Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
Roman-in-wording .9door RudolfPaul
Als een robot sjokte Johan voort door de de drukke binnenstad. Hij kreeg last van zijn enkel. De vermoeidheid steeg op vanuit zijn voeten en trok door de rest van zijn lichaam naar zijn hoofd. Ook zijn ogen waren vermoeid - door alles wat om zich heen zag: de oude gebouwen langs het water, de eindeloze stroom auto's en fietsen, de boten vol touristen, de slenterende mensen. De gebruikelijke vermoeidheidsverschijnselen speelden hem parten. Muziekflarden en reclamedeuntjes klonken in zijn hoofd, afgewisseld met nietszeggende woorden en dichtregels die hij eens uit zijn hoofd had geleerd op school. Steeds hinderlijker en dwangmatiger herhaalden de woorden en melodieën zich: Malgré la nuit seul et le jour en feu... uit een gedicht van Rimbaud. You wonder where the yellow went if you brush your teeth with Pepsodent! Om wat tijd in te vullen en uit te rusten liep hij na enig aarzelen een stenen trap af naar een kleine seksbioscoop in het souterrain van een oud pakhuis. Hij betaalde bij een norskijkende man bij de ingang die een zware deur voor hem openduwde. Toen zijn ogen zich enigszinds hadden aangepast aan het halfdonker zag hij rijen kuipstoelen en hier en daar verspreid de duistere vormen van enkele mannen. Op een scherm bewogen copulerende naakte paartjes, op de voorgrond en op de achtergrond. De bijbehorende geluiden, het kreunen en zuchten en het langgerekt luid ah!-geroep, deden denken aan de hel van Dante. Johan zocht een plaatsje achterin de zaal. Hij keek naar de kronkelende en wrijvende en strelende en stotende lijven. Vertrokken gelaatsuitdrukkingen suggereerden verrukking. Een opengesperde mond van een van de deelneemsters was als de stille schreeuw in een schilderij van Edvard Munch. Twee verbijsterend mooie vrouwen likten elkaar om de beurt tussen de benen. De camera zoomde in op het mollige en schaarsbehaarde schaamdeel van een van hen. Toen het oog van de camera heel dichtbij kwam scheidde de andere vrouw met duim en wijsvinger voorzichtig de schaamlippen bij haar seksgenote om de toeschouwer levensgroot een blik te gunnen in het vochtig glanzende inwendige. Een dichtregel van Mallarmé, cette étrange bouche pâle et rose comme un coquillage marin, schoot door Johans hoofd - die vreemde mond, bleekroze als een zeeschelp. Kon hij de bewegende beelden nu maar even met een druk op de knop stilzetten zodat hij het nog beter kon bekijken. Deze scène was adembenemend mooi en opwindend. Aan hun trage, sierlijke bewegingen, hun liefdevolle strelingen en het genotvolle likken was te zien dat de twee vrouwen er helemaal in op gingen. Om de beurt brachten ze elkaar in opperste verrukking waarbij degene die het likken onderging soms haar mooie geëxalteerde gelaat, de ogen halfgesloten, naar hem in de zaal richtte alsof ze hem uitnodigde mee te doen met hun liefdesspel.
feedback van andere lezers
|