Volg ons op facebook
|
< terug
beschouwingen van een wereldzieke egoist op de rand van een zenuwinzinking
Vrijdag 19 september,
De globale aftakeling blijft zich verder zetten. Een melkschandaal in China. Een aanslag op de Amerikaanse ambassade in Jemen. Gevechten in Kongo. Elf doden in Gaza. 39 doden veroorzaakt door orkaan Ike. Barak Obama die weer eens op de televisie komt. De paus die na het vreten van een bordje rijstpap op het toilet van het Vaticaan z'n scheur uitperst. Een toilet dat gezien het kapitalistische succes van het rooms-katholicisme ongetwijfeld met goud geborduurd is. Ik mag er niet aan denken wat die hostievreters gebruiken om de stront van tussen hun billen te vegen. De koran misschien?
Er zijn mensen die het leven als een spelletje zien en er zijn mensen die het leven als een oorlog zien. Ik behoor tot de tweede categorie. En hoewel Shakespeare zei dat de wereld slechts een podium is, en dat de mensen slechts de acteurs en actrices zijn die het moeten bespelen ben ik het veel meer eens met het 'bellum omnium contra omnes' van Epicurus, die ervan uitging dat het leven een staat van oorlog van allen tegen allen is. Een giftige waarheid die als kolkend zwavelzuur doorheen de aderen trekt als je weet dat wanneer naties zich tot de tanden bewapenen dat dat niet noodzakelijk de wijsheidstanden zijn. Maar goed, ik zie het leven sowieso als oorlog. Een hardbakken strijd die een behoorlijke dosis 'cojones' verreist, en die op de koop toe even genadeloos is als een Braziliaanse zwerfspin. Die stond als ik me niet vergis in 2007 in het Guinness book of records als gevaarlijkste dier ter wereld. Je zal'm maar eens tegen komen, die foneutria fera. Misschien wel een fantastisch geschenk om aan een irritante schoonmoeder te geven met kerstmis. Het beestje zou z'n werk wel doen, efficiënter dan een kogel en heel wat sneller dan arsenicum. Misschien zou ik het eens moeten overwegen om een Braziliaanse zwerfspin fokkerij te beginnen. En dan de beestjes opsturen naar iedereen die me dwars zit. Geen Bush meer. Geen paus meer. Geen Al-Quaida meer. Geen Tanja Dexters meer…Jammer genoeg zal het een utopie blijven. Net zoals verandering. Net zoals evolutie. Uit de geschiedenisboeken valt af te leiden dat het menselijke ras nog geen zier veranderd is in vergelijking met bijvoorbeeld tweeduizend jaar geleden. Christus nog aan toe, precies tweeduizend jaar geleden heerste Augustus over het Romeinse keizerrijk en die periode staat bekend als de pax romana, wegens de ontzettend lange vrede die toen heerste. En nu, anno 2008 kampen we met de ene na de andere bloedhond in maatpak die belooft de wereld te zullen veranderen en uiteindelijk de staatskas plundert met oorlogszucht en expansiedrang. Het woord politiek heeft wat dat betreft de aard van haar eigen herkomst niet gestolen aangezien het een tweedeling woord is afkomstig van ten eerste het woord 'poly' - wat veel betekent - en ten tweede het woord 'tiek', wat afgeleid is van het woord 'teek' en bloed zuigende parasiet betekent.
Inmiddels loopt de zomer aan z'n einde. Zonder geweten en zonder genade. En in het middelpunt bevind ik me. In het bijtende zuur van de gifstekel. Geketend aan de dingen die jammer genoeg niet weg te denken zijn en verteerd door de dingen die al lang vergeten zijn. Vluchten bestaat slechts in relatieve zin. Er is drank, er is wiet en er is seks, maar desalniettemin slechts milde bevredigingen waar ik niet zonder moeite de dag mee door kom. En er is werkelijk geen uitweg, dunkt me. We kunnen slechts onze toevlucht nemen tot dromen en illusies, want zelfbedrog kan troostend zijn. Maar toch is wat troost, niet datgene wat behartigt. Troost is slechts een kruimel wanneer behartiging het brood is. Dat is het probleem. Het is geen wonder dat mensen op een dag depressief worden en zich boven de aardappelmand in de kelder opknopen. Je moet al verdomme een Julius Caesar of een Napoleon Bonaparte zijn om een soort van betekenis toegedicht te krijgen. Lazarus moest zelfs twee keer de pijp uit alvorens hij een noemenswaardigheid werd. Maar wie zal er zich de miezerige worm herinneren? Wie zal er zich de vele naamloze gezichten die hun rug krom werken in de fabrieken nog herinneren?
De enige plannen die ik dus nog koester vooraleer het gekkenhuis in vlammen opgaat is genieten. De buik van het beest negeren en op pad gaan. Naar Peru bijvoorbeeld, naar Machu Picchu, het laatste bastion van een uitgestorven beschaving. Maar om die dingen te doen heb ik tijd nodig, tijd die jammer genoeg moeilijk te verkrijgen is gezien de vijfdagelijkse prikklokslavernij waar ik aan geketend ben. Een priemend bestaan dat haar tanden stevig in m'n vel gedrukt houdt, alsof er een rottweiler aan m'n ledematen zit te knagen. Het is een systeem dat me leegzuigt tot de laatste druppel. Niet fysiek maar psychisch. Het geeft me een beklemmend gevoel, alsof ik een gevangene ben van het productiemechanisme - de zoveelste verwisselbare bout in de industriële machine. De draconische precisie van de prikklok is als een strop rond m'n nek gebonden en ik weet donders goed dat ik moet losbreken vooraleer het valluikje haar deuren opent. Misschien is kappen wel de oplossing. Ontslag nemen. Gewoon hello, goodby, so long, fuck off tegen m'n chef zeggen en de wijde wereld in trekken. Dan zou ik tenminste de tijd hebben om de dingen te doen die ik werkelijk wil doen, de dingen die IK wil doen zonder me druk te hoeven maken om de mening van het zoveelste maatpak in blinkende zwarte schoenen die met een klomp goud in z'n schijterd geboren is. Zoals Oscar Wilde schreef: 'work is the refuge for people who have nothing better to do.'
feedback van andere lezers- molic
Arrogant? Cynisch? Ik denk van niet. Veeleer realitisch. De geschiedenis is een afwisseling van vrede en oorlog. Eeuwige vrede of oorlog bestaat niet. De mens is en blijft een roofdier. Schapen en wolven zullen er steeds zijn en wat dat betekent weet iedereen. De countdown is begonnen. De strijd om het overleven. Reserves geraken uitgeput, sneller dan verwacht en de grootmachten weten dat beter dan wie ook. Alleen drastische maatregelen kunnen het verder bestaan van de wereld verzekeren en daarvoor zullen miljoenen mensen moeten sterven. Pessimisme? Neen, puur realisme.
Inderdaad, jouw tekst is subliem!
Mephistopheles: De geschiedenis is een voortdurende staat van oorlog. Overigens is dat ook het enige wat de gemiddelde mens interesseert. Doe eender welke geschiedenisboek open en je zal zien dat het telkens weer van de ene naar de andere oorlog springt. Van de Pelopponesische en Punische oorlogen tot de honderjarige oorlog tot de Napoleontische oorlogen tot de wereldoorlogen tot de golfoorlogen...waarom zijn er geen geschiedenisboeken die eens uitgebreid ingaan op de meer alledaagse aspecten van het leven destijds? Altijd maar politiek en wapengekletter, pff... - eisenik
een beetje op het randje van arrogantie maar ik hou wel van een scherpe pen
soms wat redundante uitweidingen en kleine verbindingen die wat gemaakt klinken maar best aardig prosa hoor
doet me wat denken aan Grunberg of zo maar dan net iets minder subliem ;-)
- Magdalena
sublieme (en volgens mij zeer rake) maatschappijkritiek
bleef mijn aandacht houden na slechts 2 uur slaap vannacht
ik ben wel geschrokken van jouw leeftijd
ben eventjes gaan kijken
dacht dat je van mijn leeftijd waart, maar ik kan ruimschoots jouw moeder zijn
ik bedoel: ik dacht dat jonge mensen verondersteld waren alles nog eufoor te zien???
Mephistopheles: nee hoor, m'n roze bril heb ik al lang afgezet. Probeer m'n oogjes zo veel mogelijk open te houden. Bedankt voor je aandacht. Hier en daar wat schunnig taalgebruik misschien maar ik moet af en toe m'n gal eens kunnen spuwen. Kwestie van zelfreiniging. groetjes - badstop
Je hebt twee opties: 1 je probeert er wat aan te doen. 2 gewoon wegwezen en zie maar waar je eindigt (ook letterlijk), slechter dan nu kan het niet worden. - Vansion
met stijgende pret gelezen
"maar desalniettemin slechts milde bevredigingen waar ik niet zonder moeite de dag mee door kom"
dit soort gedrochtzinnen mogen er voor mij uit, maar dat weet je zelf ook wel
Mephistopheles: ok, zal hier in de toekomst proberen aan te denken. bedankt voor je fb - Killea
One of the most intellectually interesting pieces I have read in
a long time. Well, well, done.
xxx
j
Mephistopheles: Thanks June. - Francis
goeie galspuiing mooie opsomming
gr frans xx
Mephistopheles: Af en toe eens nodig, Frans. Grtz. - klaver4
zo wereldziek vind ik u niet zenne ;o)
de enige opdracht voor dezen die hier rondhobbelen op deze aardkloot, is proberen leven naar hun ziel, en het aangaan van de gevechten die dit vereisen.
en politiek, tja, lang geleden dat ik nog eens een staatsman gezien heb; tegenwoordig zijn het allemaal businessmen geworden, van de eerste tot de laatste.
terug met rijke taal ! knap!
ps: politiek komt van politeia bij de weg (werk van Plato ook, waar o.a. de allegorie van de grot in voorkomt; ben daar nogal fan van)
gr
klaver4
Mephistopheles: Dat stukje over de herkomst van het woord politiek was uit m'n duim gezogen. Vond het een leuk verzinseltje.
bedankt voor het lezen en fb.
grts. - aquaangel
knap stuk x
Mephistopheles: Bedankt
xx - Mistaker
Dat zei ik ook: mij zullen ze daar nooit meer zien. Maar ik moet toch érgens mijn brood mee verdienen en het heeft ook wel een bepaalde gezelligheid, met kinderen en ouders. Want er zitten ook leuke bij ;-) Jammer dat de directrice een echte bitch is.
Goed stuk trouwens.
G
Mephistopheles: Directeurs/directrices zijn meestal ellendelingen. Dat is een soort natuurwet. Hier en daar heb je wel een goede, aangename leerkracht die niet continue zit te zeiken maar respect heeft voor zijn leerlingen. Maar je hebt ook andere soorten. Het soort dat maar al te graag een nota in m'n agenda krabbelde als ik in hun ogen niet genoeg in het stof beet. Kan er niet aan doen, stof vind ik nu eenmaal niet lekker. - koyaanisqatsi
(Zeer) Herkenbaar... ;-)
Mephistopheles: tnks
|
