|
< terug
Er was eens... een Site (Over HIER en daar... het verdere varen)
Er was een kapitein en hij zag het allemaal gebeuren. Hij had dan ook als eerste een boot gebouwd om tussen de huisjes te varen. Ja, hij had overal water gegoten. Hij wilde een zee op de site want zonder zee vond hij het niet zo'n toffe plaats. Hij was eigenlijk een piraat, een zeerover. Zo had men hem al genoemd. De man van de vlinders had hem doorzien. Hij vertrouwde de vlinderman wel en zat er dus niet zo erg mee in ontmaskerd te worden. Zijn vlag, daar stond een contrabas op want hij was een jazzpiraat. En zoals het met de huisjes op de site gaat… passen de ramen er pas op het laatst in. Bij hem waren dat dan patrijspoorten. Hij had kanonnen op het onderdek. Zoals dat hoort wanneer je naast de Armada van de rijke koningen vaart en er een schat te rapen valt… Want hoezeer hij ook een piraat was, een zeerover, hij was bovenal toch kapitein geworden omdat hij zelf zijn routes uitstippelen wou. Dat deed hij dan ook. Gezwind, op de vleugels van de wind. Noord, Zuid, Oost, West, het maakte hem eigenlijk meestal niet uit. Want hij besefte dat hij geen keuze had. De woordmensjes hadden hem al veel schatten aangereikt. Daar was hij hen dankbaar voor. Hij wilde hen echter meenemen, op zijn reizen, zodat ook zij met z'n allen uit hun huisjes konden blijven komen en na hun terugkeer met nieuwe inzichten zouden verder bouwen. "De kapitein van de Noordzee neemt u mee!" zo klonk zijn leuze vanuit het kraaiennest wanneer hij langs de grote boulevards - die nu dus onder water stonden - vaarde en hen wenkte met een victoriegebaar dat hij voor hen allen maakte, want hij vond dat elkeen die op de site woonde het verdiende te weten dat zij allen ontdekkingsreizigers waren.
En dàt alleen al stemde de kapitein gunstig. Hij besloot de site te koesteren en er zo vaak hij kon terug te keren. Om zijn avonturen te vertellen. Ontdekking na ontdekking zou hij delen met de woordmensjes en hij wist nu al dat ze hem daar dankbaar voor zouden zijn. Zo ook hij.
Hij zei nog iets tussen z'n tanden tegen z'n papegaai op z'n schouder, iets over ramen en vensters en dat je ze open laten moet 's nachts als je slaapt… Maar daar was hij wel gerust in want de site lag immers op het wereldwijde web en dàt was nu eenmaal… altijd open.
Nu ging hij opnieuw varen. Dichter en dichter bij daar waar hij heen gaan wou. Op zoek naar het ultieme verhaal hees hij zijn vlag. Strakker en strakker spande het touw zich tegen de mast. Hij vaarde weg van de site. Keek nog even achterom. Naar de huisjes, de bergen, de brede boulevards, de pittoreske steegjes, de idyllische heuveltjes die er zo ongerept bijlagen met slechts die stappen van een enkeling in de nog verse sneeuw. Hij keek nog even achterom en zag iemand in stilte vertrekken. De vele sleutels van zijn bouwsels aan zijn riem bungelend, gedecideerd wegstappend, het stille pad af. De duisternis in doch zonder omwegen zijn weg vindend. Hij zag nieuwe huisjes nog net voor hij niet meer omkijken kon. Hij moest zich concentreren nu. Dit was het moment. Van waarheid en oceaan. Hij hoorde de lokroep van zijn ultieme metgezel, nog even telde hij de seconden tussen die tussen twee golven zaten en dan sloot hij z'n ogen. Diep ademhalen en erin springen. In zijn Water… Onvervaard én vastbesloten de schat te gaan halen.
Helemaal op de bodem.
Helemaal.
Op
de bodem.
feedback van andere lezers- geertje
dit verhaal vind ik wel sterker staan (dan het vorige, met begin en einde) !
ahoy !
CaptainNorth: ja hé... ik ook.
Heb er even de tijd voor genomen...
Ahoy!
Nu ga ik varen in de Metropool...
dikke, dikke knuffel!!! :-)
De Schelm zonder Helm - Draakje
Een uitstekend vervolg op het orginele. Ik volg Geertje in haar feedback : het is krachtiger dan de andere adaptie.
Er komt toch nog, mag ik hopen?
CaptainNorth: Bedankt en er komt zeker nog. Stof genoeg daarvoor hier. Alles is fictie maar de beste fictie blijft de realiteit!
groet
Cap north
|
