writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Hartendief 4 'de barmhartige Samaritaan'

door Peerke

Bart had aan die wijsheid beter gehoor gegeven dan zij had gedaan. Zij zat nu immers hier, in een separeercel het leven los te laten na het bezoek van De Man Van De Nacht, terwijl Bart in Canada zat op een biologische boerderij. Ze had met hem meegekund.

'He knew it was time, he'd made up his mind, to leave his dead life behind'

Het littekentje dat ze dankte aan Sammyboy maakt haar sexy volgens Eric; hij keek vaak naar dat bindweefselplekje bij haar linkeroog, dat zichzelf oplost in haar wenkbrauw.
Zelf kijkt ze er nu ook eens aandachtig naar. Het spiegeleffect is niet afdoende en ze bevochtigt de muis van haar duim die ze in een neerwaartse beweging over het glas haalt. Ze ziet vage witte strepen op het glas twijfelend oplossen in haar speeksel. Nogmaals steekt ze de muis van de duim in haar mond, en terwijl ze opnieuw die neerwaartse beweging over het glas maakt dringt de oorsprong van het kleverige witte spul tot haar door…
Kokhalzend draait ze zich om en spoelt haar mond met het water uit de kartonnen beker. Ze neemt nog een slok, en spuwt die meteen terug in de kartonnen po. Gulzig zuigen de twaalf welgetelde velletjes toiletpapier de, in haar mond opnieuw tot leven gewekte zaadcellen, in zich op.
Ze neemt de volgende beker en drinkt die in een teug leeg. Het water is dood: warm.
Maar Eveline voelt haar dorst, en voelen is leven. Nog eenmaal geeft ze een natte lik op de muis van haar andere hand. Nu geeft haar spiegelbeeld zich bloot, en ze kijkt in de wijdbruine ogen van Eveline van Eeden.
Onmiddellijk voelt ze diep van binnen weer die afstand.

'Dit ben ik niet!'

Als hart, diep van binnen, ziet ze zichzelf allang met andere ogen. De afstand die ze voelt lijkt iets onherroepelijks te hebben. Ze ervaart de erbarmelijke omstandigheden in elke zenuw van haar lijf, maar desondanks blijven haar ogen verwonderd de wereld in staren; of misschien wel juíst daarom.
Dat ze mooie ogen heeft… het is haar gisteren nog verteld door Ron, een leuke knul.
Hij was het die het water voor haar had neergezet, en één bekertje had aangewezen met de woorden: 'dit is het water van de Genade.'
En Eveline had begrepen wat hij daarmee bedoelde, want ze had hém laten begrijpen, laten beleven hoe ze in deze walgelijke situatie was verzeild geraakt.
Ron, een verpleegkundige die dacht het verschil te kunnen maken. Het maakte hem mooi, maar tegelijkertijd was het dodelijk naïef, irritant en eigenlijk arrogant. Hij had een voorzichtige, gereserveerde Liefde bij zich gedragen toen hij haar cel binnenkwam. Het was alsof hij zijn best deed om zich in haar situatie in te leven maar tegelijkertijd weigerde zijn positie prijs te geven. Hij liet zich leiden door de angst voor het onbekende. Ron Postuma kwam haar cel binnen met een verborgen agenda, hij deed zich voor als de barmhartige Samaritaan, maar zou haar nooit in vrijheid laten gaan omdat hij de macht van het systeem vertegenwoordigde. De macht van het instituut, dat haar gevangen had genomen en dat haar die nacht na het bezoek van de barmhartige Samaritaan nog even zou verkrachten.
Zodra zijn ogen die van Eveline hadden gevonden had ze zich daarin vastgegrepen. Liefdevol en teder, dat wel, in eerste instantie toch zeker. Maar tegelijkertijd vastberaden, stevig, geen ontsnappen mogelijk.
Arme Ron.

 

feedback van andere lezers

  • sproet
    zo, dit kruipt in elke porie van mijn vel. schitterend weergegeven, chapeau!

    liefs, sproet
    Peerke: Fijn, je reactie. Ik ga 'm afschrijven tot een sluitend geheel.
    Feedback is erg welkom...
    Dank je Sproet!
  • aquaangel
    van binnen misschien als: vanbinnen?

    graag gelezen, goed deeltje
    Peerke: Suggestie geprobeerd, maar moet wennen aan vanbinnen als een woord. Ik neem de suggesties mee naar mijn schrijfclub.
    Dank je!
  • Mistaker
    Heel graag gelezen weer. Mooi citaat in de 4e regel ;-)
    Wijdbruine (ogen) vind ik een raar woord, heb je zelf bedacht denk ik?
    Van binnen is 2 woorden dus houden zo!

    Liefs,
    Greta
    Peerke: Dank je weer eens Greta (tikte Great...)
    Ben erg blij met je feedback.
    Zeker nu je stukken al gelezen hebt...
    X! Peerke
  • Rob
    Er aandachtig naar kijken(het bindweefsel) terwijl het zicht niet voldoende is? Moet eerder proberen zijn geweest.

    En wat is er mis met de mijn score? Die volg ik niet.
    Peerke: Er is niets mis met je score... nu volg ik jou niet.
    Goed =goed toch?
    Dank voor je bezoek.
  • Francis
    Hoe weet jij dat er geen kraan is in de iso?
    Gr frans xx
    Peerke: Ik heb jaren als Verpleegkundige gewerkt...
    Trouwens mijn familie heeft ook haar sporen in de psychiatrie.
    Was bij de opname van mijn broer en dergelijke.
    Nu schrijf ik mijn en zijn ervaringen in een verhaal.
    Ik werk nu met vereenzaamde mensen in Amsterdam die ik mag bezoeken... beter!
    Dank Frans!
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .