|
< terug
De scheiding - (55)
Het is stil in de woning. Lisa zit bij het venster en houdt het komen en gaan op straat in het oog. Tezelfdertijd wacht ze wanhopig op het telefoontje met de mededeling dat haar zoontje terecht is. Haar ouders zijn uit winkelen. Af en toe verliest ze concentratie, loopt haar geest verloren in dromenland. Een agressief gerinkel van de deurbel haalt haar terug in de realiteit. Voor de deur staat een politieagent. In de combi, achter het stuur, wacht zijn vrouwelijke collega.
'Is er nieuws van mijn zoon? Hebben jullie hem teruggevonden?' vraagt ze ongeduldig, zodra ze de deur heeft geopend. De agent kijkt haar enige seconden aan, vooraleer te antwoorden. Zijn blik oogt onverschillig. Samen met zijn collega is hij vruchteloos tientallen keren naar de echtelijke woonst van deze mevrouw gestuurd, die gescheiden leeft van haar man, in de hoop daar haar zoontje te vinden, dat door zijn vader werd ontvoerd.
'Neen. Je man is blijkbaar niet thuis. We zijn al verschillende keren gaan aanbellen, maar niemand doet open. En de geburen hebben hem, noch jullie zoontje gezien. Ook zijn auto is weg.'
Als Lisa hysterisch begint te huilen, probeert hij haar te kalmeren:
'Rustig maar, we zullen hen wel vinden. Hij en je zoontje zijn nationaal geseind als op te zoeken. Het is alleen een kwestie van tijd.'
De agent, blijkbaar opgelucht dat zijn boodschap is overgebracht, wil teruglopen naar de combi. Lisa echter bestookt hem met nog tal van vragen. De agent heeft er echter genoeg van. Hij heeft een hekel aan die soort opdrachten. En hij heeft ook een hekel aan jankende vrouwen. Zonder veel omhaal zegt hij:
'Meer kan ik jou niet vertellen. En over ons onderzoek mag ik helemaal niets kwijt. Je weet wel: beroepsgeheim'
Weg is hij, de combi in. Even later is de politieauto uit de straat verdwenen. Lisa blijft alleen achter met haar verdriet en de angst.
**
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- sproet
ik zou de onverschilligheid van die agent in sterker contrast zetten met de angst en het hysterisch reageren lisa. het is mijn idee hoor en dat is een beetje met wat ik bedoel vanuit de buik schrijven.
liefs, trees
Julien_Maleur: Dank je, Sproet.
groetjes
JM - henny
Goed tussendeel en ik wacht het vervolg weer af.
Julien_Maleur: Dank je. Blij dat je blijft volgen (is voor mij de beste fb en stimulans). Al wat nog volgt (en dit al enkele hoofdstukken) moet nieuw geschreven worden. Vandaar soms wat vertraging.
groeten
JM
|
