Volg ons op facebook
|
< terug
Charlotte .9
Ze richtte zich tot Erik en zei: 'De moeder was bereid om onze veertienjarige jongen ter wille te zijn -- die leeftijd zou haar eigen kind nooit bereiken, dat was een ding dat zeker was. Voorwaarde was wel dat ik op mijn beurt haar man op dezelfde manier... troostte. Want die liep met zijn ziel onder de arm en viel al haar vriendinnen lastig. Ook haar jongere zusje en de babysitter. Bij iedereen kwam hij een potje janken en een potje neuken... nou ja, dat wilde hij althans. Bij verscheidene vrouwen was hem dat ook gelukt. Bij haar zusje bijvoorbeeld, een meisje dat nog in de vierde klas van de middelbare school zat. En bij haar beste vriendin. De man was radeloos, zijzelf ook -- een keurig nette, aantrekkelijke vrouw van ongeveer Marjans leeftijd, vijfentwintig, met blond haar net als Marjan. Ze maakte op mij een trieste indruk, ze sprak zacht met een trillende stem. Het huilen stond haar duidelijk nader dan het lachen. Enfin, Maarten werd nog steeds verteerd door verlangen. Naar Marjan. En omdat het hoge woord eruit was verwachtte hij eigenlijk dat het ging gebeuren, dat ze hem mee zou nemen naar een verlaten ziekenkamer of naar de donkere ruimte achterin de gang waar emmers en bezems en andere schoonmaakspullen waren opgeslagen. Of dat ze `s nachts op de zaal stilletjes bij hem in bed kroop, de gordijnen om het bed dichtgetrokken. Maar niks daarvan. Hij dacht dat ze had toegestemd toen hij haar de woorden uit het boek had laten lezen, maar dat was een misverstand -- die vlieger ging niet op. Dat hij op die manier zijn diepste wens kenbaar had gemaakt, was voldoende geweest, redeneerde zij. Dat had hij dan toch maar gedurfd. Dat waardeerde zij, en daar moesten ze het beiden maar bij laten. Ze was nogal geschrokken van zijn zelfmoordgedachte, vertelde ze me later. Zoiets mocht gewoon niet in hem opkomen. Ze moet gedacht hebben: dood ga je toch al, daar hoef je heus niets voor te doen.'
Charlottes hand hield niet op met het achteloos strelen en kneden van zijn geslacht door de stof van zijn broek heen. Alsof wat ze bij hem deed haar hielp bij het nadenken, het zoeken naar woorden, het ordenen van haar herinneringen.
'Maarten was verslagen. Hoe hij haar ook smeekte -- met woorden, maar vooral met zijn ogen -- ze ging niet op zijn avances in, dat kon zij beslist niet. Ook al zou ze dat misschien wel willen. Maar nee, wat moest ze dan bijvoorbeeld tegen haar vriend zeggen met wie ze al een paar jaar samenwoonde? Of moest ze het dan voor haar vriend, haar verloofde -- ze gingen binnenkort trouwen -- verzwijgen, als ze zou doen wat Maarten van haar verlangde? "Een keertje maar," smeekte hij haar, "Alleen om te weten hoe het is... hoe het voelt. Anders ben ik straks dood zonder ooit zoiets lekkers meegemaakt te hebben. Dan heb ik er alleen maar over gehoord en gelezen."
Nu moet je weten dat hij een nogal door de literatuur bepaald beeld van het hele gebeuren had omdat hij vanaf zijn elfde ongelooflijk veel boeken las waarin de paringsdaad uitvoerig wordt beschreven -- Wolkers natuurlijk, en Mulisch in dat dikke boek van hem waarin iets staat over een rijpere vrouw die met haar geslacht de pik van een veel jongere man zowat oppeuzelt, daar wilde hij graag het fijne van weten. Bestonden zulke vrouwen echt? En was Marjan ook zo happig? Of ik, zijn eigen moeder? Allemaal vragen die hij aan Marjan en ook aan mij stelde. Marjan had erom gelachen, het leek haar meer iets voor Zuster Dracula, zoals men haar noemde -- een nogal aparte vrouw met opgestoken ravenzwart haar, die altijd bloed kwam aftappen. Een mooie, ongenaakbare vrouw -- ook wel een beetje mysterieus, niemand kreeg hoogte van haar.'
Huub graaide in het boekenkastje naast hem en pakte een verfrommeld schoolschriftje. 'Hier is het gedichtje dat Maarten voor die zuster probeerde te schrijven, het is jammer genoeg niet afgekomen en hij heeft het nooit aan haar kunnen geven. Ze was bloed komen aftappen net toen hij een programma over een beroemde Nederlandse schrijver op de tv boven z'n bed volgde.'
Erik las het slordige handschrift met vele doorhalingen en hernieuwde pogingen om een zo goed mogelijke persiflage te maken op een bekend gedicht van de grote volksschrijver.
Zuster Dracula Immaculata
Die al jarenlang kankerpatiënten
Het bloed komt aftappen in bed
Zal nooit haar naam vermeld zien
Maar Reve met zijn paapse huichelsmoel
Presteert het, kond doende over dit of dat,
Met zijn vrome ezelneukersponem te verschijnen op tv
Toch maar goed dat er geen God is.
'Niet slecht voor een jongen van dertien,' gaf Erik toe. Hij wist niet wat hij er verder nog van moest zeggen. Een aardje naar zijn vaartje, had de jongen, dat was duidelijk.
'Hoe dan ook,' hervatte Charlotte haar verhaal. 'Aan den lijve ondervinden hoe dat voelde, het binnengaan in een vrouw, nee, dat was iets wat Marjan niet voor hem kon doen, hoezeer het haar ook speet. Ze was erg op hem gesteld, hij was een heel bijzondere jongen, heel anders dan andere jongens van zijn leeftijd -- nog geen veertien, het was haast niet te geloven, je zou eerder denken aan iemand van achttien. Dat kwam vast door alles wat hij had meegemaakt en door zijn buitengewone belezenheid. Ze nam het hem niet kwalijk -- integendeel, ze was zeer gevleid door zijn verlangen zoiets moois juist met haar te beleven, maar dat kon nou eenmaal niet, dat hoorde niet zo, dat mocht ze niet voor hem doen. Wel had hij ook bij haar iets wakker geroepen, een warme gloed van vriendschap voelde ze voor hem, een soort liefde die heel anders was dan de liefde die ze voelde voor haar vriend met wie ze samenwoonde. Maarten was niet zomaar een grappig, wijsneuzig jongetje, nee, met hem kon ze op voet van gelijkheid praten over serieuze dingen en levensvragen, zoals ze dat met niemand anders kon -- zeker niet met haar vriend, die zich alleen maar interesseerde voor z'n werk en voetbal op tv.'
Huub had het schriftje, na het vluchtig te hebben doorgebladerd, weer opgeborgen. Erik kon maar niet begrijpen dat de man het allemaal maar goed vond wat zijn vrouw vertelde. En vooral wat ze deed. Schijnbaar onbewust bleef ze met haar hand in zijn kruis kneden. Hij was er zich pijnlijk van bewust. Ze moest nu gauw ophouden anders hield hij het niet meer uit. Hij legde zijn hand op de hare om haar tegen te houden. Ze keek hem verbaasd aan en vroeg: 'Arme jongen, kun je er niet meer tegen? Wordt het te lekker voor je? Ik zal ophouden je zo te plagen. Maar hij mag niet verslappen; ik wil hem er straks nog wel bij me in hebben, hoor.'
Erik zoog de lucht in tussen zijn tanden. Huub keek hem grijnzend aan. 'Zal ik jullie nog iets inschenken?' vroeg hij. Charlotte knikte. 'Ja, doe maar.'
feedback van andere lezers- Magdalena
indrukwekkend geschreven! Zo begrijpelijk, verstaanbaar dat je je zo kunt inleven in een andere moraal... nogal tricky en niet voor pubers, maar zéér boeiend! - DeKoeneRidder
Prachtig!! Kom me aub halen en zet me in jouw verhaal neer? ;0)
Gr. DKR - Julien_Maleur
Een potje janken en een potje neuken. Hij weet wel de aandacht te trekken. Graag gelezen
groeten
JM - otiske
Geweldig ik lees het nog steeds met plezier hoor.
groetjes.
|
