|
< terug
Schaduwwerk (4)
'It's gonna be allright baby, it's gonna be allright love, and if the mist ever let the sun through, I just hope I did the right thing for me and you…'
Een fractie van een moment voelde Ron een vreemde steek van jaloezie door zich heen flitsen. Híj wilde op dat moment tegen een dichte celdeur luisteren naar de zachte, zwoele, bijna bezwerende stem van Agnes, en daarbij ongegeneerd aan zijn pik trekken.
Heel even had hij Koen willen zijn, voor wie het altijd elf over elf zou blijven. Maar hij vermande zich meteen en liet zich niet van de wijs brengen door die korte gedachteflits. Het was immers geen werkelijke jaloezie. En welke eerlijke heteroseksueel zou die korte gedachteflits niet hebben gehad? Je toe laten zingen door Agnes, en ongegeneerd aan je pik sjorren. Met zo'n gedachte kan je wel degelijk als professioneel verpleegkundige uit de voeten, want het is een gedachte die hijzelf heel gezond achtte en waar hij niet aan toe zou geven. Nooit niet!
Als zij gebukt de kartonnen po bij Koen in zijn cel naar binnen schoof, terwijl hij, Ron Postuma -gediplomeerd verpleegkundige- haar professioneel in de kraag vast had om haar bij het minste gevaar terug te kunnen trekken, dan dacht hij eraan wat hij nog meer naar binnen zou willen zien schuiven, daar onder dat strakke rokje, tussen die heerlijke meisjesdijen van Agnes. Het bleef bij de gedachte. Altijd. Daar was niets mis mee.
'It's gonna be all right baby, …'
Ron liep de hoek om en stond zo voor de celdeur van Eveline van Eeden.
Alsof hij iets vermoedde keek hij eerst door het spionnetje naar binnen, iets wat hij normaal verzuimde omdat ze al zo vertrouwd waren samen.
Eveline zat in een hoekje in haar bevuilde scheurhemd en met haar gestrekte blote benen lag ze op het koude linoleum. Haar voeten raakten bijna de grijs kartonnen po, die tegen de muur stond. Enkele velletjes nat toiletpapier lieten Ron weten dat de po vervangen moest worden.
Hij keek nog eens, zag haar bruine halflange haar verwilderd voor haar ogen hangen en merkte bij zichzelf op dat het hem irriteerde dat hij haar ogen niet zag.
Zijn oog viel nu op de getatoeëerde kat op haar rechter kuit.
Eveline kreeg in de gaten dat er naar haar gekeken werd en ze trok haar benen in alsof ze wilde gaan staan. De getatoeëerde kat bewoog soepel mee op het te dikke onderbeen van haar eigenaar. Ze was sowieso te dik geworden de laatste jaren. Vervelende bijwerking van de medicatie en opsluiting: je vreet je klem en beweegt geen reet.
Ron had haar nog meegemaakt toen ze slank was en zo'n twintig kilo minder woog dan nu.
'It's gonna be all right baby, …'
Hoewel een voorgevoel Ron had gewaarschuwd door hem door het spionnetje te laten kijken, was hij, vertrouwd als hij was met Eveline van Eeden, haar cel binnen gelopen.
Haar po zou verschoond worden en hij zou haar zacht toespreken, zoals hij al zovaak had gedaan. Het had meestal een rustgevende werking, en zeker nu, met het gezang van Agnes op de achtergrond, zou het met die rustgeving goed komen.
'It's gonna be all right baby, …'
Nauwelijks was hij naast haar neergeknield of ze greep zijn arm. In een reflex legde Ron zijn vrije rechterhand op de arm die hem vastgegrepen had, maar hij voelde hem bevriezen.
Eveline van Eeden draaide haar hoofd naar hem toe, en waar het Ron zonet nog irriteerde dat hij geen contact kon maken met de ogen van Eveline; nu kon hij niet meer weg uit dat contact.
feedback van andere lezers- Magdalena
amaai spannend! Nu ben ik heel benieuwd naar wat Ron zal menen te zien!!
ik hou van dat beetje grensverschuivende van de eerste paragraaf: het spelen met de grens tussen fantasie en realiteit: fantasie die aangenamer is dan de realiteit, en de Rede die de overhand houdt en de regels zal respecteren. Hier komt duidelijk een soort 'geslaagde opvoeding' in: dromen en denken mag, maar de regels zullen gerespecteerd worden.
XXX
Peerke: Dank Magdalena, we gaan nog ver de wereld van de fantasie in, die meteen bitter werkelijkheid wordt... - DeKoeneRidder
Ik ook...............................
Gr. DKR
Peerke: Dank DKR (wat een leuke naam heb je eigenlijk :-) - Mistaker
Fascinerend verhaal.
G
Peerke: Dank Greta, wordt vervogd.
Moet zwoegen bij de schijfles (Script +) maar goede opleiding. - koyaanisqatsi
Om de vorige feedbacker te citeren: Spannend, fascinerend en ... ik (ben) ook (benieuwd)
Peerke: Ik eigenlijk ook. Leuk om tijdens het schrijven jezelf (en anderen) te kunnen verrassen. - Mephistopheles
Fantastisch stuk. Aangenaam om te lezen.
grts.
Peerke: Dank je, fijn dat je het wilde lezen... - henny
Heel menselijk geschreven.
Peerke: Dank je, ...
|
