|
< terug
Biografie van virus (deel 8: het wassen)
Ik leunde achterover tot mijn nek de koude badrand raakte, sloot mijn ogen, gleed langzaam onder het warme water en gaf me volledig over aan Archimedes. Welk meisje had ik nu weer in mijn boot genomen? Normaal was ze niet, kierewiet zeg maar, zelfs een beetje creepy… "maanvrouw op de vlucht" … maanziek ja, dat was ze, dat stond als een paal boven water. Ik glimlachte. Ze wond me wel degelijk op, dit zeventienjarige maanmeisje dat Djinn-strips las. Ook al predikte ze in haar e-mails als een dichtgegroeide Jehovagetuige. Of misschien juist daarom. Alleszins moest ik voorzichtig te werk gaan. Munshi was een ingewikkelde mikado, "lust … verbod … schuld … littekens", stokjes die ik best afzonderlijk oppikte.
"Ze ziet het circus waarin ze is opgegroeid"… kalm blijven, messenwerper, ze liegt.
Ik probeerde me haar meisjeshuid voor te stellen. Ze schreef dat ze me wilde wassen. Ik fantaseerde dat ze bij me was. Nog geen minuut later dansten jadekleurige zeewierslierten in mijn badwater. Vannacht nog zou ik haar terugmailen.
vrijdag 20 april 2007 23:55
Ik geef toe dat ik je hoe langer hoe interessanter vind. Welke krachten hebben je getransformeerd van kind tot maanvrouw? Was het de maan zelf, die in haar eeuwigdurende cyclus niemand ontziet? Of was het een mens? Een man? Een vader?
Eigenlijk geloof ik niet in transformaties. De ' maanvrouw' is gewoon een nieuwe mantel die over de vorige vermommingen getrokken wordt. Onder de maanvrouw is het kind nog steeds aanwezig. Mensen zijn geen slangen, ze vervellen niet, hun volgende huid groeit gewoon boven de vorige.
(Hij liet zich hierdoor nooit misleiden. Voor Hem waren de maskerlagen transparant, Hij keek er zo doorheen.)
Ik zit in een badkuip, jij voegt warm water toe uit een grote, porseleinen kan. Met een groot stuk honingzeep was je mijn rug, in trage cirkelbanen. Daarna voel ik hoe je handen mijn borst inzepen, terwijl je achter mij staat. Je buigt je over me, omdat je mijn buik wil reinigen. Ik probeer tevergeefs je geur thuis te brengen.
Maar als je handen nog lager zakken, merk je dat ik verkramp.
feedback van andere lezers- aquaangel
die kwallen in het water plakken altijd zo:P:P
heerlijk lezen dit
fenk: Het is grappig dat je dit zegt; eerst stond er namelijk "kleine kwalletjes" ipv "zeewierslierten", want kwallen hebben de juiste kleur; anderzijds voelen ze eerder aan als "zeewierslierten".
bedankt - sproet
heel knap stukje waarbij je na het lezen nog even naar het scherm staart, maar er komt voorlopig niets meer.
het lijkt wel proza!
liefs, trees
fenk: Bedankt. Ik weet niet wat jij onder "proza" bedoelt, maar is het dat niet wat we hier allemaal schrijven in deze rubriek?
groetjes - matahari
Maar als je handen nog lager zakken, merk je dat ik verkramp, je geur herken van je onderste laag... SOLFER en ZWAVEL, je hand wordt een klauw. Het badwater in woeste storm wil de maanvrouw verzuipen, geboorte geven aan haar duivels die me verkrachten, in de klauw de verscheurde mail van vannacht.
liefs matahari
fenk: schiiterend, je bent helemaal mee... - feniks
mooi
fenk: Bedankt.
|
