|
< terug
Schrijvertje (3) Losse krabbels
Vlug beginnen nu, vooraleer de woorden van me wegkruipen als kevers onder een mesthoop.
Hoe is het mogelijk dat wij zo verscheiden kunnen schrijven en dat allemaal met zesentwintig lettertjes,en hoeveel talen, wonderlijk. Archaïsch instrumentaaltje zullen sommigen zeggen, kijk eens naar de aan ons gepresenteerde, tot slijm voorgeknabbelde beelden op TéVé en CéDé. Van alle tijden zullen anderen zeggen en eenvoudig te bedrijven, een bijna instinctmatig handelen, wat betreft het te hanteren instrumentarium dan toch. Een pluim uit een kiekengat volstaat, wat aanscherpen en we zijn vertrokken.
Nu, zo oer-eenvoudig is het ook weer niet, zullen anderen protesteren. Grammatica en andere taalspelregels vallen echter wel te leren. Zeg nu, wie anders dan een schrijver kan kleuren laten schitteren in zwart wit? Wie nog kan bloemen laten geuren, ons agiteren, ons opwinden en ons laten janken door middel van een stuk papier en wat blauw-blauw? Het lezen van het schrijven heeft trouwens nog meer voordelen. We hoeven de opgeroepen beelden niet direct te consumeren en onmiddellijk door te slikken als weerloze hoeren.We kunnen eraan snuiven, likken, het als het ware aan alle kanten bekijken, beknuffelen, ontkleden en dan pas naar binnen werken. Wij kunnen door middel van 'bladeren' onze belangstelling dan wel onze verveling uiten.We kunnen zelfs fysiek contact hebben met de 'drager', blad of boek. We kunnen het liefkozen of verscheuren, het door de lucht kieperen of zachtjes onder onze matras neder leggen. We kunnen een boek zelfs naar knoflook of sperma laten geuren, het cadeau doen aan mede - dan wel tegenstanders.We kunnen het Lijmen het Been en opnieuw in stukken snijden. We kunnen ermee vooruit en achteruit kijken, door spiegels of vensters, de tijd stoppen en wekkers en doven over velden van spelden laten lopen. We kunnen ermee de eenhoorns laten vloeken in het Duits en ons gevoeg naar het hol van Pluto sturen.
(wordt vervolgd)(heb het niet nagelezen op fouten, suggesties welkom dus)
feedback van andere lezers- geertje
er zitten ontzettend veel woordspelingen en metaforen in...
naar mijn gevoel.
daar houd ik zo van !
ware kunst om zo te schrijven.
groet
commissarisV: Ik voel me zeer gesterkt door uw feedback... voel me nogal onzeker in het schrijven van proza(k) :-) Dank je Geertje - Vansion
nooit vlug beginnen
de woorden in je desnoods laten overwinteren
hoe langer je wacht
hoe meer de overbodigheid eraf valt
en de essentie blijft
dit zijn geen losse krabbels
wel stof
uitpuurbaar
commissarisV: Ik heb geen geduld an, dit is mijn voormislukken.En ik haat om mijn naar buiten gesmeten teksten terug binnen te halen en te herkauwen. Mijn droevig en eindeloos falen+ mijn slechte kennis van grammatica en spelling en klassiekers lezen en en en snif... - Rinka
ik hou erg van een fysieke verbeelding van het schrijven en lezen. zo voelt dat namelijk bij mij ook. ik vond het een heel fijn stuk om te lezen. (ik heb over de fysieke leeservaring iets geschreven als antwoord op 'sollicitatiebrief' van captain north, van 17 januari)
van dat herkauwen van geschreven stukken, ik begrijp dat zeer goed. soms denk ik nochtans (weet ik zeker) dat daarin de sleutel naar 'het echte schrijverschap' schuilt. ik heb er alleen het geduld en de energie, en misschien het belangrijkste: de moed niet voor. maar wees vooral niet te bescheiden en doe gewoon voort.
commissarisV: Daar ligt de sleutel Rinka. Geduld en energie. En waarom hebben we dat niet? Omdat we de godganse dag moeten verprutsen om aan dat spiegelei, reep chocolade en dat beetje warmte aan de haard te komen.Daarom zijn vele echte artiesten nooit artiest geworden.De maatschappij belet het namelijk... wat heel erg spijtig is. Dat wil nu niet zeggen dat ik me een echt artiest voel hoor...
|
