Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 021. blauwdruk van het mannelijke wezen
Dan richt hij zich op en rent naakt, als een lenig beest de heuvel op. Zijn mannelijke contouren tekenen zich spookachtig af tegen het aarzelende, vroege licht. Breeduit strekt hij zijn armen naar omhoog. Hij stoot een oerschreeuw uit, van Tarzan, van Adam, van een roofdier. Ik voel niets dan ontzag. Het beeld van het mannelijke wezen, groot, breedgeschouderd, wijdbeens, eenzaam, uitzinnig schreeuwend tussen hemel en aarde, zet zich vast in mijn herinnering, als een blauwdruk die elk specimen van het zogenaamde sterke geslacht dat later ooit mijn pad kruist, zal ontmaskeren als een flauw afkooksel, als een fletse zeepbel die bij de eerste de beste aanraking uiteenspat. Dan stapt hij als een heer de heuvel af en merkt met zijn warme urinestraal een deel van de denkbeeldige lijn die zijn territorium afbakent, gedreven als een dier, bewust als een mens. En luidkeels lacht hij omdat hij zich heerser voelt over de grond die hem niet toebehoort. En de godheid, diezelfde godheid die hem heeft gestraft met de seksuele voorkeur die door zijn soortgenoten het meest wordt veracht, zijn liefde voor knapen, bedekt hem nu met een goddelijke glans die mij verrukt.
Stel dat ik een interview zou afnemen van mezelf, en gewoontjes zou verhalen hoe ik het beeld in mijn geest van hoe een man is en behoort te zijn, bijna twintig jaar geleden heb waargenomen in de gedaante van een pedofiel. Niemand zou me geloven. Nochtans wéét ik, Tanne Vangenechten, ja, die Tanne van 'Connie', veertig jaar, intelligent, bescheiden en niet onknap, ongewild dochter van de procureur des konings, en even beducht voor verbaal bedrog als een wasvrouw voor duivenstront, dat het waar is. Het is niet eerlijk. Niet dat ik klein ben en dat de anderen zich groot wanen. Wel dat de waarheid zelden wordt geloofd. Zelden wordt verteld ook. Behoudens door wie het vuur van bij de goden verdonkeremaant en naar de wereld brengt, zorgvuldig verpakt in lange verhalen die haar goddelijke oorsprong verhullen.
Van mijn sigaret blijft nog enkel een peukje over. Ik duw het uit en tracht met mijn dwaze gedachten hetzelfde te doen. Lappie Laptop verduistert zedig zijn schermpje. Dat doet hij na vijf minuten werkloosheid. Wat een gek dier is een mens. In amper vijf minuten tijd kan hij zichzelf doen slinken tot een dwergje en opblazen tot een reus. Zelf weet ik niet waar het er in de wereld allemaal om draait, maar zonder enige moeite kan ik achtereenvolgens de zon, God, een halo, Godot, mezelf en zelfs de clitoris van Joy Vansion als het middelpunt van het heelal zien. Ik kan mijn persoontje voorstellen als een klein verongelijkt kuikentje met een eierschaal op de kop, die na veertig jaar aardig begint te stinken: mijn vader had iets met strafbladen en mijn jeugdvriend had er één. Of mijn ego de wolken in prijzen als de eerbiedwaardige voorzitster van de Verenigde Verongelijkten der aarde. Vereniging mét persoonlijk winstoogmerk.
Op dat ogenblik rinkelt de telefoon. Ria, onze receptioniste: "Tanne, ik heb de voorzitster van de Verenigde Wicca's van Vlaanderen voor jou aan de lijn. Een wicca, dat is toch een heks,hé?" "Ja, Ria, je hebt een heuse heks aan de lijn. Ik was net aan haar aan het denken. Wee mijn gebeente als ze mijn gedachten in haar glazen bol heeft gezien!"
feedback van andere lezers- Jean_Loeckx
Machtig, vs, wat een schreeuw.
Wat een hefpunt.
Wat een oerstuk.
Je hebt als lezer een hitteschild nodig om dit te lezen
alvorens de aarde weer onder je voeten te voelen,
de leuning van je stoel weer tegen je rug krijgt,
en je de stand van de sterren herschikt voelt.
Vansion: Met het oerbeeld van het vrouwelijk wezen heb ik veel meer last, Jean ... Ik denk dat ik die passage maar aan jouw verbeelding zal laten. - Marlis
Het eerste deel met een grote glimlach gelezen. Prachtig beeld dat je hier schetst...
Ik geniet van de dwaling door je hersenkronkels.
Groetjes
Marlis
Vansion: spijtig hé ... dat ze niet allemaal altijd zo zijn ...;) - commissarisV
Meen ik daar een tikkeltje decadentie te bespeuren Van? En het imago van de PDK een beetje verkreukt ? :-) goegoegoe
Vansion: je hebt veel te veel fantasie, jij - niet dat ik dat niet leuk vind ... - maridava
Graag gelezen. - CaptainNorth
rollercoaster
Vansion: Van dit stukje hou ik stiekem zelf het meest... maar daat gaat je niet aan :))) - harmandi
Vanaf hoofdstuk 17 tot aan hier: weer erg goed, An. Jouw manier van beschrijven is werkelijk magistraal. Zonder dat het verveelt duik je de diepte in hiermee en schetst een wereld zoals ik die nog nooit gezien heb, op een manier zoals ik nooit zal kunnen kijken.
Vooral de laatste regels vond ik erg geslaagd. Met een kwinkslag zorg je dat de dromerige lezer weer met beide benen op de grond komt.
Chapeau!
Vansion: word er even stil van ... deze bladzijde is de eerste in de reeks waarover ik zelf tevreden ben ... - Das
Super! Niet loodvrij, maar gewoon, super!
Vansion: geheimpje: dit is mijn lievelingsstukkie tekst enne ... een voorsmaakje van de finale ... - drebddronefish
Die eerste alinea, ongelooflijk, als een echt vrouwtje geschreven, ik voel de literaire stamp in mijn kloten;-)
Vansion: Hey Manu, dit vind ik heimelijk het enige echt goeie stukje van de hele boel. Iemand voor jou vond dit een oerstuk. Ik weet niet of dat klopt. Maar ik schrijf al 35 jaar en veel beter kan ik niet ...
In je kloten: absoluut; maar daarom geen stamp hoor ... een vriendelijke por ...
XXX - marieke
'Het beeld van het mannelijke wezen, groot, breedgeschouderd, wijdbeens, eenzaam, uitzinnig schreeuwend tussen hemel en aarde, zet zich vast in mijn herinnering, als een blauwdruk die elk specimen van het zogenaamde sterke geslacht dat later ooit mijn pad kruist, zal ontmaskeren als een flauw afkooksel, als een fletse zeepbel die bij de eerste de beste aanraking uiteenspat.' zo een lange zin! maar weet begot niet hoe je hem korter kunt maken.
Voor de rest: heel mooi! echt!
Vansion: Haha. Zinnen veranderen is beestig werk.
Dankje voor het lezen. - kronos
ok!
Vansion: niet verklappen: mijn oogappeltekstje
|
