Volg ons op facebook
|
< terug
schreeuw om leugens
Augustus...
De zon schijnt en het kwik loopt op.
Kleine vliegjes dwarrelen op ooghoogte tussen de smalle paden naast het fleurende gewas.
Overal blije gezichten, spelende kinderen en gekleurde benen onder de korte broeken.
Buren delen plannen over gezamelijke barbeques en vrieskasten zijn bevoorraad met talloze ijsjes.
En ik... ik dwaal. Dwaal over de smalle paden, naast het struikgewas waar brandnetels hoogte winnen en de vliegjes op vallend blad lijken, die alle mogelijke moeite willen doen om in de mond te belanden waar volop vocht aanwezig is.
Het is benauwd.
'Yrs?' Een schelle stem haalt mij uit mijn gedachten en ik kijk geschrokken op naar een dikke vrouw die in een veel te korte rok haar melkflessen toont.
De piercing in haar navel is ordinair en ze heeft de leeftijd allang gepasseerd waarop het dragen van korte shirtjes verantwoord is.
'Sil?' vraag ik.
Silvia, een oud collegaatje knikt.
'Jeetje zeg' zegt ze, 'Dat is lang geleden. Hoe is het? Je ziet er goed uit man.'
Zonder schroom neemt ze mij in zich op, en menselijk gezien voel ik me verplicht om te zeggen dat ook zij er geweldig uit ziet, maar ik krijg het niet over mijn lippen.
'Dank je' bedank ik daarom beleefd.
'Hoe is het?' wil Silvia enthousiast weten, alsof we elkaar na een zeer hechte vriendschap jarenlang niet gezien hebben. Dat ik geen compliment naar haar toe maak, schijnt ze niet op te merken.
'Best, en met jou?'
'Goed... prima... hartstikke goed zelfs. Ik heb vorige week een nieuwe baan gekregen...' Een ongevraagde levensloop knalt om mijn oren en ik voel de warmte. De benauwdheid en de ergernis.
Ik heb helemaal geen zin in haar levensverhaal. Het boeit me niet. Ik mag haar niet en de wens om haar ooit nog eens tegen zal komen is nihil.
Toch zwijg ik. Doe alsof ik luister en ze schijnt er genoegen mee te nemen.
Alles passeert de revue. Van haar tandartsafspraak een week daarvoor waarbij een wortelkanaalbehandeling onvermijdelijk geweest was, tot de trouwerij van een achternichtje.
'Ik ratel wel door he' blaast ze, als ze na een kwartier nog aan het woord is.
'Sorry' verontschuldigt ze zich daarvoor, 'maar ik vind het zo leuk om je weer eens te zien. Woon je hier?... Gos ik heb nog zoveel te vragen. Het is ook zo abrupt geeindigd toen?'
Met moeite kan ik binnen houden dat het voor mij niet abrupt genoeg had kunnen zijn, maar in plaats daarvan glimlach ik, en voel direct een walging opkomen.
Waarom kan ik niet gewoon de waarheid spreken. Haar zeggen dat het pure schijn is wat ze ziet en wil zien.
Dat ik me helemaal niet goed voel en dat ik haar zelfs zonder reden het liefst zo een klap in haar gezicht wil geven.
'Je ziet er echt goed uit Yrs... ben je afgevallen?'
Werderom kan ik inhouden wat ik opvoel komen, namelijk een schamper geluid om de laatste vraag.
Vergeleken bij haar lijkt iedereen afgevallen. En de vraag of ze me er echt goed vind uitzien, laat ik maar in het midden.
Het is Silvia niet. Het is alles. Alles lijkt te bestaan uit hypocrieten, mezelf meegerekend.
Silvia heeft weer een punt gevonden om op door te gaan, zonder echt geinteresseerd te zijn naar mijn leven, en ik... ik vind het prima.
Ik heb geen zin in leugens.
Ik zou zo graag eens willen schreeuwen. Maar ook ik hou de schijn hoog.
En waarom?
-'Yrs... jij hier... Jeetje zeg... Hoe is het met je?'
-'Slecht.'
-'Hoezo?'
-'Ach, ik ben het spoor bijster. Ik zit gevangen in leugens die me steeds dieper in de afgrond helpen.'
-'Hoe dat zo?'
-'Leegte he... Na de scheiding en de dood van mijn zoontje, weet ik niet meer waar ik het zoeken moet. Niets is meer belangrijk...'
- 'Maar je andere kinderen dan?'
- 'Natuurlijk wel, maar... ach... ik zit gevangen... Mijn tranen lijken als lijm en houden me vast aan de verkeerde dingen.'
-'Verkeerde dingen?'
- 'Ja... hele verkeerde dingen die me nog verder de afgrond in helpen...'
- 'Drugs?'
- 'Nee, geen drugs... was het maar drugs. Drugs helpt je lichaam snel aftakelen... is er een vooruitzicht in een strijd die je niet wil leveren... kom je soms zelfs nog in de zevende hemel terecht... nee dit is anders... dit is een spel. Het spel van vernieling... het helpt je ik afbrokkelen en maakt plaats voor schaamte, uitzichtloosheid en wanhoop.'
De andere partij zwijgt. Durft niet verder te vragen. Wil niet verder vragen. Een eventueel belletje zal niet volgen. Geen e-mail adres wordt achtergelaten, maar de roddels zullen sneller gaan als water uit de kraan vloeit.
Dus...
'Jee Yrs... Jij hier... Wat leuk. Hoe is het met je?'
'Goed, en met jou?'
feedback van andere lezers- sproet
de inhoud is in een perfecte vorm gegoten om er van te genieten en te herkennen. het schept ook de sfeer van de vereenzaming. zo heb ik het gelezen en ervaren. een heel knap stukje naar gemoedstoestand.
liefs, sproet ;-)
yrsa: Dank je wel sproet voor je fb en beoordeling :-)
liefs yrsa - innerchild
Wat een verwarring schets je hier, zeg ! Innerlijke verwarring dan ...
Wat is goed en wat is kwaad ? Wat kan en wat kan niet ? Je verhaal willen delen of toch maar liever niet ?
Het zijna llemaal vragen die nu door mijn hoofd flitsen.
Zo lees ik het en zo ervaar ik het in ook in 't echte leven.
Snap je wat ik bedoel, yrsa ?
yrsa: Ik snap heel goed wat je bedoeld inner :-)
thnxxx voor je fb en beoordeling
groetjes xx - Ghislaine
De innerlijke puinhoop spreek duidelijk voor zich. Als ik nu al niet in z'n slechte staat was, zou ik zeggen: Kom af en koel je woede op mij, en bekijk het resultaat. Je zou het verschil niet eens merken. Aanstaande donderdag naar de chirurg. Weer eens een mep op me smoel gekregen met heel nare gevolgen.
yrsa: :-)
thnxxx Ghislaine, voor je fb en beoordeling
liefs, en succes donderdag
xx - Magdalena
Schitterend!
Zo herkenbaar! Dat mensen maar babbelen over zichzelf en dan zeggen dat ze zo blij waren JOU te zien. In plaats van te zeggen dat ze zo blij waren een luisterend oor in te palmen voor HUN verhaal. Dat zelfs nog niet beseffen dat ze dat deden.
De ramp van leed dat dieper is dan 'de Norm' toelaat: to je dat een plaats hebt gegeven, worden sommige mensen 'a pure waste of time'
en... nadien ook
XXXXXX
wél wat psjes:
Best, en met jou... ZONDER w
de hoop dat ik haar ooit nog eens tegen zal komen is nihil: klopt niet
de WENS om haar ooit nog eens tegen te komen is nihil?
'Sorry' verontschuldigT ze zich, met t
mezelf meegerekenD met D
weet ik neit meer ---> niet meer
yrsa: Heb de psjes vervangen :-) Thnxx, ook voor je fijne fb!
liefs xx - otiske
Van mij een dikke tien, ik vond het geweldig om te lezen, groetjes.
yrsa: Dank je wel otiske :-))))
groetjes xx
|
