|
< terug
Charlotte .7
Huub keek grijnzend naar zijn gast. 'Maarten bleef er zelf nogal onbewogen onder. "Net snot", zei hij terwijl hij met verbazing naar het spul keek dat zojuist uit zijn piemeltje was gevloeid. Even later was hij bezig het onder zijn microscoop te bestuderen. Ja, hij voelde zich daarna een hele vent.' In Huubs stem klonk iets door van vaderlijke trots.
Charlotte's stem daalde toen ze het woord weer nam -- het was alsof ze tegen zichzelf praatte.
'Tot hij een jaar of twaalf was -- geslachtsrijp inmiddels -- ging het nog redelijk goed met hem. Geen pijn, alleen steeds die dodelijke vermoeidheid en koorts. En geen eetlust. Hij onderging dapper de ongemakken van ziekenhuisopnamen voor bloed- en urineonderzoek. Van school kwam weinig meer terecht. Iedere dag moest hij uren op bed liggen om op krachten te komen. Mijn baan als lerares klassieke talen gaf ik eraan -- ik stond niet op dezelfde school als Huub, dat hebben we nooit gewild. Zo kon ik me dus volledig aan hem wijden. Na enige tijd van remissie sloeg de ziekte plotseling toe. Als dertienjarig jochie onderging hij weer zo'n periode in het kinderoncologish centrum. Daar raakte hij verkikkerd op een aantrekkelijke blonde ziekenhuismedewerkster -- Marjan, een vrouw van een jaar of vijfentwintig, die een speciale band met hem kreeg. Met haar kon hij over z'n angsten, z'n kale kop en zelfs over de dood praten. Als afleiding en om toch nog iets aan zijn ontwikkeling te doen, leerde hij Engels door steeds een bladzijde van een Amerikaanse roman en de Nederlandse vertaling ervan naast elkaar te leggen en de zinnen hardop te lezen. Marjan hielp hem daarbij. Het boek was een oude, nu geheel vergeten bestseller van Vizinczey getiteld In Praise of Older Women. De Nederlandse titel luidt Loflied op de rijpe vrouw. Maarten identificeerde zich met de hoofdfiguur, die in het begin van het verhaal eveneens twaalf of dertien is, en op die leeftijd zijn eerste seksuele ervaringen opdoet. Met een volwassen vrouw.
Het was inmiddels duidelijk geworden dat er geen hoop op genezing was, dat zijn toestand gaandeweg zou verslechteren. Met de moed der wanhoop besloot Maarten Marjan te vragen het nu één keer "echt" met hem te doen -- dat wilde hij nog graag in zijn korte leven meemaken. Maar hij durfde het haar niet rechtstreeks te vragen, dus vroeg hij mij om als postillion d'amour op te treden. Maar ik weifelde, ik vond dat hij dat zelf moest durven vragen -- nee heb je al, zei ik, ja kun je krijgen. Toen onderstreepte Maarten de zin in het boek waarin de hoofdfiguur aankondigt dat hij uit het raam zal springen als hij de vrouw die hij begeert niet durft te vragen om met hem naar bed te gaan. Ten overvloede zette hij er nog een groot uitroepteken in de kantlijn bij.' Haar ogen dwaalden over de boeken in de kast naast Huubs stoel. 'Waar hebben we dat boek, zoek eens even. Bladzijde 69, soixante-neuf -- makkelijk te onthouden. Mijn God wat hebben we wat afgesoixantneuft hier op deze bank.'
Huub probeerde het boek te vinden. 'Eerlijk gezegd leek die Marjan wel wat op Charlotte zoals ze eruit zag toen ze zelf vijfentwintig was. Behalve dan dat Marjan blond was.' Hij vond het boek niet.
'Geeft niks,' zei Charlotte. 'In ieder geval liet hij haar die bewuste bladzijde zien en zij las verder hoe de vrouw in kwestie erop reageerde. Het antwoord las ze luidop: Dat is dan in orde. Je hebt het me gevraagd, dus nu hoef je geen zelfmoord te plegen. En ook nog eens in het Engels, waarin Maarten dezelfde passage had aangestreept: That's settled then. You've asked me and now you won't have to kill yourself.'
Charlotte zuchtte. 'Kun je dit wel aanhoren? Heb jij dat nooit gehad, dat je het graag eens "echt" met een vrouw... in een vrouw...?
Ze had haar gezicht plotseling naar Erik gewend en keek hem nu met grote, zoekende ogen aan. 'Met mij bijvoorbeeld?' Ze bleef hem verwachtingsvol aankijken. Erik voelde zich ineenkrimpen. Met een zachte stem voegde ze eraantoe: 'Ik wil het wel... tenminste, als jij dat ook graag wilt...'
Erik keek geschrokken naar hun gezichten. Huub zat, glas in de hand, hem vriendelijk lachend toe te knikken. 'Ja jongen, daar hebben wij nou eenmaal heel andere opvattingen over dan de gebruikelijke. En op je tweeëntwintigste nog nooit met een vrouw geweest... ín een vrouw... daar moet toch nodig iets aan gedaan worden. Het moet er toch es van komen, vind je niet?'
feedback van andere lezers- Magdalena
rap naar het volgende nu
(smile: het voordeel van 'te laat' te lezen... je kunt het lezen als een boek) - DeKoeneRidder
en toen?
Gr. DKR - Julien_Maleur
Vlot te lezen en spannend. Beviel me wel
groeten
JM - otiske
Geweldig, ik kijk uit naar het volgende stuk.
Weer graag gelezen, groetjes.
|
