|
< terug
De scheiding - (35)
Lisa's buik werd steeds maar ronder, haar borsten al maar voller. Haar tepels waren donkerder geworden, stonden hard en deden pijn als Michel ze streelde. Hij had nu geen seksueel contact meer met zijn vrouw. Al van bij het begin van haar zwangerschap had ze hem afgeweerd. Nu leefde ze ongeduldig naar de bevalling toe. Deze zou niet lang meer uitblijven.
Hoewel ze er verlangend naar uitzag, was Lisa bang voor de bevalling. Oudere vrouwen hadden haar verteld dat het was alsof je lichaam werd open gescheurd als je een kind baarde. Maar Lisa verlangde naar een kind. Dit moest hun liefde bestendigen. In afwachting zat ze uren lang stil in een zetel, zich concentrerend op het tumult in haar buik.
Michel miste de wilde vrijpartijen. Hij verlangde naar haar lichaam. Met liefdevol geduld bleef hij haar trouw.
Het was midden in de nacht toen de weeën begonnen en de bevalling zich aankondigde. Ze waren beiden verrast. Zenuwachtig deed Michel wat van hem werd verwacht. De voorbije weken had men hem tot vervelens toe uitgelegd met wat hij allemaal rekening moest houden en wanneer precies hij zijn vrouw naar de kliniek moest brengen.
Veel te vroeg bracht hij Lisa naar het ziekenhuis. De verpleegster aan de balie keek hen onderzoekend aan. Het kermen van zijn vrouw leek haar te hinderen. Ze belde via een binnenpost en even later verscheen een andere verpleegster, die hen naar een kleine kamer bracht, waar Lisa op een bed met sneeuwwitte lakens werd gelegd. Vanaf dat ogenblik was het wachten. De steeds sneller komende weeën deden zijn geliefde duidelijk heel veel pijn. Nadat haar water gebroken was werd ze naar de operatiekamer gebracht. Michel ging mee naar binnen.
'Vooral niet flauw vallen. We zullen genoeg werk hebben met je vrouw. Voor jou hebben we heus geen tijd' werd hij gewaarschuwd. En dan gebeurde het: duwen, trekken…duwen trekken… nog een kleine inspanning…duwen…trekken. Plots werd het hoofdje zichtbaar, kwam naar buiten uit haar schaamspleet. En dan floepte de hele baby naar buiten. Toen ze het kleine wicht in haar armen nam lachte Lisa door haar tranen heen. Het was een zoon. De pijn was vergeten en de vele maanden van bang afwachten. Ze straalde van geluk.
Michel was vader geworden. Hij zag hoe zijn vrouw de pasgeboren baby liefdevol aan de borst legde. En hij besefte dat zij nooit meer van hem alleen zou zijn.
feedback van andere lezers- hettie35
Ik pak de draad weer op want vind het zonde om niet alles te lezen.
Groetjes Hettie
Julien_Maleur: Groot gelijk, Hettie. Dank je voor de interesse.
groetjes
Julien - Ghislaine
Met de belofte alles bij te lezen, want dit is mooi.
Julien_Maleur: Dank je, Er komt nog meer.
groeten
JM - sproet
een heel vlot geschreven stukje.
de kant van de man is goed belicht en naar voor gebracht.
liefs, sproet
Julien_Maleur: Dank je Sproet. Ik hoop dat ik mij verder in het verhaal in de vrouw kan verplaatsen, zodat ook haar kant goed belicht wordt.
Groetjes, JM - henny
Dat heeft hij goed beseft. Zij heeft haar kind en verder is hij niet echt meer nodig, heb ik het gevoel.
Julien_Maleur: Goed gezien.
groeten
JM
|
