|
< terug
Vijf minuten, uit ontmoetingen
Vijf minuten
Zag dat ze de hele tijd in een zakdoek aan het nijpen was. Het was een klein formaat zakdoek in een zachtroze kleur. Hier en daar zag je dat het gebiesd en voorzien was van een naam in fel rood. Het waren fragmenten, enkele letters maar, nog niet eens helemaal leesbaar. Haar haren waren geverfd want je zag het grijs aan de wortels zichtbaar worden. Ze keek even mijn kant op en ik bespeurde een lichte glimlach die ze meteen weer onderbrak doordat een controleur haar om het treinkaartje vroeg. Ze frommelde de zakdoek in de linkerhand op en met de rechter doorzocht ze haar portemonnee. Het lukte niet meteen om het gevraagde bewijs aan de man te tonen en dook opnieuw in de bruine aan de zijkant afgesleten geldbeurs.
Nerveus doorzocht ze alle zijvakken om opeens als een klein kind dat zojuist haar speelgoedje terug vond naar de man te lachen. Ze toonde hem fier het vermiste document. De blos die daardoor op haar rond gezicht verscheen verbleekte even snel als dat hij gekomen was. Het kaartje werd weer netjes in hetzelfde vak terug gestoken om samen met de zakdoek in een beige handtas te verdwijnen. De vrouw verzette zich en keek zonder enige belangstelling naar buiten waar bomen en struiken aan het venster voorbij vlogen. Ik zag dat ze via het venster naar me keek. Toen ze bemerkte dat ik haar spiegelbeeld ook zag en onze ogen zich voor enkele seconden kruisten, wendde ze haar blik af als voelde ze zich betrapt. Ik van mijn kant bleef haar handelingen verder volgen, ze intrigeerde me maar wist niet waarom. Ze bukte zich voorover en haalde opnieuw het roze zakdoekje te voorschijn. Volgens mij was dit kleinood haar houvast, iets waar zij zich goed bij voelde zoals een ukkie niet zonder zijn tut kon, kon zij niet zonder deze roze zakdoek. Ze voelde dat ik haar handelingen waarnam en weer verscheen een lichte blos op haar gezicht. Ik van mijn kant voelde me nu betrapt en mijn ogen weken uit naar het raam waar ik voor zat. Mijn rijrichting was achterwaarts waardoor mijn oog alles wat aan ons voorbij snelde pas waarnam als het al verleden tijd was. Nu was zij het die me via het venster volgde, ik voelde het als een compliment dat zij zich voor me interesseerde. Ik schatte haar leeftijd een kleine tien jaar jonger dan die van mezelf. Dit uiterlijk leeftijdsverschil gaf me een goed gevoel, men nam me waar, was het bekijken nog waard. In mijn hoofd waar zich een gordiaanse knoop had gevormd van allerlei ideeën die naar mijn gevoel nog niet aan de orde waren probeerde ik een gespreksthema uit te filteren. Wil een gesprek lukken, moet men een gemeenschappelijke noemer hebben, en om die te vinden moet je praten; meestal begint een gesprek met een onbekend iemand met een cliché.
Men weet toch niet hoe dat de ander reageert op wat er gezegd wordt. Misschien is het een timide persoon die zich graag terugtrekt, of ook niet en wacht deze vrouw op mijn initiatief.
"vandaag is het weer gelukkig iets beter dan gisteren, (cliché) want ik werd bijna van mijn fiets geblazen". Zij lachte. Nu eerst zag ik dat ze een mooi gevormde mond had en ook haar tanden waren voortreffelijk verzorgd. Als ik een vrouw bekijk gaan mijn ogen automatisch naar haar mond om dan eerst de rest van het gezicht in ogenschouw te nemen. Van daaruit zweven ze naar beneden daar waar ik de boezem vermoed. Op dit moment gaat deze rekening niet voor me op want naast haar zit nog een persoon die ons ogenspel stilletjes als een spion had gevolgd. Hij was corpulent en ik vermoedde dat hij een heerserspersoonlijkheid had. Zijn ogen vermaanden mijn wijze van toenadering te zoeken tot deze dame.
Hoeselaar
feedback van andere lezers- badstop
Een leuk verhaal.
Hoeselaar: Dank je wel, leuk dat je me las
Willy - maxiem
inhoudelijk zit het verhaal goed in mekaar, graag gelezen, liefs maxiem
Hoeselaar: Dank je wel leuk dat je me las en dit op zulks een fijne wijze kenbaar maakte
Willy - otiske
Leuk om te lezen en goed geschreven, groetjes.
Hoeselaar: Dank je wel om te reageren
Willy
|
