|
< terug
Onder de Gordel
Johan had afdrukken van zijn gebroken boventanden in het notenhouten dashboard achter gelaten.
Zijn bebloedde tong zou hij een lange tijd niet kunnen gebruiken en Emma betrapte zich erop dat ze innerlijk in de lach schoot. Altijd had ze zich al afgevraagd of hij werkelijk geloofde dat hij haar een lol deed met al dat gelebber onder de dekens.
Stom, dat ze nu net daaraan dacht.
Ze hoorde hem schreeuwen vanuit de auto, die zich overtuigend en liefdevol om een boom had heengeslagen. De gordel zat vreemd rond Johans' nek en diepe striemen waren al zichtbaar. Het schreeuwen werd er kennelijk niet door belet. Het was een typisch menselijk schreeuwen. Een dier had zich in dit geval al overgegeven aan de situatie, die had allang doorgehad dat het schreeuwen erbij het alleen maar erger zou maken. Dieren begrijpen het, als verzet geen zin meer heeft. Die geven zich dan over, gaan rustig liggen lijden en bewaren daarbij de waardigheid en het vertrouwen.
Zo niet Johan.
Het voordeel van het oergekrijs dat hij uitstootte was dat het hoe dan ook niet lang vol te houden zou zijn. Er zou geen waardigheid overeind blijven in de stilte die straks zou volgen maar wat gaf dat? Als het maar weer stil werd.
De gordel sneed verder in zijn nek, en het gekrijs zette zich om in een snerpende benauwde astma-aanval, tenminste zo kwam het op Emma over. Ze zag hoe de deur opeens openzwaaide, alsof een deel van de boom in het midden uit wilde stappen, maar het was een doodskreet die haar deed beseffen dat het niet de boom was die naar buiten viel. Het was een gedeelte Johan.
Met de gordel rond zijn nek was hij naar buiten komen vallen zonder zijn onderlijf, dat ervoor leek te kiezen de reis te vervolgen als zijn schreeuwende wederhelft was uitgestapt.
Daar hing hij. Een arm waar glas uitgroeide, raakte de bemoste grond. En dat hoofd daarboven... Eigenlijk was het een heel komisch gezicht.
'Laurel and Hardy and their funny car crash'
Zijn onderlijf, dat Emma zelf nooit als prettig actief had ervaren, leek nog maar weinig te maken te hebben met de verdere Johan. Het gaf niet mee en leek meer gehecht aan de auto dan aan haar, naar buiten hangende eigenaar.
Zelf bewoog Emma niet meer.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- BartHannah
Een heel verrassende zin op het einde.
Enkele foutjes:
1ste zin: afdrukken VAN zijn
2de laatste zin: aan DE auto
Adios Bart Hannah een fan
Peerke: Leuk! Dank Bart.
Verbeteringen voer ik door - otiske
Een heel sterk verhaal, goed geschreven, groetjes.
Peerke: Het begint nog maar net, dank voor je lezen!
Benieuwd of het blijft boeien. - innerchild
Jesus ... wat sarcastisch verhaal, zeg ! Maar ik kan er wel om lachen ... te gek voor woorden ... ;-)
Peerke: Is niet sarcastisch hoor...
Snelle conclusie Inner. Fijn dat je kon lachen - Rob
Komplete misverstanden in het liefdesleven lees ik hier.
De fysieke positie van Emma in deze scene blijft wat onduidelijk.
Peerke: Goed gelezen Rob! Fysieke positie is Emma ook nog onduidelijk, als er nog iets fysieks rest... Mag in dit stukje nog onduidelijk blijven, toch?
Dank! - Kalendergedicht
Ja maar, Peerke ... gij speelt vals ... 'onder de gordel' vond ik veel leuker ! :-)
Peerke: echt waar? Zal ik dat dan weer doen? - Mistaker
Onderhoudend, grappig en verrassend!
Joahn (en Herman) zijn blijkbaar echte 'verhaalnamen' want ook bij Sproet en mij komen ze voor.
G
Peerke: Joahn heb ik niet hoor... :-P
Ik gebruik veel Vera (en Eva) als vrouwennaam.
wat vind jij trouwens> 'Onder de gordel' of 'de wraak van de vlinder' als titel? - sproet
wat is dat hier met al die verwarring! ik las dit werkje stiekem op mijn werk, maar daar kan ik niet reageren en nu heeft het plots een andere titel. zo blijven we wel bezig! ( is wel grappig hoor)
ik wacht op het vervolg. stijlvol geschreven of hoe moet ik dat formuleren, een vlot taalgebruik.
liefs, sproet
Peerke: Voorkeur voor een titel? Deze of 'de wraak van de vlinder'
Wat een verwarring he ;-) - Francis
Leuk stuk
Het valt me op dat je vaak schrijft vanuit een vrouw. persoon.
Lijkt me moeilijk zonder ze te kwetsen. Jou lukt het iig prima.
Gr Frans
Peerke: Zou 't? Vanuit een man schrijven vind ik lastiger omdat je er dan zelf in gaat zitten. Ik schrijf immers fictie he (al is er wel veel echt gebeurd...)
|
