Volg ons op facebook
|
< terug
Een laatste maal met jou dineren
Het witte damasten tafelkleed is net groot genoeg om over de lage steen te leggen. De weinige bladeren op het arduinen blad heb ik verzameld en die leg ik als decoratie neer. Theelichtjes om wat sfeer te brengen.
Je kijkt toe en in die vierenveertig jaar ben je niets verandert. Ik vraag je of het ok is dat ik de tafel verder dek voor ons twee. Ik verwacht geen antwoord en ik zet de borden neer. Een plat bord en daarop een diep voor de soep. Ik let er op dat ik het mes rechts en de vork links leg. Ik eet nog steeds andersom en je was daar boos om, maar nu heb ik het dus correct gedaan. Een lepel voor de soep naast het mes en een koffielepeltje boven aan de borden voor het dessert. De gesteven damasten servetten leg ik op het soepbord. Och ja, de glazen! Ik heb twee pilsglazen meegebracht. Zelf drink ik liever wijn, maar ik ken je voorkeur nog.
Mag ik je dan uitnodigen om mee aan te schuiven aan deze dis. Ik heb geen hapjes of aperitief klaargemaakt, je zou niet weten waarvoor dit goed zou zijn. De soep, tomatensoep met extra veel balletjes voor jou. Begin nu maar te eten en zoals je steeds zei:' soep moet warm gegeten worden.'
Als hoofdschotel bereide ik een rosbief die nog lichtjes rood is met erwtjes en worteltjes en gekookte aardappelen. Ik beloof je dat ik mijn aardappelen niet zal pletten in de saus. Ja, ik weet nog wat je zei: ' een rosbief mag je niet koud laten worden.'
Ik schenk je biertje uit, het glas schuin en langzaam gieten en dan hoger met het flesje om een mooie schuimkraag te krijgen. Zo, dit is perfect gelukt, santé!
Was het lekker? Dan kunnen we nu aan het dessert beginnen. Vanillepudding met 'petit beurre' koekjes ertussen. Lekker he, papa?
Ik hoor je een grote boer laten en je gaat richting zetel. Op de radio beginnen ze met het 'Belcanto' programma en je begeleidt het snurkend.
Ik kijk naar je vergeelde foto en mijn tranen stromen. Vierenveertig jaar lig je hier onder deze boom en nu papa ben ik even oud als jij op die foto. Ik was veertien en jij zevenenvijftig toen je plots weg was.
Nu ben ik al een paar maanden ouder dan jij toen en het is zo vreemd. Je was nog zo jong en ik vraag me af wat waren jouw dromen ? Waar was je mee bezig? Wat wilde je nog doen?
Ik kom hier niet vaak, ik hou niet van kerkhoven. We hebben besloten om jouw plekje hier na vierenveertig jaar niet meer te verlengen. Het voelt vreemd aan, je zal er niet meer zijn op deze plek en daarom wou ik nog een laatste maal met jou dineren. Ik hoop dat het gesmaakt heeft, papa?
Jouw plek in mijn hart is voor eeuwig, ik zie je graag!
feedback van andere lezers- innerchild
*slik* ... een herhaal om voor altijd in je hart te dragen, Sproet ...
en ik geef je er deze liedjestekst bovenop ... die kwam spontaan in me op bij 't lezen van al die vragen die je je stelde.
Wat waren jouw dromen ?
Waar was je mee bezig?
Wat wilde je nog doen?
"Dad"
I was a kid, you were my dad
I didn't always understand
I wanted freedom, you got mad
You were concerned, I got upset
I didn't recognize you yet
And did you cry, I know I did
When I lied to you
I didn't want to hurt you
I just never knew I did
You never told me that you loved me
I know you didn't know how
I guess that shows we're much the same
'Cause I love you too and until now
I've never said those words out loud
I hope you're proud
To be my dad...
What are your secrets, do you pray
Is there a god that shows your way
I wish I knew...
Do you have crazy fantasies
What happens in your dreams
I want to know...
I guess you'll always be a mystery to me
But you taught me how to value life
And what else do I need
I have a dad who watches over me
K's Choice
sproet: thxs voor de mooie liedjestekst van K's choice.
liefs, trees - jan
graag gelezen trees!
grts
sproet: thxs Jan.
liefs, trees - JC
soms zijn woorden niet genoeg, prachtig stukje en op het einde blijven altijd die vragen waar het antwoord enkel in ons hart terug te vinden is
sproet: het vaag zo: de vragen kennen we, maar de antwoorden blijven we schuldig.
liefs, trees - KOYAANISQATSI
ben even stil geworden... mooi...
sproet: die zie ik als een eerbetoon naar mijn vader, zo'n compliment van jou: er stil van worden.
liefs, trees - Rob
Ik kan goed geloven dat je dit écht gedaan hebt.
sproet: ik zou er geen moeite mee hebben om het effectief te doen, maar dit was een diner in mijn gedachten en met mijn hart.
liefs, trees - Mistaker
Wat mooi!
Ik was ook 14 toen mijn vader stierf, hij was 55. Maar ik heb nooit een band met hem gehad, dat is nou eenmaal zo.
Liefs,
Greta
sproet: we waren thuis met vijf en ondanks dat ik de jongste was vermoed ik dat ik het dichtst bij hem mocht komen.
liefs, trees - matahari
Dit is werkelijk HEEEEEEL mooi!!!
liefs matahari
sproet: fhxs matahari, het is diep vanuit mijn hart geschreven. ik heb afscheid te nemen van zijn nog kleine bestaansplekje op het kerkhof en dat is een beetje vreemd na al die jaren.
liefs, trees - Magdalena
prachtig ontroerend verhaal
(foei, ik mag dat niet zeggen zeker? Ik kreeg goesting om mee te eten! Het is eeuwen geleden dat ik nog rosbief at!)
en ooo zijn wij verschillend! als ik rust nodig heb ga ik moedwillig wandelen op kerkhoven
echt genoten van dit verhaal!
jij een prachtige vader en jouw vader een prachtige dochter
XXXX
sproet: ik weet niet of mijn vader zo prachtig was, maar zijn 'Zijn' heeft me gemaakt wie ik vandaag ben. nu zouden ze hem etiketteren met een diagnose die begint met een A...Je weet als geen ander waar ik het over heb.
liefs, trees - otiske
Heel beeldend weergegeven, het is een heel speciale band hé.
Ik vind dat je het echt prachtig hebt weergegeven.
Heel erg graag gelezen, groetjes.
sproet: ik zag hem graag, heb het hem nooit horen zeggen en ik heb het hem ook nooit gezegd, denk ik.
liefs, trees - Mephistopheles
Zelf heb ik al anderhalf jaar geen contact meer met m'n vader omdat we wegens omstandigheden van mekaar vervreemd zijn maar je tekst raakt me wel. Mooi geschreven, Sproet.
sproet: ik mis hem al vierenveertig jaar en ik heb geen idee hoe het is om op te groeien met een vader. ik idealiseer het beeld niet, maar het gemis is er.
hopelijk komt het nog goed tussen jullie.
liefs, sproet - klaver4
Mooi Trees!
Toen ik klein was, at ik zowat wat je pa at! Tomatensoep (liefst dan nog van unox, de suprème) met balletjes (nog altijd eet ik dat super graag, met vers wit brood met 'beste' boter!!!) en erna rosbief, meestal met aardappelen en bonen! En die dessert was bij ons met speculaas!
:o)
Ik vlieg effe met je mee in de tijd als het mag :o)
psjes, met enige schroom:
jaar ben je niets veranderD
bereidDe ik
jouW plekje hier na vierenveertig jaar
xx
klaver4
sproet: Ik vermoed dat dit een klassiek diner was vroeger.
geen schroom aub om correcties aan te brengen, je doet er me een hemels plezier mee en ik hoop dat Rob het niet leest, ik geef je er een kushandje voor. ik weet dat ik ontzettend veel fouten schrijf en ik zie ze niet. dus als je de moed hebt om correcties aan te brengen, doe het.
zo, hier is het kushandje...
liefs, trees - maxiem
Ik was 25 toen mijn vader stierf. Kettingroker. een herkennend verhaal en levend verwoord! dikke knuffel maxiem
sproet: danke maxiem.
liefs, trees
|
