Volg ons op facebook
|
< terug
Noodzaak van tijd inhalen of een plaatsvervangend Godsconcept
Er is meer. Er is meer dan leven en dood, hemel en hel. Maar voorlopig nog niet. Ik ben gestrand als een atleet die ergens onderweg zijn benen verloren is of als een illusionist die zijn eigen circus laten verdwijnen heeft...
Ik tracht het te vatten, niet dat ik er iets aan ga hebben, maar het is een schone bezigheid.
Tijd is de illusie van het leven. Het neemt ons mee van de geboorte naar de dood en daar zit de illusie. Wanneer we iets dramatisch ervaren, rekt de tijd. Het gevoel van immense pijn rekt dertig seconden naar het bestek van pakweg dertig minuten. Het is val van de harmonie en de zwaartekracht. De reis door ons leven leidt ons af van de essentie van ons zijn. Een pasgeboren baby heeft die essentie in zich. Je kunt dat lezen in de ogen van die baby. De open blik is die van alfa en omega. De kern van het alles. Je deinst terug, want die ogen zeggen; Ik ken je wel! Jij en je kleine geheimpjes. Je voelt je betrapt en gepakt en zeer klein! Twee seconden later is dat visionaire alweer weg. Alsof het dacht dat het te gênant werd en het op een krijsen zet. De kleine entiteit is al bezig af te dwalen van de ware toedracht. Het moet gevoed worden. Het blanco telraam in die kleine hersenen wordt ingevuld met een handleiding 'Hoe zorg ik optimaal voor mijn genen.' En gaandeweg raakt dat essentiële ergens kwijt tussen de ornamenten. Wij weven ons een decor met het mijmeren.
Het membraan van harmonie is materieloos. Maar geheel en al doortrokken van leven? Wij zijn slechts restafval van diezelfde harmonie. Min en min is plus. Miljarden malen herhaald. Maar ieder systeem dat volgens zo'n simpel schema zichzelf reproduceert, maakt de tien miljardste keer een fout. Met het verbluffende resultaat; min en min is min. Kijk maar naar onze evolutie. Wij zijn het bijproduct van de constante die lichtsnelheid heet en de materie die met zijn zwaartekracht een hiaat creëert. Wij zitten in die fase dat het allemaal nogal onoverzichtelijk is. Uit noodzaak vullen we de tijd psychologisch in. Na de dood, zal één en ander blijken...
feedback van andere lezers- GoNo2
Om over na te denken
drebddronefish: Niet teveel, doch:-)
groetjes - Mephistopheles
Diep stukje. De tijd is fascinerend. Zeker omdat ze niet absoluut is. De vierde dimensie, ja daar valt nog wel wat over te zeggen...
drebddronefish: Vooral over te fantaseren:-) Ik doel dan niet op dit stukje hier, dit was maar een oefeningetje. Het is weer een tijdje geleden dat ik nog met verhalen bezig geweest ben. Ik moet dringend mijn verhalen eens afwerken, ik heb er nog ééntje liggen met de theorie van de parallelle universums in verweven.
groetjes - Magdalena
Subliem onder worden gebracht. En ook 'het sublieme' onder woorden gebracht. Althans een deel ervan.
behalve, persoonlijk ben ik niet meer akkoord vanaf 'Min en min is min... enzovoort': dat laatste stukje mag voor mij weg.
Tijd is géén illusie. Tijd is Dé Moeder. (of, Vader?)
Zonder Tijd waren wij nooit geboren vanuit het Tijdloze.
Net zoals sommige hypothesen zeggen dat ieder kind, ieder mens eigenlijk levenslang terugverlangt naar de baarmoeder waarin geen inspanning moest gebeuren om te ervaren, is er een ander bewustzijnsniveau waarin wij (sommigen: zenmeesters, mystici...) terug verlangen naar het Tijdloze.
Terwijl de uiteindelijke bedoeling wél is: dit leven, deze aarde met hart en ziel te beminnen en er het letterlijke aards paradijs van te maken. Tsja... ik vermoed dat je gaat zeggen dat dat laatste wel een heel persoonlijke mening is...
drebddronefish: Ja, dat is inderdaad een heel persoonlijke invulling. Alleen, ik wou maar meegeven dat de dood ook een illusie is.
Ik schrijf alleen vanuit de ervaringen die ik opgedaan heb met het me verdiepen in kwantummechanica, chaostheorie, verenigde velden, relativiteitstheorie enz...
Maar weer, dat is een persoonlijke kwestie. Ieder vult dat in met zijn waarheid.
Alleen nog eventjes dit; de min plus min is gelijk aan min is onze perceptie van tijd of de geboorte van tijd als je wil. Tijd is verbonden aan materie, geen materie is geen tijd.
Dank je Magdalena
groetjes - fenk
Dit heb je mooi gedaan. Ik heb net "slachthuis 5" van Vonnegut herlezen. Hierin is sprake van een fictieve planeet waar de bewoners de tijdsdimensie "ruimtelijk" waarnemen. Indien nog niet gelezen: zeker doen!
Ook benieuwd naar je parallelle universa
drebddronefish: Thx fenk. Ik ben weer eens hopeloos achter geraakt met mijn fb. Vonnegut zeg je. Nog nooit gelezen. De naam zegt me wel iets. Ik ga dat zeker eens lezen, want het lijkt me een bijna onmogelijke opdracht om een extra dimensie te beschrijven. Dat verhaal over de parallelle universa zal nog eventjes in de kast blijven liggen. Ik heb wel twintig verhalen liggen, maar ik kom er nooit toe ze af te werken. Een beetje te lui zeker. Ik zou eigenlijk een deadline nodig hebben, zoiets:-)
groetjes
|
