naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

missen

door Vansion

Zorgvuldig lei ze de aardappelen, de gestoofde preiringen en de moot makreel in een ovenschotel. Zachtjes wiegden haar heupen terwijl ze alles met kruidensaus overgoot. Ze lachte, stak een speldje in haar haar, herschikte de bloemen in de vaas en wachtte.

Over het pad stapt dapper een man.

Een knapperig korstje bedekte het lekkers. Bedrijvig schonk ze de wijn in een rijzige kan. Het licht dempte ze wat. Ze neuriede een melodie en bloosde omdat ze aan dansen dacht en even vergat om te wachten. Maar dra hernam ze het geduldige wachten.

Over het pad stapt dapper een man. Bijten doet de kou.

Zoals de avonden ervoor belandde ze moegewacht in bed en het vers bereide maal in de ijskast. Op tafel, naast de vaas, op een strak gestreken servet, vond hij een sierlijk gepend briefje. Dat ze op hem had gewacht. En dat ze hem weerom had gemist.

Over het pad stapt dapper een man. Op de koude grafsteen legt hij een bloem en een schamel briefje. Dat hij levenslang wacht. Op een knapperige ovenschotel in de ijskast en op bedrijvig geschonken wijn. Op vers geplukte bloemen in de vaas en een gestreken servet en een kattebelletje. En dat hij haar mist. En dat hij het al die avonden heeft vertikt haar te missen. En dat dat mis was.

Bijten doet de kou. Op de schouw staat het portret van een lachende vrouw.

feedback van andere lezers

• koyaanisqatsi
  Mooi doordenkertje.
  Vansion: potloodslijpertje eerder
  heb lange tijd enkel rommel geproduceerd
• miepe
  ik kan me weer niet inhouden, tjonge
  ik dacht even te kunnen wachten met zeggen "ont-zet-tend knap qua stijl qua inhoud en qua gevoeligheid"
  maar ik kon dat dus weer niet
  
  ja, verhalen met schortjes... doen me sowieso wat
  (en nu duik ik mijn nest in, want ben ziek ziek ziek)
  Vansion: heb uiteraard aan je schortje gedacht
  enne ... je inhouden? kun jij dat soms?
• matahari
  De ellende is dat dit voor velen absolute realiteit is, jezelf weggeven tot je jezelf niet meer vind, pas als iemand verdwenen is
  dus ongevaarlijk gaat de deur van het hart open.
  Weer een gemist leven. Shame!
  
  liefs matahari
  Vansion: jezelf weggeven is de enige manier om te blijven bestaan
  (denk ik soms)
  in mijn verbeelding is het vrouwelijk personage in dit verhaaltje erg gelukkig
  en de man komt dapper tot inkeer
  in zekere zin een happy end
  
  (wat misschien betekent dat ik de bitterheid eruit heb geknipt)
• aquaangel
  apart, melancholisch en dat wachten... :( triestig voelt het, toch.. xx
  Vansion: dat wachten... juist ja... iets wat dieren niet doen... denk ik
• ERWEE
  zie er toch ook, achter de coulissen, meer een soort tristesse in
  zal aan mijn vrouwelijke kant liggen
  
  die 'lei' deed het hem wel meteen
  Vansion: alleen vrouwelijke kanten kijken achter de koe-lies ... zou ik zo kunnen zeggen
  
  ja... die lei is schoon ... vindikook
• otiske
  Open voor interpretatie, mooi bedacht.
  Knap geschreven en graag gelezen, groetjes.
  Vansion: altijd verbazingwekkend hoe open schrijfseltjes verhalen in andere hoffden verwekken ...
  ooooh tiske toch.....
• drebddronefish
  Sacraal iets dit stukje proza. Moest ik niet beter weten, ik zou denken dat het door een misdienaar geschreven is of nog beter, een bedreven pastoor:-) Missen, misdienaar, jaja. Neen serieus. Je doet het alweer, met woorden als dra en zorgvuldig, bedrijvig en geduldig, zoals het stuk zelf. Het leest perfect en af als een volmaakte kers...
  Vansion: dienaar van mistoestanden? awelja
  succes met je deelname aan de prijs HDC
  ik zal een hoogmis voor je dienen
• Klaver4
  spijt komt nooit op tijd hé...;
  mooi zo loyaal houden van iemand, maar wel wat triest toch ook; abstracte liefde in een reëel kader!
  heel mooi ineengezet!
  (ik had in een ovenschotel gezet, dat doet me meer denken aan zo'n sierlijke terracotta ovenschotel, weet niet waarom eigenlijk)
  heel graag gelezen!
  gr
  klaver4
  Vansion: jaaaaa ik verander de op in in
  haha abstracte liefde? misschien kwam hij elke keer laat thuis maar maakte hij haar toch nog wakker hé ...
  (en zo ben ik alweer aan 't fantaseren...)
• sproet
  gevoelig stukje, heel goed weergegeven in een strakke stijl en toch vlot om lezen. dit is kunst!
  
  liefs, sproet
  Vansion: ola niet overdrijven hé
  of ik zal je eigenhandig eens de sproetjes komen ontfutselen die ik zelf graag had gehad
  enfin ... zal misschien eerst eens beginnen met wat van je te lezen
• feniks
  Ik word hier een beetje schizo van. Het doorheen weven van de twee werkelijkheden brengt me in de war.
  't Is bijna poëzie.
  R.
  Vansion: er zijn momenten waarop alles poëtisch is
  het zijn nochtans zeer reële momenten
• dichtduvel
  Een man die tot inkeer komt, is een modern wereldwonder, grtz, j
  Vansion: een man die tot inkeer komt, man-keert iets ...