Volg ons op facebook
|
< terug
Ilona's Asshole .7
'Je eerste keer?'
Hij knikte.
Ze rolde van hem af. Hij nodigde haar uit om met hem onderde dekens te kruipen.
'Heel eventjes dan, ik ga zo naar huis. Maar eerst even doeki-doeki doen. Houden we het licht aan?'
'Ik heb altijd het licht aan.'
'Toch niet als je slaapt?'
'Ook als ik slaap. Altijd gedaan, al sinds ik een kind was.'
'Rare jongen ben jij.'
Ze lagen knus en verzadigd tegen elkaar aan in het eenpersoonsbed.
'Arme jongen. Zojuist ontmaagd... ontknaapt eigenlijk. Door míj nog wel. Verkracht zouden sommigen zeggen, ja, op brute wijze verkracht.'
'Morgen zal ik aangifte doen,' gaapte hij.
'Toch vind ik dat het moet kunnen, ik ben het geheel eens met Don Rigoberto uit Los cuadernos de don Rigoberto van Mario Vargas Llosa, die zegt que todos los niños sean desvirgados al cumplir por señoras casadas treintañeras, de preferencia por tías y maestras, dat alle jongetjes mogen worden ontmaagd door getrouwde vrouwen van in de dertig, bij voorkeur door tantes en onderwijzeressen.'
Haar zachte stem, de zangerig uitgesproken woorden, klonken hem als een wiegeliedje in de oren. Binnen enkele tellen lag hij te sluimeren.
Verwarrende droombeelden en rafelige gedachten woelden en woekerden in hem, verdrongen elkaar en vertakten zich eindeloos. Gebeurtenissen waren gaande, adembenemend beangstigend. Lange wormige vingers strekten zich naar hem uit, grepen hem bij de keel, knepen de luchtpijp af.
'Jongen, wat is er?' Ze greep hem bij de schouders en schudde hem wakker.
Hij zuchtte diep. 'Een droom,' mompelde hij. 'Een nare room. Heb ik wel vaker, zoiets.'
'Je maakte van die benauwde geluidjes.'
'Het heeft niets te betekenen. Echt.'
'Arme jongen. Zal ik vannacht dan maar bij je blijven?'
'Graag.'
'Wil je er over praten?'
'Nee. Liever niet. Ik ben het al weer vergeten, ik weet nu al niet meer waar de droom over ging, de beelden vervluchtigen meestal onmiddellijk.'
'Over iets anders dan?'
'Waarover?'
'Wat je maar wil. Over iets leuks. Over hoe het was zo-even, de eerste keer. Wat ging er door je heen?'
Hij trok de dekens wat hoger over zijn shouders en schurkte zich tegen haar aan.
'Of ging er niks door je heen?'
'Jawel... maar dat kan ik je nu niet vertellen, dat durf ik niet.'
'Ach, kom. We hoeven toch geen geheimpes voor elkaar te hebben? Zal ik je dan maar vertellen wat er bij mij gebeurde, wat er door mij heen ging op het moment dat ik je in me voelde?'
Hij knikte.
"Ik had heel even een beeld van mijn man, van Ferdi, toen ik zo op je zat. Zo deden wij het ook altijd, in de vrouw boven positie en de man als onderliggende partij. Net als in die foto van Koons en Cicciolina. Dat kon ook niet anders. Ferdi was een dikkertje. Kort en dik, een mannetje van één meter zes-en-zestig. Ik stak een kop boven hem uit zoals jij nu bij mij met kop en schouders boven me uit steekt. Hij had een buik als een ballon, daar kon hij niet mee boven op mij liggen, dat gaat nu eenmaal niet, zijn pens zat in de weg. Dus ik dacht zo-even met jou: hé, geen buik. Dat was even wennen.'
'Ik zie het voor me,' grinnikte hij. 'Zo'n skippy-bal waar je tegen ligt op te botsen terwijl je het met hem doet.'
'Ach, ik gunde die man zijn verzetje, ik gaf hem zijn roesje. Zelf beleefde ik er niet zoveel plezier aan, moet ik eerlijk zeggen. Voor ik goed en wel op gang kwam was het al weer voorbij. Dat kleine opgerichte stampertje van hem onder aan zijn buik, daar voelde ik bijna niets van als ik op hem zat. Maar ik vond het fijn hem te horen kraaien, die machteloze piepgeluidjes die uit zijn keel ontsnapten - als van een jong hondje of een kindje. Zo anders dan de diepe bas stem van dat drukke bazige mannetje. Het was alsof ik een kindje voedde - een groot kind dat ik van onderen voedde.'
Ze zuchtte. Het was even stil.
'Wat deed je man je eigenlijk voor zijn werk?' vroeg hij.
'Ferdi leidde een groot advocatenkantoor, waar hij heer en meester was. Hij was kordaat, hij imponeerde. Hij bewonderde mij voor mijn talenkennis.'
'Welke talen?' vroeg hij slaperig. Hij kon een geeuw nauwelijks onderdrukken.
'Grieks, Latijn, de Romaanse talen Spaans en Frans. En Engels natuurlijk. Ferdi vond dat prachtig. Hij was bijna tien jaar ouder dan ik; hij zou nu... ik ben drie-en-dertig... hij zou nu twee-en-veertig zijn geweest.'
'Mijn moeder is ook drie-en-dertig,' zei hij.
'Drie-en-dertig? Maar jongen, dat kan toch niet? Hoe oud ben jij ook alweer?'
'Zeventien.'
'Drie-en-dertig, dat is wel uitzonderlijk jong. Je moeder kan toch onmogelijk nog maar drie-en-dertig zijn? Dan was ze, drie-en-dertig min zeventien, dat is zestien jaar toen ze jou kreeg. Is ze wel je echte, biologische moeder?'
'Ja hoor, ze was erg jong toen ze zwanger werd. Van de verwekker, mijn biologische vader, weet ik niets. Dat wordt voor mij geheim gehouden. Een groot familiegeheim.'
'Dat is wel erg jong,' zei ze peinzend. 'Hoe ziet je moeder eruit?'
'Ze lijkt heel erg op mij.'
|
