Volg ons op facebook
|
< terug
H1 Indonesiä d3 De tegenaanval
H1 Indonesiä d3 De tegenaanval
Als ik met het illustere trio 's morgens het hotel wil verlaten staat de gehele personeelsafdeling alweer een paar uur te wachten tot wij onze kamers uit komen om ons goede morgen te begroeten en een goede reis toe te wensen. Ik krijg een vermoeiende flashback van de dag ervoor van het handjes schudden dus zet ik mijn Rayban op en kijk zo streng mogelijk, ik zie toch niets meer dan een wazige rij mensen over een rode streep wat de loper is waarschijnlijk vanwege de kater en geef dus maar snel en strak een eresaluut en loop dan met hele grote stappen op het zonnelicht af dat door de bevrijdende ramen van de uitgang schijnt.
"Jij bent ook grof," zegt mijn vader. "Je kunt ze toch wel een handje geven." Ik reageerde niet eens als ik mijn vader en Ed achter mij iedereen dag hoort zeggen en of bedankt.
Ik wilde mijn meisje zien en snel ook.
Anton de commissaris staat gelukkig te wachten bij de uitgang met een pul koud bier met een ijsklont erin op een zilveren plaat alsof ik met een gouden schaar een lintje moest doorknippen. Ik sla hem in een keer achterover, laat een boer en zegt: "Good job Anton, I will recommend you by the President for promotion." En laat nog een boer.
Anton staat weer te buikschudden van het lachen.
Ik geef hem een schouderklopje: "Good Job, good job."
Bij het woord President boog de Chinese directeur van het hotel die buiten wachtte nog dieper dan ik voor mogelijk hield en moest ik hem origineel persoonlijk aan zijn Batikkraag weer rechtop trekken om hem te bedanken uit naam van mijn vader Ronald Reagan, de bevolking van de Verenigde Staten van Amerika, mijn bodyguards, de minister van binnenlandse zaken en alle andere landen die dankzij 'ons' leven in 'vrijheid'. Waar ik het vandaan haalde weet ik niet. Ik denk dat er te veel presidentiele Amerikaanse toespraken op tv zijn en dat er één was blijven hangen want de toespraak vloeide als ingestudeerd uit mijn mond. Ik ging verder: "We hebben de economische waarden van het Hotel zeer intensief doorgenomen en getest en heel hoog ingeschat en het zal worden vermeld op de lijst der Toeristische planning van Amerika in Indonesiä."
"Dank je wel, dank je wel," zegt de Chinees als wij de rode loper aflopen waarlangs gouden Boeddha's staan met tientallen rokende wierookstokjes, vertrouwend op zijn fortuinlijke toekomst dankzij God en Reagan.
Er is vervoer voor ons geregeld maar tot die aanwezig is wachten wij aan de overkant in de schaduw en zien en horen wij nog net hoe de rode loper met een grote mond richting zijn personeel word binnengehaald. We worden opgepikt met een bustaxi en die rijdt ons totdat deze blijft steken in de modder vlakbij Karang Anyar. Dat wil zeggen een dik half uur jungle tussen ons en het dorp in. Maar dat wilde ik nog even voor mij houden. Vooral voor mijn vader en Anton die het liefst geen ene meter wilden lopen in Indonesië. Ze staan perplex als wij gedropt worden in de bush. Daar staan we dan. Iedereen kijkt mij aan en ik hun.
"Wat?" vraag ik roepend.
Als een doorgewinterde Indiana Jones met een tropenkolder overzie ik de 'schade' van afgelopen dag en nacht. We zagen er verneukt, verzopen en versleten uit. Een beetje lichtblauw en fel wit schijnt door het dikke gebladertedak boven ons heen en in de verte zie ik net de bovenste bergtoppen. Het licht beschijnt ons gezelschap in gekleurde vlekken waardoor het leek alsof we in camouflagekleuren waren.
Ik zie mijn vader er uitziende als een Colombiaanse drugslord met zijn spierwitte hoed, zwarte rand erom een Rayban er onder en half ongeschoren zoals Sean Connery met daaronder een Hawaishirt of een Mexicaanse Cowboy uit The Wild Bunch van Sam Peckinpah. Hij staat om zich heen te kijken en naar boven. Op zoek naar apen wellicht? Vogels?
Dan Anton; spijkerbroek colbertje, cowboylaarzen en dan dat ontzettend zichtbare Magnumkanon onder zijn oksel aan die witte riem die reikte tot zijn heup, Clint Eastwood als Dirty Harry in Magnum Force. Deze vind het maar helemaal niks hier en houd zijn hand angstvastig op zijn blaffer.
Dan kijk ik naar Ed Rumambi onze 'spreekbuis' ons 'gezicht' onze 'Indonesische gids' de man van normen en waarden, gekleed in traditioneel batik net als alle ministers en andere oplichters.
Hij had mij de andere al zien bestuderen en toen ik aan hem begon draaide hij zich snel lachend, mijn gedachten lezend om en liep richting Karang Anyar.
"Wat een familie joh, daar kom ik mee aanzetten, het goede voorbeeld" zeg ik per ongeluk hard op.
"Nog klagen ook?" Vraagt mijn vader. "En is het nog ver lopen?"
Even twijfel ik of ik hem de waarheid zal vertellen wat ik op een gegeven moment ook doe als het 'spookstadje' wat het toen nog was in zicht komt.
"Godverdomme ik ben versleten," klaagt mijn vader," en Anton kon helemaal niet meer praten, die gromde alleen nog maar.
"Jongens," zei ik: "vanaf hier is het oppassen voor de vijand."
"Ed regel jij koud bier, Pa en Anton wachten jullie in de schaduw daar zo, dan verwittig ik mijn 'pleegvader' de Camat, het dorpshoofd dat mijn 'familie' is gearriveerd."
"Wacht nou eens even!" Zegt mijn pa.
"Waar is je meisje nou? Waar woont ze?"
"Zie je daar die bergen daar pa?" "Ja?" "Zie je die hoogste berg pa?"
"Die in de wolken steekt?" vraagt hij.
"Ja die" "Daar de top van, daar woont ze!"
Anton draait snel zijn rug naar me toe als teken van protest en mijn vader zat nee te knikken en wilde nog wat zeggen maar zijn mond bleef gelukkig open staan van verbazing en ik was al onderweg naar het huis van de Camat aan de overkant.
"Ed maakt er maar acht bier van," hoor ik hem kwaad aan de overkant roepen als ik op de deur staat te kloppen van het opperhoofd. "Met veel ijs."
"Frans denkt geloof ik dat we gek zijn, ik zet geen stap meer!"
Ed gnuifelt, zie ik aan zijn houding, Anton bromt en mijn vader zit op zijn voorhoofd te tikken richting mij.
Doe open die deur, denk ik net als de deur dan daadwerkelijk ook eindelijk open gaat. Weer die mooie meid van mijn vorige bezoek die snel weer wat kippen uit het huis jaagt. En daar was mijn pleegvader weer in zijn onderbroek met hoed en veren op. Volgens mij ligt die de hele dag die mooie meid te kieren en wat die met die kippen doet dat weet ik niet. Maar ze rennen wel keihard weg voor hem, dat vind ik toch wel op zijn minst opmerkelijk.
De Camat schrikt als hij mij ziet en geeft de meid een uitbrander dat ze hem niet gewaarschuwd heeft voor zo'n 'hoog' bezoek.
Hij verontschuldigt zich voor zijn kleding en roept mijn 'familie' binnen, slikt raakt zijn stem kwijt en vliegt een zijdeur door.
"We zitten in ieder geval in de schaduw nu," zegt Ed. "Nu maar hopen dat hij echt aan onze kant staat." Zegt hij pestend.
Anton begint de kogels in zijn cilinder bij te vullen vanuit zijn riem. Mijn pa neemt een slok bier en houd de lege pul stevig vast. Ik check onbewust mijn vlindermes en verplaatst het van mijn linker naar mijn rechterbroekzak terwijl ik honderd procent zeker wist dat het goed zat. "De Camat staat aan onze kant jongens." "Vertrouw me nou." Ik ging in de burgemeestersstoel zitten met mijn benen over de leuningen geslagen. "Dit is mijn huis, mijn stiefpa!"
Ed lacht.
"Frans hier kun je niemand vertrouwen," zegt mijn vader op zich gelijk hebbend. Ed sprong mij eindelijk bij: "Als Frans echt geadopteerd is zit het wel goed."
"Denk ik hoor," er achter aan plakkend om een slag om de arm te houden, de slang.
feedback van andere lezers- DeKoeneRidder
Hahahahahaha,ik heb echt genoten!!! Doe er volgende X een stukje over Indonesisch eten bij? Nasi, loempia, kloeploek en sambal bij.
Gegroet gij avonturist, DKR
Francis: Dat eten zal ongetwijfeld gebeurt zijn maar dat herinner ik me niet zo meer Altijd maar omdat het moest dat eten drinken en kieren was veel belangrijker maar je hebt gelijk ik vergeet te eten in het verhaal
Bedankt
gr Frans - killea
Fantastic writing, Frans. Keep at it, babe!
xx
j
Francis: I ll with a litlle bit help of my friends
xx - Mephistopheles
Geweldig gelachen met dit.
Francis: Jofel ga jouw ook weer lezen
druk gehad..
gr Frans - Mistaker
Weer heel graag gelezen, echt gers.
Wat een ramp die wedstrijd! (ik was zo in de war dat ik een gedeelte van mijn voor jou bedoelde fb in mijn fb op een ander verhaal heb gezet, stom! Heb die persoon maar ff een mail gestuurd.)
Greta xx
Francis: ach ik werd ook helemaal gek v die lelijke geblondeerde neger met zn auw auw auw wat een lubbert zeg..Ik kon niet meer kijken Zat met mn rug naar de tv
ik heb ook gelijk iets lulligs geplaatst eerlijk gezegd
gr Frans - Ivan
Goed zo
doorgaan
Grts.
Ivan.
Francis: Natuurlijk ga ik door
bedankt gr Frans - dichtduvel
kiep kieren, grtz, j
Francis: volgens mij ook..
gr frans - jan
als het boek uitkomt ben ik de eerste die het koopt hoor!
grts
Francis: hahaha dit is de eerste keer dat ik lach in 2 dagen
thnx gr F - sproet
dit leest zo vlot dat ik telkens spijt heb dat het gedaan is.
liefs, trees
Francis: Ik zal mn best te doen maar heb n heel zwaar weekend achter de rug
voel me echt fokked op
xx dag Sproetje en bedankt. - klaver4
benieuwd of die camat effectief geen tweezak blijkt te zijn !
spannend !
gr
klaver4
Francis: Die vent was wel ok..maar beperkt blijkt later
Gr Frans - lief
wat een familie...
xxx
liefs
Francis: Ja joh ik was er toen blij mee
xxx
|
