naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

ontbranding van mezelf

door yellow

Als een pyromaan ontvlamde ik in woede



Moe reed ik naar huis,

de wielen draaiden snel rond hun as

maar dat zag ik niet want ik zat veilig in mijn cockpit.



Het was laat voor mij en vroeg voor andere mensen.

Ik was uitgeblust zonder brand te moeten stichten.

Ter hoogte van Puurs veranderde mijn situatie.



De veilige cockpit werd een gevangenis,

er was een file onstaan van ongeveer tien kilometer.

Ik kon niet weg, er was geen vluchtweg.



Toen voelde ik woede opborrelen,

ik wou mijn stuur erafbijten of mijn auto in elkaar slaan.

Groen, geel en rood, zo zag ik eruit.



Ik was echt zo kwaad, waarom moest ik na een lange werkdag

nog een halfuur staan aanschuiven, ik schrok van mijn woede.

Beklagen van mezelf hielp me geen meter vooruit.



Soms vraag ik me af waarom ik op deze manier leef.

het is een eentonige manier van werken en slapen.

Niets springt eruit, de spanning is weggezonken.



De woede zet mijn hart flink in brand.

Ik wil uitbreken, leven, en toch voel ik me zo moe als de dood.

Het brandt, vanbinnen ben ik nog steeds een pyromaan.



Yellow/12-09-2008

feedback van andere lezers

• sproet
  dit is een herkenbaar stukje, sommige dagen kan je weinig hebben...
  de manier waarop je het weergeeft is mooi, de dagelijkse sleur en de tegenslagen die je verhinderen je innerlijke vuur te laten branden, je eigen creativiteit.
  wees nog maar een beetje pyromaan op de site...
  
  liefs, sproet
  yellow: Dank u wel voor deze mooie fb,
  groetjes,
  Marc
• DeKoeneRidder
  Slik!!!!!
  
  Gr. DKR
  yellow: thx,
  groetjes,
  Marc
• marrik
  Marc is een beetje licht ontvlambaar? Zelfs het beeldscherm voelde heet aan.
  
  Mooi en herkenbaar.
  
  Marcel
• otiske
  Nooit je stuur eraf bijten hoor.
  heb je daarna al die kosten in de garage en bij de tandarts.
  Goed weergegeven en graag gelezen, groetjes.
  yellow: :)))
  ik zal erop letten,
  groetjes,
  Marc
• jan
  ik ken dat gevoel, je leven gaat voor bij, je werkt voor de belasting en als je met pensioen kunt, ben je gesloopt,
  ik zit nu thuis met een nekhernia (twee maanden al en ik heb ondanks de pijn het gevoel dat ik nu pas leef, voor mezelf, de dagen vliegen voorbij als ik schrijf, zonde van de tijd, ik hoop met mijn Flarfboek door te breken zodat ik eindelijk kan gaan leven na 52 jaar, maar dat is een droom....
  
  grts keep the faith!
  yellow: dank voor deze reactie,
  ik hoop dat jij je dromen kan waarmaken en dat je gezondheid weer snel beter wordt,
  groetjes,
  Marc
• klaver4
  is goed dat het nog brandt vanbinnen; misschien moet het dan toch eens tot een uitslaande brand laten komen ? ;o)
  grz
  klaver4
  yellow: thx, groetjes,
  Marc
• Vansion
  Heb net 'de muur' en 'het gevoel van wraak' herlezen. Geef hier commentaar omdat ik vind dat deze tekst het vorige overstijgt. Niet qua inhoud, maar qua expressie.
  
  misschien ben je je er niet van bewust maar de eerste drie strofes in combinatie met de kopzin zijn zo concreet en voelbaar, dat ze volgens mij veel betastbaarder zijn voor de lezer dan al de uitleg die erop volgt. Ik denk dat je op die weg moet voortgaan: concrete gewaarwordingen beschrijven of zelfs gewoon verzinnen, om uiting te geven aan wat met geen pen te beschrijven is.
  
  De laatste twee strofes zeggen 'het'. Maar je schrijven zal pas naar de keel grijpen als ze kunnen weggelaten worden.
  
  (weet niet of ik duidelijk ben, anders roep je maar)
  yellow: bedankt vansion,
  ik heb het ook even herlezen, en inderdaad,
  dat laatste deel is meer verduidelijking dan gedicht,
  groetjes,
  Marc