|
< terug
De scheiding - (60)
Hfdst 19. Lisa mist haar zoon
Weer is een dag voorbij. Opnieuw heeft Lisa een slapeloze nacht gehad. Toen ze gisterenavond in bed kroop was er nog steeds geen nieuws van haar zoontje. Het jongetje leek wel samen met zijn vader van de aardbodem verdwenen.
Lisa lag heel de nacht te piekeren. Nu, terwijl ze het ontbijt klaarmaakt, heeft ze nog geen antwoord op de vele vragen die haar geest kwellen. Is het dan toch haar schuld? Had ze moeten terugkeren bij haar man en hun huwelijk nog een kans geven? Ze had het toch niet zo slecht bij hem. Ze herinnert zich de vele momenten van tederheid waarin hij haar zijn liefde betuigde. En ze weet dat hun zoontje zijn oogappel is. Ook moet ze er aan denken hoe hij haar trooste na haar miskraam en hemel en aarde bewoog om haar terug zin in het leven te geven. Neen, ze had het niet slecht bij haar man. Hoe is het dan zo ver kunnen komen? Ligt het aan haar? Had ze hem meer moeten steunen bij de inspanningen voor zijn carrière? Ze heeft het geprobeerd, maar hij verlangde zo veel op zo korte tijd. Zijn toekomstdromen leken haar zo irreëel. Ze begrijpt wel dat hij naar de top wil. Maar hij wil het allemaal zo vlug.
Ze was blij toen hij als reporter aan de slag kon bij de lokale televisie. Ze was fier toen hij voor het eerst op televisie verscheen. Ze dacht toen dat hij tevreden zou zijn en rust zou vinden. Ze hoopte dat hij meer tijd voor haar zou hebben. Vlug echter moest ze ondervinden dat zijn drang naar hogerop niet was gestild. Zijn carrière bleef prioritair. Niet dat hij haar verwaarloosde. Integendeel. Maar ze was jaloers omdat ze niet zijn enige liefde was, omdat ze hem delen moest met zijn job.
Ja, ook zij heeft schuld aan de huidige toestand. Waarom toch was ze zich gaan beklagen bij haar ouders toen haar man voor zijn werk enige dagen naar Zaandam moest? Ze had toch kunnen weten dat zij daarvan misbruik zouden maken, haar tegen hem zouden opmaken. En nu is ze haar man en haar zoontje kwijt.
De telefoon maakt een einde aan haar eenzaam gepieker.
'Met politieassistente Pijkens. Je man en je zoon zijn opgemerkt aan de kust, in de omgeving van Oostduinkerke. Weet jij misschien of hij daar ergens familie of vrienden heeft wonen?'
Dat weet ze niet.
'Maakt niet uit. We zullen hen nu wel vlug te pakken krijgen. De nodige maatregelen zijn getroffen. Er zijn langs de kustweg, in de richting van de Franse grens, extra patrouilles op de baan om naar hen uit te kijken. En er werd ook een helicopter ingezet.'
Weer een ontgoocheling meer. Maar ook een beetje hoop. Blijkbaar heeft haar oproep op de televisie toch vruchten afgeworpen.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- sproet
de mijmeringen van de vrouw en deloyaliteit naar haar ouders.
vlot geschreven, maar er zijn een paar mijmeringen die ik al eerder las, attentie dat je niet in herhaling valt.
liefs, trees
Julien_Maleur: Dank je Sproet. Ik zal er op letten.
vg
JM - henny
Goed dat ze na gaat denken hoe het zover gekomen is.
Julien_Maleur: Dank je Henny om te blijven volgen. Dit is een stimulans om verder te doen.
Groetjes
JM - DeKoeneRidder
Slik!!!!!
Gr. DKR
Julien_Maleur: dank je DKR.
groeten
JM
|
