|
< terug
De terrorist.
Het was allemaal begonnen met het bezoek van een deurwaarder.
De deurwaarder had zich met een nijdig geklop aangemeld.
De man had de deur geopend en daar stond een deurwaarder, met een politieagente. Hij had het tweetal binnengelaten in zijn woning. Nadat de deurwaarder zijn taak had verricht. Was de temperatuur van het bloed van de geniale nieuwe schrijver hoog.
'U lijkt me wel een luiaard, al die tweedehandse meubels en al die rommel, kun u niet wat ordelijker zijn. Gebruikt u soms drugs?' Zei de politieagente.
Toen zei de nieuwe geniale schrijver, met een krachtige stem. 'Mevrouw zonet zijn er honderden van mijn boeken verkocht, mijn films op Internet zijn in 1 jaar door 3 miljoen bekeken. Ik beken het is hier rommelig en het lijkt niks voor U mevrouw. Maar niet iedereen kan, of wenst, veiligheidsagente te worden.'
'Natuurlijk moet iedereen veiligheids agent worden, het is uw plicht!' zei de agente.
Waarop de schrijver in lachen uitbarstte en een snelle beweging maakte, hij zocht een blad papier, een pen om die uitspraak te noteren.
De agente had het duidelijk verkeerd begrepen, greep naar haar wapen roepend 'beweeg u niet'.
De schrijver stuitte zijn beweging maar kon niet verhinderen dat door zijn verbazing de beweging die hij maakte nog even doorging. Hij dacht op dat moment alleen nog, waar heb ik die fucking pen gelegd. De enige pennen die hij zag waren die pennen waar hij zijn werk mee ondergetekende, die stoten alleen zilveren inkt uit. Daarom had hij het geraas van de agente amper gehoord, het was niet bij hem doorgedrongen. Zijn beweging was amper gestuit.
Waarop de agente vuurde.
Op dat zelfde ogenblik brak de commissaris van de politie van woede een potlood. Hij verzekerde zich zelf, hij had geen andere keuze gehad. Hij was verplicht om iedere deurwaarder te laten vergezellen door iemand van het korps. Omdat hij wist dat de gewone mens geen idee had van wat deurwaarders soms aantroffen, stuurde hij altijd een zeer tolerante politieagent mee op pad.
Hij verachte die taak. Zelf was enkel keer mee geweest op ronde, bij al die wanhopige, soms zieke mensen die ze aantroffen. Hen aankondigen dat de put die ze zelf gegraven hadden nog dieper zou worden. Hij had die taak altijd veracht.
Maar vandaag had hij een agente van de nieuwe lichtingmoeten mee gestuurd. Ze hadden teveel Amerikaanse films gezien. Angstige nieuwe rekruten die bij het minst panikeerden. Ik zal het mij nooit vergeven als er vandaag iets gebeurt. De nieuwe rekruten zagen in iedereen een terrorist.
'Of men is terrorist, of men is terroristen jager' had hij onlangs gehoord bij de nieuwe lichting.
Het angstzweet brak hem uit.
feedback van andere lezers- sproet
ik weet niet echt wat ik hier mee moet, het trekt aan en ook ergens niet.
het leest wel vlot!
liefs, sproet :-)
verf: nice - Mistaker
Een apart verhaal, bevalt me wel.
G
verf: x - Ghislaine
Hier staan flinke fouten in. Ik als politie agent hou me steeds op de achtergrond. Mijn mening doet er zeker niet toe, laat staan dat ik die verbaal zal uiten. Al slaapt iemand in zijn sofa en ligt de keuken bij wijze van spreken vol vuilniszakken. Dan hou ik nog mijn mond ter plaatse. Naar maatschappelijke werkers toe hoef ik dan niet te zwijgen, dan wordt het mijn plicht.
verf: ha ha in de beroeps eer gepakt
was niet de bedoeling
het verhaal is deschreven rond nieuwjaar toen de groote markt van brussel werdt afgezet
maar dank u voor uw reactie
gr.....ed - otiske
Idd een apart verhaal, ik volg Mistaker, groetjes.
verf: xx
|
