Volg ons op facebook
|
< terug
Het Sarajeco complot - proloog
Proloog
Het Sarajevo complot is een autobiografisch verhaal.
Wanneer de werkelijkheid de fictie overtreft.
Ik heb van februari 2001 tot december 2002 in Sarajevo gewerkt, eerst bij de EUMM en later bij de EUPM. Door een samenloop van omstandigheden ontmoette ik daar een Moldavische jonge vrouw die het slachtoffer geworden was van gewetenloze mensenhandelaars. Zij had haar land verlaten om in Oostenrijk te gaan werken, maar het reisbureau dat alles geregeld had, bleek uiteindelijk een filiale van een goed georganiseerde mensenhandel te zijn, deel uitmakend van een immens internationaal netwerk dat in vroegere Oostblok landen opereerde.
Ik was toen nogal een idealist. Heel wat personen uit mijn onmiddellijke omgeving beschouwden mij trouwens als een soort moderne Don Quichotte. Mijn tegenstanders waren echter alles andere als windmolens.
Ik verafschuw onrecht en hypocrisie als de pest en ik steek mijn mening zelden onder stoelen of banken. Als de jonge vrouw, die ik in al mijn verdere publicaties Mina Mosanu zal noemen, mijn hulp inriep, heb ik dan ook niet geaarzeld om haar te helpen. Dat deed ik zonder bijbedoelingen, zonder ook enige compensatie te eisen, van welke aard dan ook. Dank zij mijn hulp is deze jonge vrouw uiteindelijk naar haar land en familie kunnen terugkeren. Dat had zij al verschillende keer geprobeerd, door de hulp in te roepen van humanitaire organisaties, maar die hadden haar veel beloofd, maar niets gedaan. Mina Mosanu ontdekte vrij snel dat deze organisaties een totaal andere agenda gebruikten dan die waarmee zij de media tewoord stonden. Meer nog, ze moest toegeven dat heel wat humanitaire hulpverleners de hoofdoorzaak waren waarom de mensenhandel in de Balkan zo winstgevend was geworden.
Mijn Britse collega's waren daar zeker niet voor humanitaire doeleinden. Soms vroeg ik me af of ze dat woord wel begrepen. In ieder geval konden zij mijn zienswijze niet begrijpen. Weldoordacht gebruikten ze leugens en verspreidden roddelpraat, overtuigden daarmee collega's en slaagden erin om me uiteindelijk uit mijn functie te laten ontslaan.
Woedend, maar machteloos keerde ik naar mijn land terug. Zonder tijd te verliezen en in tegenstelling tot wat mijn belagers hadden verwacht dat ik zou doen, begon ik terug te vechten. Ik publiceerde de zaak.
Ik had mij trouwens niets te verwijten. Hoe konden deze bureaucraten, verblind als ze waren door hun harteloosheid, begrijpen dat men geen seksmaniak hoefde te zijn om een vrouw uit de klauwen van gewetenloze mensenhandelaars te bevrijden. In hun ogen was ik waarschijnlijk een oude geilaard die een vrouw had gekocht voor eigen gebruik! Nochtans hadden zij geen enkele aanwijzing die een dergelijke gevolgtrekking rechtvaardigde. Daar ze uiteindelijk niets belastend konden ontdekken, construeerden zij dan maar zelf een verhaal, geïnspireerd door hun ziekelijke fantasie. Nochtans waren zij alles behalve voorbeelden van moraliteit. Consumenten van een systeem dat zij zogezegd bestreden. Wanneer men de betrokken personen van nabij bestudeerde, ontdekte men al gauw hun ondeugden en zwakheden. En dat is nogal mild uitgedrukt. Ik ben geen psycholoog, maar dat hoefde ook niet om de hoofdfiguur in deze zaak, een politiek adviseur, als een alcoholist te ontmaskeren. De geur die hij verspreidde hoefde geen diepgaande analyse om te weten dat die niet van zijn aftershave kwam. Maar dat scheen het commando niet te storen.
Enkel door geschikte manipulaties slaagden vier Britten en een Fransman in hun machiavellistisch opzet. Maar zij hadden mij van begin af verkeerd beoordeeld.
Toen ze veronderstelden dat ik mijn vrouw bedrogen had, namen ze aan dat ik stilzwijgend de zaak over mij heen zou laten gaan, dat ik mijn ontslag zou aanvaarden.
Een enorme flater.
Ik verafschuw leugens en ik had niets te verbergen. Toen ik thuiskwam, vertelde ik mijn familie het ganse verhaal, hoe pijnlijk dit voor iedereen ook was. Vervolgens publiceerde ik het verhaal op Internet. Helemaal geen probleem voor een informaticus, maar ik beperkte mijn actie niet alleen tot mijn eigen sites, maar bracht alle details op tientallen blogs. Toch achtte ik dit als onvoldoende. Ik wilde vooral eerherstel en ik legde onmiddellijk een klacht neer bij de Europese bemiddelaar.
Eerst deed die ook een poging om de zaak zo snel mogelijk af te ronden, door mij in de kou te zetten, door te beweren dat ik me eerst bij de Europese raad moest beklagen. Onmogelijk, want die had medeverantwoordelijkheid in de affaire, daar de administratie van het EUPM-voorbereidingsteam deze raad ondergeschikt was. Normaal dat die de zaak zou klasseren.
Toen de bemiddelaar kort daarop vervangen werd, bleef ik aandringen bij zijn plaatsvervanger. Mijn revelaties op Internet werden gedetailleerd en doelgericht. Tevens publiceerde ik de foto's van de betrokkenen, hopende dat er een rechtzaak zou van komen. Maar hoe konden die dat doen zonder zichzelf bloot te geven? De nieuwe bemiddelaar begreep onmiddellijk dat het mij ersnst was, dat ik mijn beweringen ook met bewijzen kracht kon bijzetten, in tegenstelling tot wat de samenzweerders beweerden. Ik had ook meerdere getuigen die bereid waren voor een rechtbank te verschijnen.
Toch duurde het nog twee en een half jaar voordat ik door de Europese Unie in eer hersteld werd. De Europese raad en de EU Politie administratie heeft alles geprobeerd om mij in de regen te laten staan. Maar het was voor iedereen ondertussen duidelijk geworden dat de Britten mijn functie hadden begeerd en op zeer onprofessionele manier een fake story hadden gebruikt om de Chief EUPM te overtuigen van mijn zogezegd "wangedrag". Ze konden hun fouten niet wegwissen en die werden uiteindelijk door de bemiddelaar erkend en veroordeeld! Ongelofelijk? De Britten zijn niet van een kleine vervaard indien het gaat om iemand te kelderen en daarvoor hoeven ze geen bewijsmateriaal. Ik herinner me de zaak Stankovic, een Brits majoor die tijdens de oorlog in dienst van verschillende generaals als tolk in Bosnië werkte. Op basis van geruchten heeft men toen zijn loopbaan vernietigd. Doordat een artikel in een Amerikaanse krant bedekte toespelingen had gemaakt, beschuldigde de Britse autoriteiten hem zonder enig bewijs van spionage en het heeft jaren geduurd vooraleer hij in eer hersteld werd. Maar zijn loopbaan was ondertussen vernietigd.
De EUPM administratie moest noodgedwongen mijn achterstallige vergoedingen betalen. Het belangrijkste echter was dat ik in eer hersteld werd. Spijtig genoeg gingen de boosdoeners vrijuit! Een kleine troost dat ik met de publieke uitspraak ook het recht verwierf om die vijf acteurs eventueel voor de rechter te slepen.
Later ontdekte ik dat een van de vijf personen, jaren voordien in Mitrovica uit zijn functie ontslagen was nadat hij, als commissaris van de CIVPOL tijdens plaatselijke rellen alle controle over een operatie verloren had. Bij deze actie waren er verschillende doden gevallen en de publieke opinie, alsook de pers, hadden hem van partijdigheid beschuldigd. Ook in mijn zaak stelde diezelfde luitenant-kolonel zijn onbekwaamheid duidelijk onder bewijs. Als plaatsvervangend deputy chief, had hij een onderzoek moeten instellen toen de Britten mij heimelijk beschuldigden. Als een naïeve beginneling heeft hij uiteindelijk mijn ontslag geschreven en getekend, terwijl de Britten lachend op de achtergrond zijn gebleven.
Na vijf jaar nagedacht te hebben, wil ik eindelijk het ganse verhaal publiceren, zodat al diegenen die mij toen moreel gesteund hebben eindelijk begrijpen wat er toen werkelijk gebeurd is. Met de hulp van een vriend en auteur heb ik mijn memoires geschreven. Het ware verhaal zal zeker vele personen in verlegenheid brengen, maar toen ik hun hulp best kon gebruiken, deden ze alsof hun neus bloedde, waarschijnlijk bevreesd dat hun kleine en grote zonden aan het licht zouden komen. Toch zoek ik geen wraak en het gaat mij ook niet om deze zielige, egoïstische ambtenaren die een verborgen agenda hadden. In hun ogen was ik een hinderend element voor hun nationale belangen en ik moest plaats maken, ongeacht de modus operandi.
Als de lezer weet dat mijn functie zesduizend euro waard was, dat ik onbeperkte toegang had tot alle informatie die door het netwerk stroomde, dan zal hij beter begrijpen waarom een dergelijk complot opgezet werd. Ook zij waren pionnen in het genadeloze spel voor het in handen krijgen van een maximum aan sleutelposities. Zij zouden ook in hun opzet geslaagd zijn indien ze geen beoordelingsfouten hadden gemaakt. Maar veel tijd om te plannen hadden ze niet, want amper een maand later zou ik immers een nieuw contract ondertekenen.
Met deze roman wil ik vooral de bestaande huichelarij in bepaalde organisaties beter belichten want het is een beangstigend feit dat om het even wie, wanneer de belangen van "het gezag" op het spel staan, valselijk als een misdadiger kan bestempeld worden. Bewijsmateriaal is niet altijd nodig. Geruchten doen het ook en zijn een te duchten wapen dat levens kan vernietigen. De gerechtigheid dient de zaak en in een oorlog vallen er ook onschuldige slachtoffers. Dat is hun devies!
Ik zou waarschijnlijk nooit voldoening gekregen hebben noch in eer hersteld zijn, indien ik niet zo volhardend was opgetreden. Indien ik niet zoveel over anderen had geweten. Mijn affaire is geen unicum en men hoeft slecht de website van de EU bemiddelaar regelmatig te bezoeken om daarachter te komen. Het is een feit dat na mijn vertrek er nog twee andere personen op een oneerlijke wijze uit de organisatie werden gezet. Door toedoen van dezelfde personen die in mijn zaak al een hoofdrol hadden gespeeld. Door manipulatie! Een diplomatieke afrekening, heet dat waarschijnlijk, want deze hooggeplaatste personen hadden mij toen gesteund.
Het bijzondere aan mijn affaire is dat de samenzweerders belastende argumenten verzonnen, terwijl zij deel uitmaakten van de Europese Politie in Bosnië, hoewel zijzelf geen politiebeambte waren. Een uitzondering buiten beschouwing gelaten. Nochtans waren het hooggeplaatste functionarissen die een maand later aan de autochtonen zouden moeten tonen hoe die hun baan moesten uitoefenen. Wat een voorbeeld van recht en gerechtigheid.
Drie jaar verblijf in de Balkan, waarvan één jaar als officier burgerlijk-militaire samenwerking in Banja Luka en Albanië-Kosovo tijdens de Kosovo oorlog, en twee jaar bij de Europese unie in Sarajevo volstaan om mijn mening over humanitaire hulporganisaties te herzien en te staven. Begrijp me niet verkeerd, die organisaties doen beslist goed werk en vele hulpverleners geloven steevast in hun taak, maar de doelstellingen van bepaalde organisaties zijn niet steeds dat wat de eenvoudige burger in de media te zien krijgt.
Na lang nadenken en met de hulp van een plaatselijke freelance schrijver, heb ik uiteindelijk besloten om het ware verhaal, waarin ik de werkwijze van bepaalde hoge functionarissen uit de doeken doe, alsnog te publiceren. Op aanraden van een goede vriend die nog steeds in de Europese gemeenschap in Bosnië tewerk gesteld is, heb ik echter alle namen van de betrokken figuren veranderd.
Voor diegenen die mochten twijfelen aan de echtheid van bovenstaande beweringen, ziehier de link naar de website van de Europese Unie, welbepaald naar de gepubliceerde beslissing in de zaak Damm.
Het was toen mei 2005 terwijl alles in november 2002 begon.
http://www.euro-ombudsman.eu.int/decision/en/040471.htm
Paul Damm
feedback van andere lezers- molic
Hi Paul, je kan op mijn hulp rekenen.
damm: Bedank voor alle hulp die je mij geboden hebt bij het schrijven van deze roman (groot woord!) - Julien_Maleur
Ik ben nieuwsgierig. Ik begrijp echter heel goed jouw gevoelens. Ik ben zelf meerdere keren slachtoffer van manipulaties geworden omdat iemand anders een topfunctie die me toekwam ambieerde.
groeten
JM
damm: Bedankt. Wat ik beleefd heb is bijna ongelofelijk te noemen, en toch is het gebeurd. Inbraak in appartement (computers gestolen), terwijl met een schijnzending naar een vergadering van de EU raad gestuurd in Brussel. Personen in verlof gestuurd, kantoor doorzoch, enz...Daarom de titel COMPLOT.
|
