigd moest worden op film. De seks scenes werden er later ingemonteerd. En godslasterlijke film, zei ze, een waarin het rooms-katholieke geloof en het lijden van de Here Jezus bespot werden. Er was een hele rel om geweest, afschuwelijk gewoon. John mocht blij wezen, of Johan zoals hij nog altijd voor haar heette, dat hij door bemiddeling van leden van de katholieke kerk andere ouders had gekregen. Zijn leven zou er heel anders hebben uitgezien als dat niet gebeurd was.
Mrs. Goodrich, Heather, luisterde naar dit alles en zei: 'Dat zijn wel weinig aanknopingspunten maar misschien...'
Met het puntje van zijn neus streelde hij haar tepel. Het rook daar zo heerlijk -naar melk, vond hij, maar dat kon natuurlijk niet, dat moest verbeelding zijn. Hij kon daar maar niet genoeg van krijgen, hij bleef haar besnuffelen -als een jong hondje. Dr. Goodrich, zijn docent, had het in een van zijn colleges gehad over het Vatersucher-motif in de roman Ulysses. Welnu, hij vond zichzelf meer een Muttersucher.
feedback van andere lezers- pisatelj
'De dag voor zijn vertrek was hij 's morgens bij haar langs gegaan om te zeggen dat hij geen klusjes voor haar meer kon doen omdat hij de brui had gegeven aan zijn studies en besloten had met het geld dat hij had verdiend rond te reizen in Europa.'
Ik kan wegens nijpend tijdtekort niet echt diep ingaan op je stuk (laatste examendag)
maar toch dit:
die openingszin kun je makkelijk aanpassen zodat die vlotter leest.
Een fout die ik zelf ook maakte: je moet meer witregels laten als je online publiceert, mensen lezen dit van een scherm.
Verder lijkt het mij inhoudelijk wel zeker de moeite waard!
Welkom op deze site, we zijn een toffe gemeenschap, al zeggen we het zelf :-)
RudolfPaul: dank je pisatelj, ik zal proberen iets aan die lange eerste zin te doen. Ik heb nog niet door hoe alles hier werkt . ik heb ook last van een soort computerfobie, word bloedneveus en maak veel foutjes. - sproet
je merkt dat er iets te gebeuren staat en dat prikkelt om nog even verder te lezen.
liefs, sproet :-) - Liesje
de tekst leest aangenaam vlot...
geen uitstekend, omdat ik niet echt wordt verrast...
wat niet is, kan echter nog komen hé...
- lin
Ik moest wel een stuk terug, want je kunt toch niet anders dan met deel 1 beginnen! Nou deze belooft veel, dus ik ga doorlezen!
Prima begin,
gr, lin
|
