|
< terug
Hartendief (het geheim van het leven)
'Stoppen met kloppen...'
Willoos voelt Nadine hoe ze naar het bewustzijn van de slaap getrokken wordt, en ze vind het best. Ze is moe van de gedachten, haar belevingen van pijn die ze niet werkelijk als de hare ervoer. Ze is moe van de schrikreactie die haar hart teweeg had gebracht…
Háár hart? Ze wist wel beter!
Ze sluit haar ogen, opent dan haar innerlijke ogen, en ziet hoe zijzelf onmiddellijk uit elkaar valt. Haar lichaam is nog wel een geheel, maar ze krijgt te zien hoe het is opgebouwd tot de persoon die zich Nadine Donkers noemt. Alle onderdelen geven zich bloot, terwijl ze nooit iets verborgen hielden. Het is alsof een prachtig berglandschap opeens laat zien hoe ze is opgebouwd uit vele miljoenen puzzelstukjes. Het is niet vervelend om te aanschouwen; meer alsof haar iets getoond wordt: 'De Matrix en haar anatomische les'. Ze ziet hoe haar nieuwe hart al haar lichaamscellen voedt, zo'n slordige 75 biljoen. Al de lichaamscellen van Nadine Donkers worden gevoed door dit nieuwe hart; alle cellen baden in de energie die dit nieuwe hart hen geeft, dit dat van buitenaf in haar geplaatst is. 75 biljoen lichaamscellen leven dankzij het onophoudelijke ritme van spanning en ontspanning. Ze kijkt verder en ziet hoe alle lichaamscellen met elkaar in verbinding staan door middel van een enorm netwerk van zenuwdraden. Het is gigantisch en onvoorstelbaar. Ze ziet in hoe haar vroegere hart heeft moeten reageren op de stress waar ze haar aan had blootgesteld. Ze kijkt in de bloedvaten hoe die vervetten en dichtslibben, hoe het teer kleverig neerslaat en haar longen stelselmatig asfalteren. Ondanks die neerslag blijft ze alle 75 biljoen cellen zich met het leven zien voeden, na elke hartslag. Dan ziet ze het nieuwe hart in haar borst liggen. Onwennig maar kloppend. Haar leven brengend. Dit hart zorgt ervoor dat ze het leven heeft. Dat ze verder kan… roken.
Nee. Ze heeft eindelijk het inzicht gekregen waar ze behoefte aan had. Het gevecht tegen de kanker had haar al veel van het leven laten zien, maar nu, het gevecht met de dood, die daar niet onaantrekkelijk op de loer ligt: dat is andere koek.
Elke werkende hartcel mag ze aanschouwen, en dan openbaart zich een wonder aan haar: elke hartcel heeft haar eigen hartslag. Ze zou bijna willen dat het niet zo was, want het is een onwerkelijk prachtgezicht. Elke cel kent haar eigen klopgedrag en allemaal kloppen ze op een dusdanige manier dat ze samenkomen tot een grote megaklop. Maar er is nog iets vreemds aan de hand. Waar Nadine net mocht zien dat al die biljoenen lichaamscellen met netwerken aan elkaar verbonden zijn, ziet ze nu, tot haar diepste verwondering, dat dat bij het hart niet het geval is. Elke hartcel kent zijn eigen hartklop maar de cellen zijn niet verbonden! Het is alsof ze met elkaar communiceren zonder dat ruimte, tijd en afstand een rol spelen. Ze weten. Zonder verbonden te zijn weten ze van mekaar hoe en wanneer er geklopt wordt. Er is iets anders dan een netwerk van draden dat hen verbindt. En opeens valt bij onze Nadine het kwartje.
Het hart klopt door Liefde. Elke cel van het hart klopt uit Liefde, voor Liefde en door die Liefde. Hier zijn geen dradenstelsels nodig. De communicatie in dit orgaan wordt geregisseerd van bovenaf. Het hart is niet afhankelijk van de organen in het lichaam, het hart voedt de andere organen.
Jeetje, ze leert hier meer dan in haar hele leven dat ze tot nog toe gekend heeft, of anders in ieder geval. Ze dacht te weten wat belangrijk was maar hier ziet ze haarscherp de essentie van het leven. Elke hartcel staat op zichzelf en weet van de andere hartcel wanneer die gaat kloppen. Nadine ziet. Zij die ziende blind was is genezen. De innerlijke ogen van Nadine zijn geopend en tonen haar nu ook de voedingsbron van het hart; het blijkt de Prana. Een Goddelijke adem wasemt over - en door elke hartcel en geeft haar informatie door. Het hart leeft van die adem. Blij verheugd met haar voeding, de adem die haar gegeven is, klopt de hartcel om het geschonken leven door te geven aan die andere 75 biljoen lichaamscellen.
feedback van andere lezers- Francis
Liefde is waar het leven om draait en ik ben er van overtuigd dat slechte gedachten kanker veroorzaken, Kinderkanker misschien iets met reďncarnatie te maken..Zelfgenezing bestaat. Apart verhaal waar ik wel een beetje eng van in mijn maag werd, met al dat geanalyseer van die cellen, ging er te diep in mee.. Dus t pakt wel
Gr frans
Peerke: Mooi! Dank voor je uitgebreide feedback, Frans
Groet: Peet - otiske
Heel knap onder woorden gebracht, graag gelezen, groetjes.
Peerke: Dank je wel. Deze heb ik ook heel graag geschreven, na onderzoek. Dat maakt het dan soms dubbel zo leuk... - Mistaker
Graag gelezen. In regel 7 ben je een R vergeten in DonkeRs.
G
Peerke: Ga ik veranderen, Dank je! - sproet
het raderwerk in gang gebracht.
liefs, trees
Peerke: Met je neus er vover op!
Dank Sproet!
|
