Volg ons op facebook
|
< terug
Charlotte .14 (einde voorlopig)
'Je zou nog vertellen over zuster Dracula,' zei Erik.
'O ja. Die heb ik bij me uitgenodigd. Ze begreep maar al te goed wat er van haar verlangd werd, toen ik haar vertelde van Marjan. En ze was maar al te bereid om mee te doen. Na die beruchte ouderavond was ze teruggegaan naar de zaal waar Maarten lag, dat had hij me al verteld. Ze had hem een lieve jongen genoemd, een guitig, vroegwijs ventje. Hij durfde haar toen wel de passus uit De ontdekking van de hemel te laten lezen en haar te vragen of zij soms toevallig ook zo'n bijzonder haporgaan had. Nee, niet soms maar altijd, en ook niet toevallig maar opzettelijk, had ze gegrapt. Maar even later bekende ze dat ze hem helaas moest teleurstellen, dat die van haar niets bijzonders was. Was het maar waar! Bij slechts een op de duizend of miljoen vrouwen kwam misschien zoiets voor. Ze hadden er beiden grote lol om. Hij zei dat hij die van haar wel eens wilde zien. Daar zou ze nog eens over moeten denken, fluisterde ze hem toe. Het was streng verboden voor haar om zoiets in het ziekenhuis, en dat nog wel met een minderjarige... ze zou er nog eens over denken. Had hij dan nog nooit zoiets gezien? Alleen die van mijn moeder, vertelde hij, die op de woeste woelige baard van een oudtestamentische profeet leek. Ze moest er hard om lachen, wat eigenlijk niet kon, want anderen zouden wakker kunnen worden. Die van haar leek meer op het spits toelopende puntbaardje van een goochelaar, fluisterde ze hem toe. "Ja, je hebt ze in alle soorten en maten, daar zul je nog wel eens achter komen", had ze er uitgeflapt, zonder te beseffen dat de arme jongen daar waarschijnlijk nooit aan toe zou komen -- zo vertelde ze het me later. Om het weer goed te maken deed ze haar hand onder het laken voor wat "gefriemelpiemel", zoals Maarten het noemde. Om zijn pikkie happy te maken, zei ze zelf. Tegen mij rechtvaardigde zichzelf later door te zeggen dat ze het gedaan had om zijn te grote opwinding en onrust weg te nemen zodat hij na afloop lekker kon slapen. Ze mocht zoiets eigenlijk niet doen, en zeker niet met een minderjarige, maar vooruit, voor die ene keer. Omdat hij zo'n lieve jongen was. Zelf viel ze eigenlijk alleen op vrouwen.
Met zuster Dracula ging het bijna net zo als met Marjan de week tevoren. Ze kwam op een avond dat Huub weg was, naar weer zo'n ouderavond in het ziekenhuis. Hij hield daar weer zijn oratio pro domo. Hij vertelde de aanwezigen wat wij thuis hadden gedaan en rechtvaardigde dat door te stellen dat wij ons allen in het praeludium van een nieuw tijdperk bevonden. Hij was een vox clamantis in deserto. Ik ben blij dat ik er die keer niet bij was: Huub werd niet begrepen en veroorzaakte alleen maar een geweldige rumor in casa. Maar om even terug te keren naar zuster Dracula: Nou díe was toch lesbisch! Altijd geweest, zei ze. Niet zoals Marjan, die tot haar eigen ontzetting met mij hier op de bank haar eerste lesbische ervaring had. Daar was ze van geschrokken, dat had ze nooit van zichzelf gedacht. Ze wist niet wat er over haar was gekomen. Maar zuster Dracula was altijd al de vrouwenliefde toegedaan en wilde het ook met mij. Ik vond het best, als ze dan maar ook met mijn zoon... Voor wat hoort wat, nietwaar? Ze stemde er grif in toe zijn troosteres te zullen zijn. Ik geloof dat zij het zag als een vorm van stervensbegeleiding. Ze had het er althans over dat ze er zorg voor zou dragen dat hij niet ten prooi viel aan wanhoop, dat hij op weg naar het einde... enfin... hij mocht met haar zijn koortsige jongensfantasieën uitleven. Wij stonden voor dezelfde taak: het leven van de arme jongen, in de weinige tijd die hem nog restte, zo aangenaam mogelijk voor hem te maken. Wat vandaag nog kon, zou misschien morgen niet meer kunnen. Ik beaamde dat, dum vivimus, vivamus.
Welnu, zoals Marjan het nog nooit eerder met een meisje of met een vrouw had gedaan, zo had zuster Dracula het nog nooit met een man of met een jongen gedaan. Het was haar eerste heteroseksuele ervaring. Soms begon Maarten in mij, kapte het halverwege af, en eindigde dan in zuster Dracula, ons beiden onbevredigd achterlatend. Zuster Dracula en ik gingen daarna in de kleermakerszit tegenover elkaar zitten met de knieën tegen elkaar. We bevingerden elkaar, terwijl Maarten naast ons als een pasha op de kussens lag. We vonden het fijn dat Maarten ons zo bezig zag, we voelden ons niet op onze vingers gekeken, het haalde ons niet uit onze concentratie.
Hij wilde per se dat wij vrouwen elkaar daarbij in de ogen keken -- zo lang mogelijk. Hij wilde zien hoe onze pupillen hemelwaarts wegdraaien -- dat was het absolute summum -- iets mooiers had hij nooit gezien en zou hij ook nooit meer te zien krijgen. Het gaf hem steevast een hernieuwde stijve. En daar ging het ons om. Om hem. Hij nam dan alsnog het heft in eigen hand of hij sloeg de hand aan zichzelf... of hoe zeg je dat ook weer op z'n Reviaans? Maar het eindigde er altijd mee dat hij z'n pikkie toch weer liever in een van ons stak. Om het af te maken.'
(Ik laat het hier voorlopig bij, ik moet nu eerst verder schrijven aan dit verhaal. Ik dank mijn lezers en de commentaar-gevers; jammer dat ik niet weet hoeveel lezers ik heb gehad)
feedback van andere lezers- Magdalena
ik zit met een ietwat bevreemd gevoel
magnifiek gebracht
het is de nakende dood van de jongen die iets wat anders compleet laakbaar aanvoelt toch acceptabel lijkt te maken
heel vreemd en fameuze stof om na te denken!
Super hartelijk proficiat met dit schrijven! - DeKoeneRidder
Mooi einde van een mooie reeks!
Gr. DKR - otiske
Sterk hoor, graag gelezen ook.
we wachten toch op het vervolg.
Groetjes. - arwenn
Ik stuitte vanmorgen vroeg op dit verhaal;
En heb een kleine twee uur genoten van alle 14 delen!
Goed geschreven, ik krijg er een heel dubbel gevoel van.
Het is niet gewoon dat iemand zulke gevoelens krijgt bij zijn/haar kinderen; maar in dit verhaal is het zo normaal dat het verwarrend is.
Ja, ik heb me vermaakt met dit verhaal.
Xx
|
