|
< terug
De scheiding - (62)
Zondagmorgen. Vandaag zal Michel opnieuw afscheid moeten nemen van zijn zoontje. Toen hij gisteren naar zijn vrouw telefoneerde heeft hij haar beloofd, dat hij Bartje deze namiddag bij haar terug zal brengen. Hij is triestig en voelt zich leeg. Hij wil zo graag zijn gezin opnieuw herenigd zien. Maar Lisa wil niet. Ze wil hem zijn misstap met Denise niet vergeven. Dat heeft ze hem gisteren heel duidelijk gemaakt. Natuurlijk zit haar vader daar achter. En nu hij hun zoontje ontvoerd heeft is ze nog bozer op hem. Hij heeft het wel goed verknald.
Bartje is juist uit bed en heeft zich gewassen en aangekleed. Michel heeft room service gebeld om hun ontbijt op de kamer te brengen. Hij wil niet het risico lopen om in de gemeenschappelijke eetzaal te worden aangesproken. Na het ontbijt neemt hij zijn zoontje mee naar de zeedijk. Deze ligt er verlaten bij. Dan lopen ze het strand op. Hij heeft de voetbal meegenomen, die hij in Oostende voor de jongen kocht. Ze spelen met de bal en lopen in het rond, tot hij buiten adem is. Bartje kan er niet genoeg van krijgen. Hij barst van de energie. In een winkeltje op de dijk koopt hij ook een vlieger, doe ze samen oplaten. De jongen vindt dit alles keiplezant.
Michel voelt zich niet zo opgejaagd hier in Brayduinen, net over de Franse grens. Nadat hij in Oostende zichzelf en zijn zoon op de televisie zag als op te sporen personen, is hij naar hier gevlucht. In dat Franse dorpje net buiten België bracht hij de rest van de week door. Hij genoot van de paar dagen vakantie met zijn zoon, al was de gedachte aan wat hem te wachten stond nooit ver weg. Gisteren heeft hij dan beslist om toch maar zijn vrouw te waarschuwen, dat hij Bartje vandaag, in de loop van de namiddag, zou terugbrengen. Hij kon door de telefoon de opluchting voelen en haar geluk, toen hij haar op de hoogte bracht. Hij had van het gesprek geprofiteerd om nog eens op een verzoening aan te sturen. Haar reactie was meer dan duidelijk:
'Denk maar niet dat ik nog bij jou terugkeer. Je had maar niet met een ander in bed moeten kruipen.'
Op de achtergrond hoorde hij hoe haar vader haar bij deze afwijzing steunde en opjutte.
'Vraag maar aan Denise om met jou samen te wonen' was het laatste wat ze zei voor ze de hoorn dichtsmeet.
Het is half twaalf als Bartje zijn vader aan de mouw trekt en vraagt:
'Wanneer zullen we eten? Ik heb honger.'
De vraag komt Michel goed uit. Hij is moe van het ravotten met zijn zoon en heeft trek gekregen.
'Kom,' zegt hij, 'we zullen op de dijk wel een tent vinden waar we iets kunnen eten.'
Samen strompelen ze door het mulle zand naar de zeedijk, waar meerdere horecagelegenheden de eventuele voorbijgangers met allerlei
feedback van andere lezers- sproet
oei, is er iets fout gelopen? je laatst zin staat er niet helemaal op.
laatste zin van de tweede alinea:...vlieger, DIE (doe)...
en vlot tussenstukje naar de confrontatie met Lisa.
liefs, trees
Julien_Maleur: Ik denk dat het probleem bij jouw PC ligt. Als ik controleer zie ik de zin volledig. Ik verbeter wel een foutje,nl. ....vlieger, die ze samen oplaten. Bartje vindt dit keiplezant.
Ik blijf je danken omdat je blijft volgen en voor jouw fb.
groetjes
JM
|
