Volg ons op facebook
|
< terug
De onwaarschijnlijke zoektocht (VIII)
Oscar drukte plots met zijn rechterpink de pauzetoets van de mini-discspeler in, met iets te veel aplomb voor dergelijke simpele handeling vond Rock, met de bedenking evenwel dat Oscar misschien eenvoudigweg gewoon een onhandige Harry was, want zo zag Oscar er ontegensprekelijk ook uit: groot maar niet mager, kleffe handdruk bij een stel vriendelijke, scherpkijkende ogen en een geniepig herkennend lachje, kledij gekozen door zijn vrouw of vriendin met redelijk grijze smaak, onzeker stappend met te grote stappen, en zijn agenda en papieren altijd stevig tegen de oksel aangetrokken; iemand van wie je zo kunt raden dat ie op school in zowat elke sport onderaan de klas bungelde, in een te hoog opgetrokken sporttenue; en waarvan je toen als kind al kon raden dat ie later ging excelleren in één of ander intellectueel beroep: de enen vluchten immers in een sportcarrière, anderen in een intellectueel beroep of desnoods handenarbeid, en de rest koopt een blinkende jogging en gaat naar Wijnegem Shoppingcenter - Shoppegem; slechts een handvol vlucht in het leven of excelleert op meerdere fronten, en het was duidelijk tot welke categorie Oscar behoorde, dacht Rock.
Oscar wist uit ervaring hoe de betrokkenen de start van de luistersessie gewoonlijk ondergingen en had dus besloten een adempauze in te lassen om Rock's toestand te checken. 'Gaat het nog ?' vroeg hij bemoederend. 'Drink even iets. Het is normaal dat je even naar adem snakt hoor; de meeste krijgen lichte duizelingen, zeggen vaak dat er te snel gesproken wordt en bijna allen hebben ze een gevoel dat ze omschrijven als het voelen doorwegen van een dwingend antwoord ergens op het puntje van hun tong, terwijl ze de vraag niet gehoord of begrepen hebben', verduidelijkte Oscar intussen ietwat schoorvoetend de reden van de onderbreking. Bij de stoïcijnse aanblik van Rock echter gaf hij zijn uileg intussen meer als excuus voor de onderbreking vermits hij zowat gelijktijdig met het indrukken van de pauzetoets - toen pas - geregistreerd had dat Rock, zijn vreemde patiënt, een en ander blijkbaar anders onderging. En onmiddellijk terug op play drukken vond Oscar ook geen optie want niet direct flaterend voor zichzelf; dus ratelde hij zich dan toch maar wat te kijk gezet, nonchalant doorheen zijn standaard tussenkomst.
Rock zat intussen, zijn stevige, getrimde kin zwaar leunend in zijn linkerhandpalm, ver weg in gedachten verzonken, alle zintuigen op scherp - net zoals die aanvoelen als je 's nachts wakker schiet door een krakend geluid dichtbij of een niet-vertrouwde stem en je jezelf in een reflex instinctief in levensgevaar waant. Zijn zintuigen waren aan het 'multi-tasking' geslagen. De vechtmodus was ingeschakeld.
Hij was met al zijn zintuigen in slagorde zijn volledig arsenaal aan herinneringen aan het screenen, in een koortsig tempo. Vanuit een soort oerdrang. Hij voelde instinctmatig bij welke herinneringen - visuele, auditieve, geur- en smaakherinneringen, de ganse santenboetiek - er zich iets als een soort connectie aandiende, en er zich iets probeerde te vormen als een klonter van flarden herinneringen als het ware.
Niettemin had hij de uitleg van Oscar en de verontschuldigende, verveelde toon erin geregistreerd, en hij antwoordde hem dan ook vriendelijk, ondertussen verder denkend, als blijk van geruststelling: 'Voor mij voelt het eerder aan als het horen vertellen van een sinds jaren niet meer gelezen - vergeten zou te sterk uitgedrukt zijn - mooi stripverhaal of film, of gerecht, waarvan ik het einde, de clou of de precieze smaak vergeten ben.
Ik zie - of misschien beter gezegd zie net niet - duidelijke flitsen van beelden door mijn hoofd schieten bij het horen van het verhaal, in milliseconden, en nog meer krijg ik flarden overweldigende geurherinneringen, maar ik kan er geen lijn in krijgen of er een gehele scène van maken. Ik zie in míjn herinneringen denk ik bomenformaties die ik herken, ik zie groen - veel groen, en lila, een oude vrouw denk ik ook…ja; en ik ruik waspoeder, en iets dat trekt op de geur van pijpajuin nog in de velden aan het begin van de zomer, en…ja, een kruid, ik denk dat het dragon is; en ik hoor flarden van een taal, accent dat misschien wel Limburgs zou kunnen zijn ?
Maar als het voor jou o.k. is, Oscar, mag je die disc verder laten afspelen hoor. Geen probleem. Het gaat wel met mij. Ik denk dat als ik de rest van het verhaal hoor, de clou zo je wil, ik bij mezelf ook dit deel van mijn leven terug zal herinneren en herwinnen'.
'We zien wel wanneer en waar we stranden hé; après nous le déluge', vervolgde Rock nog met een knipoog. Hij stond intussen zowat in lichterlaaie om het vervolg te horen, zíjn vervolg, en hij wou Oscar nu toch even subtiel de sporen geven. Push the pedal to the metal, Oscar !
feedback van andere lezers- sproet
ik word oud of mijn Alzheimer is vrij actief, ik was de draad van het verhaal kwijt. geen erg voor jou, ik heb ze dus nogmaals herlezen en het heeft me niet verveeld.
liefs, sproet
Klaver4: hihi, ja het heeft efkes geduurd voor het vervolg, maar zat met paar verhaalkundige problemen, maar heb deze avond mijn weg errond gevonden! ik weet nu hoe die op te lossen.
en merci om te blijven volgen hé !
liefs
klaver4 - maxiem
graag gelezen en herlezen, gr maxiem
Klaver4: thx maxiem om te blijven lezen en zelfs herlezen !
gr
klaver4 - minimal
Grappig en spannend! Ik herken iemand die altijd met de papieren onder zijn arm gedrukt eraan komt en zegt 'ja kom maar ja' en dan '..hoe is het nog geweest'
Ge houdt de spanning er wel in zeg!
Ik slurp het verhaal gretig naar binnen!
doei
mini
Klaver4: hahaha! ja, herkent ge iemand ? tiens...;o) ;o)
ik probeer het wat spannend te houden; te lange stukken lezen mensen bijna niet, dus eigenlijk ligt het niet aan mij..:o)
liefs
k4 - Mistaker
Heel graag gelezen.
Soms heb je als schrijver een inzinking maar dan moet je gewoon doorschrijven, hoeveel moeite het ook kost. Vervolgens komt er dan weer een periode waarin het makkelijk gaat. Ach ja het is net het leven zelf ;-)
Liefs,
Greta
Klaver4: hihi; thanks greta!
hoop dat ge daar wat beter weer hebt op vakantie als hier !
liefs
klaver4 - Francis
Mannetjes zoals Oscar hesen wij vroeger met de klimtouwen tegen het plafond, en lieten we gewoon een middagje hangen daar ik de boel moest afsluiten. Gemeen he? maar ik heb daarna wel een beetje een "vent van hem gemaakt" dacht ik. Hij is nu een agent! En hield mij aan, ik dacht oh jé...die pakt me terug. maar was nog steeds bang voor me, bijzonder aardig en spierwit wegtrekkend, zei hij: rijdt u maar verder meneer Borst Hij had er geen trek in!hahahaha, de lul! Erwin van t veld heet ie, zijn bijnaam was Stampertje(vanw. voortanden)
Gr Frans
Klaver4: Blij om te horen; heb ook zo'n konijnen onmoet.....;o)
grz mate
Klaver 4
Morgen ben ik er weer!!! - matahari
Geuren, kleuren, stemmen herinneringen is het dat wat ons maakt
tot wat en wie we geworden zijn?
liefs matahari
Klaver4: Daar ben ik zowat zeker van, dat is het vuur dat onze ziel kleurt
En ik heb dus op dat vlak zintuigen die ik met niemand wil ruilen eerlijk gezegd...
liefs
klaver4 - killea
Yes, get on with it Oscar!!!
xx
j
Klaver4: hahaha!
xx
Dicky
|
