naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Tram

door Kiliman

Het was zondagavond, ik voelde me ongemakkelijk met Kirst op mijn schoot. Ik had haar meegenomen om te zwemmen en bracht haar terug naar de moeder. Normaal zag ik Kirst om de twee weken, maar vaak kon ik haar niet ophalen zodat ik haar maar eens om de twee maanden zag.
Ze zat met haar buik naar me toe, niet zoals je normaal op iemands schoot zit, rug tegen buik, maar zoals geliefden dat doen, of kinderen. Ik had haar voor de gelegenheid een nieuw bikinisetje gekocht, een felgroen met gele vogeltjes. Ze had het onmiddellijk aangetrokken en had er het hele weekend mee rond geparadeerd. Het is daarom dat ik haar ondergoed had vergeten mee te nemen. Haar T-shirt vertoonde twee driehoekvormige natte vlekjes en tussen haar benen was het beige van haar broek ook donkerder gekleurd. Ik had een handdoek rond haar hoofd gedraaid, zodat de mensen wisten dat we gaan zwemmen waren. De meeste in de tram glimlachten naar me met de lippen fors op elkaar gedrukt, alsof ze me veroordeelden.
Het was dankzij haar moeder dat we gescheiden waren. Ze was hertrouwd met een jood. Ze vond bij de joden alles wat ze niet bij mij vond. 'Joden hebben ambitie', zei ze. 'Joden weten vanaf de dag dat ze geboren zijn wat ze zullen worden. En daarvoor leven ze.' Ik leefde vooral omdat ik moest. Ik had geen ambitie. Misschien had ik wel ambitie, maar wist ik niet waarvoor. Ambitie is iets wat zich pas laat zien als je de rest geprobeerd hebt. Ik had nog lang niet alles geprobeerd. Deltavliegen, bijvoorbeeld, had ik nog nooit gedaan. Misschien was het mijn taak om mensen te onderrichten in het deltavliegen, om mensen van een rots te laten lopen en veilig aan land te brengen. Haar jood had ook niet alles gedaan, maar zijn ouders hadden hem alles verteld. Zijn ambitie lag in het vervaardigen van schooluniformen. Misschien had hij gehoopt op een dag een uniform voor de schoolgaande jeugd te ontwikkelen zoals Hugo Boss dat voor de Nazi's gedaan had.
Nadat ze drie jaar getrouwd waren, is de jood aangehouden op beschuldiging van pederastie.

Kirst tikte op haar borst, daarna op de mijne en vervolgens maakte ze met haar twee wijsvingerthes een hartje. 'Je t'aime', zei ze.
'Shht', zei ik. Haar moeder voedde haar Franstalig op en ik deed mijn best om het Nederlands in haar te krijgen. Ze boog zich naar me toe.
'Je t'aime', fluisterde ze in mijn oor. Ik schudde mijn hoofd.
'Niet hier, Kirstje', zei ik. Af en toe keek iemand achterom.
Ik had haar moeder nooit gevraagd of Kirst bij de slachtoffers was. Ze had het mij ook nooit gezegd. Kirst zag er niet ongelukkig uit, ik kon me ook niet inbeelden dat een jood zijn penis in haar gestoken had. Elke keer wanneer ik Krist vroeg of David, zo heette de jood, iets met haar gedaan had, keek ze me vreemd aan. Natuurlijk had hij iets met haar gedaan. Hij had haar geholpen met huiswerk en hij had haar voorgelezen als ze te vroeg naar bed moest. Na een tijd begon ik naar haar vaginaatje te wijzen, wanneer ik vroeg of de jood iets met haar gedaan had. Ze keek alleen maar vreemder.
'Pourquoi tu m'aime pas, papa', zei ze en legde haar armen rond mijn nek terwijl ze me strak aankeek. Ze leek zo volwassen soms.
"Bien sūr, que je t'aime', zei ik en ik streek vluchtig over haar neusje. 'Bien sūr', maar het enige waaraan ik dacht, was die jood die haar aanraakte. Die haar zei dat hij van haar hield. Die haar zei dat ze niets tegen mama mocht zeggen.
'Ze zijn vermoeiend op die leeftijd, hé' zei een vrouwenstem. Ik draaide me om en zag recht in het gezicht van een dame die ver in de zeventig was. Ze droeg opzichtige parels in haar oren en had een handtas in luipaardenmotief. Er zijn vrouwen die hun hele leven in taxi's rijden en dit was er zo eentje, alleen had deze besloten de tram te nemen.
'Goh,' zei ik, 'vermoeiend. 't Is maar hoe je't bekijkt. Het is goed om je ergens vragen bij te stellen.' De vrouw lachte beleefd. Ik had haar gelijk moeten geven.
'Wat is vermoeiend, papa' vroeg Kirst.
'Vermoeiend', zei ik, 'dat is wanneer je iemand moe maakt door er te zijn. Fatiguant.' Dat was niet helemaal correct, maar ze begreep me. Natuurlijk begreep ze me. 'Volgende keer gaan we paardrijden', zei ik. Ze knikte. Misschien had ze nog nooit op een paard gereden. Misschien was ze te jong om op een paard te rijden, dacht ik. Ik zag de jood voor mijn ogen.
De vrouw met luipaardentas dacht ongetwijfeld dat Kirst te jong was om paard te rijden. Dat ze er O-beentjes van zou krijgen. Ik had spijt dat ik paardrijden gezegd had.

Haar moeder stond haar aan de tramhalte op te wachten. Er stond een jongeman langs haar. 'Waarom deed je haar geen nieuw ondergoed aan', zei ze en ze voelde aan de natte plekken op haar borstjes, 'Ik gaf er toch genoeg mee? Straks wordt ze nog ziek.' Ik knikte en keek naar de jonge kerel. Hij had blonde krullen die nonchalant in het rond sprongen. 'Oh dit,' zei ze, en keek naar de krullenbol, 'dit is Jonas, hij is pas afgestudeerd als archeoloog.'
'Papa en ik gaan paardrijden!' schreeuwde Kirst, alsof het pas tot haar was doorgedrongen.
'Later, Kirstje', zei ik. Haar moeder luisterde niet.
'Hij wilt de relatie tussen de Grieken en de Georgiėrs aantonen aan de hand van de kinderhandel. Hij is erg ambitieus.' vervolledigde ze en nam Jonas' hand vast.
'Pre-Grieken', zei de Jonas en sloot zijn ogen.
'Ja,' zei ik, 'dat is mooi. Ik moet naar Malta voor mijn werk, dus ik kan Kirst even niet meer komen ophalen.' In gedachten vroeg ik me af of Malta realistisch was. Misschien was Canada beter geweest. De tram terug kwam al over twee minuten.



















Excuses voor de spelfouten zijn r niet. Ik ben te lui.

feedback van andere lezers

• koyaanisqatsi
  Ik hoop dat het niet autobiografisch is...
  Kiliman: nee hoor, ik ben nog veel te jong voor'n kind. Merci
• otiske
  Zware stukken zitten er tussen hoor.gelezen met dubbele emoties eigenlijk. Soms zelfs zelfs een beetje walging, maar dat heeft te maken met het onderwerp natuurlijk.
  Goed geschreven, groetjes.
  Kiliman: Bedankt, hopelijk overwon de walging niet.
• aquaangel
  gaan zwemmen waren > waren gaan zwemmen
  
  de moeder > haar moeder?
  
  'Goh,' zei ik, 'vermoeiend. 't Is maar hoe je't bekijkt. > 'Goh,' zei ik, 'vermoeiend, 't is maar hoe je't bekijkt.
  
  'Volgende keer gaan we paardrijden', zei ik > komma voor ' dus: ,' zei ik.
  
  
  Niet te lui zijn, want eerst checken voor plaatsen lijkt me niet meer dan normaal ;PP
  
  graag gelezen....
  
  
  
  Kiliman: Hehe, mallerd. Natuurlijk moet ik niet lui zijn.. Maar vooralsnog test ik wat inhouden
• Francis
  Goed geschreven
  gr
  Frans
  Kiliman: Leuk dat je 'n leessessie hield!