|
< terug
De Straathoer (2)
Vluchtig, maar terdege onderzoekend kijkt hij naar haar lippen, mooi vol. Een klein sneetje in haar bovenlip lijkt een geboorte met open gehemelte te verraden, maar dat is valse schijn. Mireille heeft nooit een hazenlip gehad. Het sneetje zit er al vanaf haar vroege jeugd en haar moeder is vergeten hoe het er ooit is gekomen.
'Ach kind, dat weet ik echt niet meer, het zit er al zolang ik me kan herinneren. Waarschijnlijk heb je er ooit flink op gebeten en is het toen ontstaan, maar wanneer dat precies was? Daar heb ik geen idee van. Wees toch blij dat je beter afbent als je ongelukkige broer.'
Na zo'n antwoord had Mireille zichzelf beloofd nooit meer iets van een dergelijk aard met haar moeder te delen.
Ze heeft vandaag al tientallen klanten gehad en is Goddank de tel kwijtgeraakt. Dat lukt haar vrijwel elke dag. Bij al haar betalende klanten begint ze als vanzelf te tellen. Bij nummer vijfentwintig of dertig soms, probeert ze dan terug te tellen, en dan opeens weer vooruit, zo raakt ze dan uiteindelijk de tel kwijt en zit ze voor die dag niet langer meer vast aan haar neurotische trekje.
Verder kijkt hij. Verdomd! Hij kijkt nu zowaar brutaal in haar mond. Ze is zich er wel van bewust dat haar tanden gezien mogen worden. De tanden van haar bovengebit staan niet precies recht naast elkaar, twee snijtanden staan iets scheef, maar dat geeft haar net die natuurlijkheid die haar zo spontaan doet overkomen. Ze is er ook van overtuigd dat deze man, met zijn idioot strak getrimde snor, die net iets te vroeg onder zijn neus ophoudt, haar niet zo zal lezen als zij bij hem kan. Hij zal niet doorhebben dat zij jaren met een gebitsbeugel heeft moeten lopen om hem dit prachtige uitzicht op (en ín) haar mond te schenken. Als vanzelf opent ze haar mond iets verder. Ze wilt hem uitdagen, en tegelijkertijd is ze er trots op dat iemand haar witte kiezen kan zien waar ze in drie sessies zo'n anderhalf jaar terug al haar amalgaam vullingen uit had laten slopen. Wat een opluchting was dat indertijd geweest, dat ze zich van die depressief makende kwik had kunnen bevrijden.
feedback van andere lezers- henny
Ik weet nog niet waar je naar toe wil, maar het leest wel erg vlot!
Peerke: Heb ook nog geen idee waar het heengaat, maar wet wel dat het niet aan de verwachtingen zal voldoen... ;-) - sproet
de spanning wordt opgebouwd, maar het doet mij niet echt verlangen om te weten wat er gaat gebeuren. het sleept een beetje...
schrijfstijl is vlot.
liefs, sproet
Peerke: Verlangen is de wortel van de lust en de verslaving, rustig afwachten dus maar... :) - aquaangel
Goddank mag volgens mij met een kleine g
de discussie rond amalgaan vullingen zijn nog steeds actueel, zelfs onder MS patiënten wordt gedacht dat het de ziekte verslechterd...
Peerke: ... en dat is ook zo. Tandartsen zeggen vaak dat het geen kwaad kan en dat het kwik niet vrij komt, maar analysten kunnen aan een haarwortel zien of iemand amalgaam heeft of niet, door de hoeveelheid kwik erin. Beetje naief om dan te denken dat het kwik alleen van de kiezen in het haar komt en verder nergens. Heb mijnes eruit laten slopen... heerlijk - Francis
Ben het een beetje eens met Sproet.
Wel goed ingeleefd
Grts Frans
Peerke: Dank je Frans... Wat krijg ik een slecht gevoel over Feyenoord.
Ik zei op de site wel dat ik eigenlijk voor Sparta ben, maar dat is meer omdat ik anti-Fortis ben. ik vind Fortis anti volks. Vandaar.
Het zijn andere tijden... geen John de Wolf of Mario Been meer... Bah! - Kalendergedicht
Ik wip over twee nu naar drie ...
Peerke: Zal ik weer volgen dan? Wacht even hoor, aanloopje - jan
gaaf!
Peerke: O, leuk, dank je! - Mephistopheles
Net als Henny vraag ik me af waar je naartoe wil maar ik zal een bokkensprong doen naar deel 3
Peerke: Zie je dan daar dadelijk...
|
